Κεντρική Φωτογραφία: Conecta Abogados /  Flickr

Με τις ΗΠΑ για ακόμη μία φορά να χώνουν τη μύτη τους στα εσωτερικά άλλων χωρών, είναι τουλάχιστον δεδομένο πως η κατάληξη δεν θα είναι καλή, ούτε και αναίμακτη.

Στόχος (και) αυτή τη φορά, η Βενεζουέλα, την οποία για χρόνια προσπαθούν να περάσουν υπό την κυριαρχία τους, χωρίς, όμως, αποτέλεσμα. Και επειδή έχουν γνώση οι φύλακες, εφάρμοσαν την αποικιοκρατική τακτική του διαίρει και βασίλευε, ούτως ώστε να διασπάσουν εντελώς το εσωτερικό της χώρας και να προκαλέσουν αναταράξεις.

Εν μέσω εσωτερικών αναταράξεων και συγκρούσεων, οι ΗΠΑ αναγνώρισαν ως μεταβατικό πρόεδρο της χώρας τον ηγέτη της αντιπολίτευσης και πρόεδρο της Βουλής Χουάν Γκουαϊδό, ο οποίος εντός του κοινοβουλίου αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος της Βενεζουέλας.

Τις ΗΠΑ ακολούθησαν ο Καναδάς, η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Κολομβία, η Χιλή, ο Ισημερινός, το Περού, η Γουατεμάλα, η Παραγουάη και η Κόστα Ρίκα, αναγνωρίζοντας τον Γκουαϊδο, ως προσωρινό πρόεδρο της χώρας.

Αιτία του κακού, για όλους τους πιο πάνω, ο υφιστάμενος Πρόεδρος της χώρας Νικολάς Μαδούρο, ο οποίος από το 2013 όπου και ανέλαβε την εξουσία δέχεται σκληρή κριτική για την εσωστρεφή πολιτική του, αλλά και για την σκληρή διακυβέρνηση εναντίον των κατοίκων της χώρας του.

Δεν γνωρίζουμε αν όλη αυτή η κριτική και η πολεμική εναντίον του Μαδούρο είναι δίκαιη ή υπερβολική. Δεν μπορούμε να ξέρουμε εάν όντως όλα όσα δημοσιεύονται για την άθλια κατάσταση και την εξαθλίωση που έχει επέλθει η χώρα τα τελευταία χρόνια ευσταθούν, σίγουρα, όμως, με τη Βενεζουέλα να φλέγεται τις τελευταίες ημέρες, ο Νικολάς Μαδούρο είναι το πρόσωπο με το οποίο ασχολούνται όλοι.

Γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1962 στο Καράκας και αποτελεί τον 63^ο Πρόεδρο της Βενεζουέλας, ο οποίος διαδέχθηκε τον Ούγκο Τσάβες. Ο Μαδούρο ανατράφηκε ως ρωμαιοκαθολικός παρόλο που το 2012 αναφέρθηκε ότι ήταν υποστηρικτής του Ινδού γκουρού Σάτια Σάι Μπάμπα και ότι είχε επισκεφτεί τον γκουρού στην Ινδία το 2005.

Ως προς το ζήτημα της φυλής, ο Μαδούρο έχει δηλώσει ότι είναι μεστίσο («μικτής φυλής»), αναφέροντας ότι κατάγεται από τους αυτόχθονες λαούς της Αμερικής και της Αφρικής. Σε μια συνέντευξη το 2013 δήλωσε ότι «οι παππούδες μου ήταν Ιουδαίοι και ασπάστηκαν τον καθολικισμό στην Βενεζουέλα».

Επίσημα, ο Μαδούρο γεννήθηκε από μια αριστερή οικογένεια με τον πατέρα του να γίνεται ηγέτης συνδικάτου και «ο καταλληλότερος να ηγηθεί του Movimiento Electoral del Pueblo (MEP)».

 

Παρότι παντρεύτηκε δύο φορές, απέκτησε ένα γιο από τον πρώτο του γάμο, τον Νικολάς Μαδούρο τον Νεότερο ή «Nicolasito», ο οποίος εργάστηκε σε αρκετές κυβερνητικές θέσεις. Ο Μαδούρο, πολύ πριν γίνει πολιτικός, εργαζόταν ως οδηγός λεωφορείων, ενώ παράλληλα είχε γίνει και αρχηγός του συνδικάτου, προτού εκλεγεί στην Εθνοσυνέλευση της Βενεζουέλας το 2000.

Διορίστηκε σε διάφορες θέσεις μέσα στην κυβέρνηση της Βενεζουέλας υπό τον Ούγκο Τσάβες και τελικά το 2006 έγινε υπουργός Εξωτερικών. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, χαρακτηρίστηκε ως ο «ικανότερος διοικητής και πολιτικός μέσα στον στενό κύκλο του Τσάβες».

