Σε λίγες μέρες οι εξετάσεις τελειώνουν αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα συνεχίσουμε να διαμαρτυρόμαστε για τα δικαιώματά μας. Μας υποσχεθήκατε μείωση ύλης, μείωση άγχους, αξιολόγηση με βάση την προσπάθεια και όχι τους βαθμούς των διαγωνισμάτων, ένα σύστημα καλύτερο για όλους.
Αντ’ αυτού τι έχει γίνει; Η ύλη δεν μειώθηκε, το άγχος αυξήθηκε, η αξιολόγηση μας είναι με βάση τον βαθμό των διαγωνισμάτων που με το ζόρι καλύψαμε καθώς οι καθηγητές έτρεχαν για να προλάβουν την ύλη, να βρουν μια κενή ημερομηνία για να μας βάλουν διαγωνίσματα.
Έρχεστε εσείς και μας λέτε πως οι καθηγητές δεν κάνουν τίποτα, πως μας αφήνουν ελεύθερους να κάνουμε ότι θέλουμε. Εσείς; Εσείς που το καλοκαίρι αντί να κάτσετε όλοι μαζί να βρείτε μια λύση, μια λύση σωστή και υπέρ των μαθητών, ήσασταν διακοπές με τις οικογένειές σας; Αλλά εσάς δεν σας νοιάζει, σωστά;
Εσείς έχετε την οικονομική δυνατότητα να στέλνετε τα παιδιά σας σε ιδιωτικά, αλλά εμείς, εμείς δεν υπάρχουμε, δεν σας νοιάζει για εμάς, δεν σας νοιάζει το μέλλον της κοινωνίας μας, το μέλλον της Κύπρου;
Αν κρίνω από τις πράξεις σας, μάλλον όχι. Η παιδεία αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να στοχεύει στην καλλιέργεια της προσωπικότητας του μαθητή, στην ανάπτυξη των πνευματικών ικανοτήτων του και ξέρετε τι γίνεται τώρα, ξέρετε κύριε υπουργέ; Το μόνο που καταφέρνετε είναι να μας αναγκάζετε όσους μπορούμε να παπαγαλίσουμε για να γράψουμε στα διαγωνίσματα και τις εξετάσεις, και αυτοί που δεν μπορούν να παπαγαλίσουν, ας μείνουν ίδια τάξη. Τι πειράζει, έτσι;
Καλά τα λέω αγαπητό υπουργείο; Έχετε δημιουργήσει ένα σύστημα που δεν μου δίνει την ευκαιρία να βγω να διασκεδάσω με τους φίλους μου, να ασχοληθώ με τα χόμπι μου, να ακούσω μουσική... Και ξέρετε γιατί;
Γιατί το σύστημα ΣΑΣ με έχει κλειδώσει στο σπίτι, μέσα σε τέσσερις τοίχους, με μια ύλη που είναι αδύνατο να καλύψω σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
Ξέρετε αγαπητό υπουργείο τι θα θυμάμαι από το λύκειο; Λοιπόν, αυτό που θα θυμάμαι είναι ότι κάποιοι άνθρωποι μου κλέψανε την ευκαιρία της χαράς, της διασκέδασης, της αρμονίας… Και τι μου έδωσαν; Άγχος...
Να σας ενημερώσω λοιπόν ότι το άγχος είναι μια από τις κύριες αιτίες θανάτου. Θα περιμένετε να υπάρξει θάνατος για να αλλάξετε αυτήν την κατάσταση; Αυτό επιθυμείτε; Πόσο μακριά μπορείτε να φτάσετε πια; Σας παρακαλώ. κάντε κάτι.
Δράστε άμεσα, δεν είναι παιχνίδι, είναι το μέλλον μας, οι ζωές μας, οι ζωές των παιδιών σας.
Ζ.Σ., μαθήτρια Α' λυκείου
