Πάντα είχα ιδιαίτερη αδυναμία στους καθηγητές μου, είτε γιατί με συνάρπαζε η διάνοια τους είτε επειδή ήμουν το καλό παιδί της τάξης και οι ίδιοι μού είχαν φοβερή αδυναμία. Όλα όμως ήταν διαφορετικά την τελευταία φορά που αποφάσισα να φοιτήσω σε μια από τις τόσες επιλογές σχολών που προσφέρει πλέον η Κύπρος. Πρώτη μέρα στη σχολή, χωρίς να έχει έρθει ακόμη ο καθηγητής άφησα τα βιβλία στη τάξη και πήγα στη καφετέρια μέχρι να έρθει η στιγμή που θα ξεκινούσε το πολυπόθητο μάθημα. Ενώ καθόμουν στη καφετέρια αντιλαμβάνομαι ότι ξέχασα το κινητό μου στη τάξη και πάω να το πάρω -καθώς είμαι παντρεμένη με ένα παιδί και τυχόν αναπάντητη κλήση θα τρέλαινε το σύμπαν-. Στην επιστροφή μου προς την καφετέρια περνάει από δίπλα μου ένας τύπος (τον οποίο χαιρέτησα γιατί έτσι είναι το στιλ μου) και απλά όταν συναντήθηκε το βλέμμα μας με διαπέρασε κεραυνός. Σε κλάσματα δευτερολέπτου το προσπερνώ και πάω στο κυλικείο... (ποτέ δεν είχα επιδιώξει μετά το γάμο να κοιτάξω άλλον άντρα).
Επιστρέφουμε λοιπόν στην τάξη, όλοι μαζί και εκεί ήταν η στιγμή που κατάλαβα ότι αυτό το σπινθηροβόλο πλάσμα ήταν ο καθηγητής μου. Όλα πήραν μια τρελή τροπή στη ζωή μου. Αφοσίωση 1000% στο μάθημα. Είχα αναγεννηθεί σαν άνθρωπος και θυμήθηκα ξανά τον παλιό καλό μου εαυτό. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν πότε θα έρθει η μέρα που θα πάω μάθημα. Και φυσικά το παιδί μου. Ξάπλωνα το βράδυ με τον άντρα μου και είχα το μυαλό μου τον καθηγητή μου. Στην αρχή μου άρεσε... μετά υπέφερα. Δεν μπορούσα να ανασάνω χωρίς τουλάχιστον ένα μήνυμα του κάθε μέρα. Άρχισα να βγαίνω έξω με την ελπίδα να τον δω και τον έβλεπα... και τρελαινόμουν ακόμη πιο πολύ. Κι αυτός... έριχνε λάδι στη φωτιά και προσπαθούσε με πολύ κομψό τρόπο να με τρελάνει... Το κατάφερνε με μεγάλη ευκολία...
Το αποτέλεσμα ήταν να θέλω να χωρίσω, βλέποντας πόση χημεία είχα με τον καθηγητή, ενώ με τον άντρα μου όχι. Προς το τέλος των δυο χρόνων κατάλαβα διάφορα και αποφάσισα να τελειώσω και να πνίξω αυτό που νιώθω, μια και καλή. Ευτυχώς δεν επιτρέψαμε να γίνει κάτι (ούτε καν φιλί). Σήμερα... 4 χρόνια μετά την αποφοίτηση μου έχω χάσει κάθε επαφή μαζί του. Παρόλα αυτά η ψυχή μου λιώνει όταν θυμάμαι τις φάσεις που περάσαμε στη σχολή. Ξέρω ότι αυτός είναι το άλλο μου μισό και γεννήθηκα για να είμαι μαζί του. Έχω μάθει όμως να αναλαμβάνω τις ευθύνες των πράξεων μου και φυσικά σε καμιά περίπτωση δεν θα κατέστρεφα την ψυχοσύνθεση του παιδιού μου γιατί έτσι θέλω... Εύχομαι μόνο να υπάρχει αυτό που λέμε επόμενη ζωή γιατί πραγματικά θέλω να το ζήσω με όλη μου την ψυχή.
Σε μικρές, απρόσμενες στιγμές, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, προκύπτουν όμορφες, μαγικές και ανεπανάληπτες ερωτικές περιπέτειες, που είτε τις εξελίσσουμε σε εμπειρίες, είτε σε φαντασιώσεις, είτε σε δοκιμασίες, είτε παραμένουν ανεκπλήρωτοι πόθοι. Εσύ, είχες την τύχη να ζήσεις κάτι ιδιαίτερο με τον καθηγητή σου, και ΜΠΡΑΒΟ σου που δεν υπέκυψες στη γοητεία της όλης φάσης και δεν τίναξες στον αέρα τον γάμο σου και ΔΕΝ πλήγωσες το παιδί σου. Είναι εύκολο ένας πόθος ή ένα πάθος να κόψει στα δυο ένα γάμο, μια σχέση, μια οικογένεια. Και είναι σκληρό για όλους μετά, όταν ξεφουσκώσει, να πρέπει να ζουν ανάμεσα στα συντρίμμια. Γιατί… τέτοιες φάσεις, τις πλείστες φορές, έχουν κόστος και αφήνουν σημάδια. Τουλάχιστον, εσύ, έζησες κάτι που σε αναπτέρωσε, σε τρέλανε (χρησιμοποίησες πολλές φορές τη λέξη αυτή) και σε έκανε να ξανανιώσεις γυναίκα… αλλά τουλάχιστον έδωσες χρόνο στις σκέψεις και στις αποφάσεις σου και κρατήθηκες στο γάμο σου. Ναι… ίσως αν υπάρχει μια δεύτερη ζωή να ξανασυναντηθείτε. Αλλά, πιστεύω ότι είσαι ρεαλίστρια και έναν τόσο ευσεβή πόθο δεν πρέπει να τον καλοσυντηρείς. Αγάπησε τη ζωή σου ως έχει, αγάπησε τον σύντροφό σου όπως είναι, συνέχισε να λατρεύεις το παιδί σου γιατί έτσι πρέπει, και να αγαπάς τον εαυτό σου γιατί έχει αξιοπρέπεια και μεγάλη καρδιά.
#AskTipster
Αν θέλεις κι εσύ απάντηση στην απορία σου γράψε στο sextalk@city.com.cy