 

Η ανάληψη της προεδρίας της χώρας

Μετά τον θάνατο του Τσάβες στις 5 Μαρτίου 2013, ο Μαδούρο ανέλαβε τις εξουσίες και τις ευθύνες του Προέδρου. Στις 14 Απριλίου 2013 προκηρύχθηκαν εκλογές για νέο Πρόεδρο, τις οποίες ο Μαδούρο κέρδισε ως υποψήφιος του Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος της Βενεζουέλας Ενρίκε Καπρίλες, με ποσοστό 50.62%. Oρκίστηκε Πρόεδρος της Βενεζουέλας στις 19 Απριλίου 2013.

Ο Μαδούρο άρχισε να κυβερνά την Βενεζουέλα από τις 19 Νοεμβρίου 2013. Η διακυβέρνησή του έχει συνυπάρξει με μια πτώση στην κοινωνικό-οικονομική κατάσταση της Βενεζουέλας, με την εγκληματικότητα, τον πληθωρισμό, την φτώχεια και την πείνα να αυξάνονται.

Ως βασική αιτία των πιο πάνω, θεωρούνται οι πολιτικές του Τσάβες και του Μαδούρο, ενώ ο Μαδούρο το έχει αποδώσει αυτό στην κερδοσκοπία και στον «οικονομικό πόλεμο» που έχουν διεξάγει οι πολιτικοί του αντίπαλοι.

Οι ελλείψεις στην Βενεζουέλα και η μείωση του βιοτικού επιπέδου οδήγησαν σε διαμαρτυρίες οι οποίες ξεκίνησαν το 2014 και οι οποίες κλιμακώνονται σε καθημερινής συχνότητας πορείες στο εσωτερικό της χώρας, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα 43 θανάτους και μια μείωση στην δημοτικότητα του Μαδούρο.

Μαζί με τη γυναίκα του Cilia Flores

Η απώλεια αυτή στη δημοτικότητα του Μαδούρο κατέδειξε την ανάγκη εκλογής μιας Εθνικής Συνέλευσης το 2015 υπό την ηγεσία της αντιπολίτευσης και ενός κινήματος το 2016 παρόλο που ο Μαδούρο εξακολουθεί να διατηρεί την εξουσία μέσω πολιτικών οργάνων όπως το Ανώτατο Δικαστήριο, η εκλογική αρχή και ο στρατός.

Με την έναρξη της συνταγματικής κρίσης στην χώρα κατά την οποία το Ανώτατο Δικαστήριο διέκοψε την εξουσία της Εθνοσυνέλευσης, προκλήθηκαν πολύμηνες διαμαρτυρίες ώστε ο Μαδούρο να ζητήσει την επανεξέταση του Συντάγματος.

Στις 20 Μαΐου 2018, επανεξελέγη Πρόεδρος της Βενεζουέλας με το Συμβούλιο του Ατλαντικού και τους Financial Times να περιγράφουν το αποτέλεσμα ως μια εκλογική διαδικασία που είχε την χαμηλότερη προσέλευση ψηφοφόρων στην σύγχρονη ιστορία της Βενεζουέλας.

Διαδηλώσεις πολιτών, εναντίον του Μαδούρο / Eduardo Galindez

Όπως ο Τσάβες, έτσι και ο Μαδούρο κατηγορείται για αυταρχική ηγεσία με τα Μέσα ενημέρωσης να τον περιγράφουν ως δικτάτορα, ειδικά μετά την αναστολή λειτουργίας του κινήματος που απευθυνόταν προς αυτόν.

Μετά τις εκλογές του 2017, οι Ηνωμένες Πολιτείες επέβαλαν κυρώσεις στον Μαδούρο, παγώνοντας τα περιουσιακά στοιχεία του στις ΗΠΑ και του απαγόρευσαν την είσοδο στη χώρα, δηλώνοντας ότι είναι δικτάτορας.

Η πλειοψηφία των κρατών της Αμερικής και του Δυτικού Κόσμου αρνήθηκε να αναγνωρίσει την Συνταγματική Συνέλευση και την εγκυρότητα της επανεκλογής του στις εκλογές του 2018.

Στιγμιότυπο από τις αντιαμερικανικές πορείες στο Καράκας 

Η πρώτη του θητεία έληξε στις 10 Ιανουαρίου 2019 και ο πρόεδρος ορκίστηκε για δεύτερη θητεία, παρά τις εκκλήσεις για παραίτηση. Λίγα λεπτά μετά την ορκωμοσία του, ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών καταδίκασε την ενέργεια και σε ψήφισμά του τον κήρυξε «παράνομο πρόεδρο της Βενεζουέλας», απαιτώντας τη διεξαγωγή εκλογών.

Από την ομιλία του στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, τον Σεπτέμβρη του 2018

Η Εθνοσυνέλευση κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και ορισμένα κράτη απομάκρυναν τις πρεσβείες τους από τη Βενεζουέλα, θεωρώντας ότι με την νέα του ορκωμοσία, ο Μαδούρο μετέτρεπε τη χώρα σε νέα «δικτατορία».