Στο Βαρώσι βρέθηκα πρώτη φορά πριν από περίπου 2 μήνες. Από τη Λευκωσία στην Κερύνεια και απ’ εκεί στο Βαρώσι. Τότε, λόγω έλλειψης χρόνου, καταφέραμε να επισκεφθούμε μόνο την παραλία με τα ξενοδοχεία. Από τη μία να βλέπεις τον ορίζοντα και την ελπίδα και πίσω σου χαλάσματα και απομεινάρια πολέμου.

Αυτή τη φορά, όμως, ήταν διαφορετικά. Πήγαμε για να γνωρίσουμε καλύτερα το Βαρώσι. Την αρχαία πόλη. Να δούμε μνημεία, να δούμε ερείπια, να γνωρίσουμε την Αμμόχωστο που σήμερα αναπτύσσεται ανάμεσα σε αρχαία κτίσματα, την πόλη–φάντασμα ή την πόλη που κοιμάται, όπως έγραφε μια καρτ ποστάλ σε κάποιο περίπτερο, και την καινούργια πόλη με τα μοντέρνα κτήρια, τις hipster καφετέριες και τα πολυτελή αυτοκίνητα.

Στην περιοχή του λιμανιού της Αμμοχώστου, κοντά στα λιονταράκια, μια ταμπέλα περιπτέρου μάς τράβηξε την προσοχή, «Syndoma», έγραφε. Ελληνικά, με λατινικούς χαρακτήρες. Το περίπτερο ήταν ιδιοκτησίας του κ. Χασάνη, από τον οποίο  αγοράσαμε παγωτό και χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε αρχίσαμε να μιλάμε μεταξύ μας, στα ελληνικά, και να συζητάμε για τον τόπο μας.

 

- Μα ήνταλως και μιλάς τόσο καλά ελληνικά κύριε Χασάνη;

- Εγιώ; Αφού είμαι Κυπραίος. Έχει 74 χρόνια που ζιω δαμέσα. Εμεγαλώσαμεν με γριστιανούς εμείς.

 

Χαμογελούσαν τα μάτια του. Μιλούσε για την Κύπρο και χαμογελούσαν τα μάτια του.

 

- Τζιαι πότε ήταν πιο καλά, πριν τον πόλεμο ή τωρά;

- Τωρά, μετά τον πόλεμο, για λλόου μας εν πιο καλά. Τότε ετρώαμεν πάτσους. Είχαμε κέρφιου.

«Το 1967 έκαμα εγχείρηση αμυγδαλές τζαι σε μιαν εφτομάδαν έπρεπε να πάω στο νοσοκομείο της Χώρας για εξετάσεις. Εμπήκαμεν στο λεωφορείο να περάσουμε που τους θύλακες, τζαι σταματούν μας οι αστυνομικοί να μας ρωτήσουν γιατί θέλουμε να πάμε στη Χώρα. Λαλώ του ότι έκαμα εγχείρηση τζιαι πρέπει να πάω να με δουν. Έδωκεν μου τον πάτσο δαμέ -δείχνει το πηγούνι του-, είπα του "ευχαριστώ" τζιαι άφκηκέν με να περάσω. Έτσι ήταν τότε η κατάσταση για εμάς. Τες νύχτες εν εμπορούσαμεν να φκούμεν που σπίτι μας μετά το βούττημαν του ήλιου. Είχαν μας απαγορευτικό. Τωρά μπορώ να πάω όπου θέλω, ό,τι ώρα θέλω. Εν πιο καλά τωρά».

- Το περίπτερό σας, ονομάσατέ το «Syndoma». Τι σημαίνει τούτο;

- Ήμουν για 25 χρόνια αντιδήμαρχος δαμέ στο Βαρώσι. Πριν 5 χρόνια εβαρήθηκά τους και εσταμάτησα. Ξέρω τους τζιαι ξέρουν με ούλλοι. Και ο Αναστασιάδης και ο Χριστόφκιας και ο Λιλλήκας, ξέρουν με. Εμιλήσαμεν πολλές φορές. Όταν εσταμάτησα τζαι έπιασα το περίπτερο, έφκαλά το «Syndoma Eirini». Την ίδια νύχτα, ήρταν τζαι εσύραν μου αυκά. Την επομένην, έβαλα πιο μεγάλη ταπέλα. Επολέμησα πολλά για την ειρήνη σε τούτον το τόπο, αλλά πλέον όπως θορώ τα πράματα εσταμάτησα να ελπίζω. Οι κυβερνήσεις τζαι ποτζιεί τζιαι ποδά εν θέλουν να προχωρήσουν. Συνέχεια βρίσκουν δικαιολογίες τζαι προβλήματα.