Οι New York Times συμπεριέλαβαν τον Ελληνοκύπριο καλλιτέχνη Χριστόδουλο Παναγιώτου ανάμεσα στους εικαστικούς που δημιούργησαν τα πιο αξιόλογα έργα τέχνης μέσα στο 2019.

«Αν η τέχνη έχει έναν οποιονδήποτε στόχο, είναι να διαλύσει την εμμονή μας με τον εαυτό μας ώστε να βρούμε τον αντικατοπτρισμό μας σε αυτούς που δεν είναι σαν κι εμάς», σχολιάζει ο Jason Farago που συνέταξε την λίστα με τους δέκα καλλιτέχνες που ξεχώρισαν δημιουργώντας «τέχνη για την εποχή μας».

«Αν νομίζετε ότι η κριτική απέναντι στους θεσμούς είναι ένα άχαρο εγχείρημα, δύο εκθέσεις του Κύπριου καλλιτέχνη θα κάνουν την καρδιά σας να "σταματήσει", αποκαλύπτοντας την ομορφιά της εξερεύνησης ενός μουσείου. Στο Camden Arts Center στο Λονδίνο, ο κ. Παναγιώτου έβγαλε τις πόρτες από τους μεντεσέδες και τις αντικατέστησε από ροζ παράθυρα, εξισώνοντας δύο παραδομένα νησιά: τη δική του μεσογειακή πατρίδα και τη διαιρεμένη εξαιτίας του Brexit Βρετανία. Στο Musée d'Orsay στο Παρίσι επικαλέστηκε τα ερείπια του Χρόνου μέσα από τις πιο αδιόρατες κινήσεις, όπως ένας Rodin τοποθετημένος ανάποδα και ένα χαλί που ξέθαψε από τα σκουπίδια του μουσείου».

Στο Camden Arts Center του Λονδίνου κάνει μία συνειδητή, πρώτη προσπάθεια ανασκόπησης της δουλειάς των τελευταίων 10 ετών, όπως λέει. Αντίθετα, στο Musée d'Orsay του Παρισιού παρουσιάζει ένα σύνολο αποκλειστικά νέων έργων.

«Οι κοινωνίες που γνωρίζω μου φαίνεται πως είναι δύσκολο να διαχειριστούν την ευθύνη μπροστά στην κρισιμότητα του παρόντος. Το παρόν είναι επικίνδυνο, το μέλλον αβέβαιο και το παρελθόν νοσταλγικά εξωραϊσμένο από την επιλεκτικότητα της μνήμης», δήλωνε σε πρόσφατη συνέντευξή του στον Φιλελεύθερο. «Βρισκόμαστε αναμφισβήτητα και με τεκμήρια πια, μπροστά σε ένα πρωτοφανή ιστορικό κίνδυνο ολέθριου εκτροχιασμού».

Γεννήθηκε το 1978,στη Λεμεσό και είναι διεθνώς αναγνωρισμένος καλλιτέχνης με ευρύ πεδίο έρευνας που εστιάζει στην αποκάλυψη των κρυμμένων αφηγημάτων που ενυπάρχουν στο «οπτικό αρχείο» του χρόνου. Το έργο του Sectile εγκαταστάθηκε μόνιμα στην είσοδο των μοντέρνων συλλογών του Pompidou στο Παρίσι και, από το καλοκαίρι, το έργο του The Sea εκτίθεται στις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Στοκχόλμης. Ατομικές εκθέσεις του έχουν παρουσιαστεί σε μουσεία σε όλο τον κόσμο. Το 2005 του απονεμήθηκε το βραβείο ΔΕΣΤΕ και το 2010 έλαβε το βραβείο «The Future of Europe».

Ποιες είναι σήμερα οι προκλήσεις ενός καλλιτέχνη; «Δεν εκπροσωπώ κανέναν άλλο εκτός από τον εαυτό μου. Για μένα είναι αυτό που ανέφερα πριν. Πώς δηλαδή μπορώ να συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω αλλάζοντας τον τρόπο με τον οποίο ταξιδεύω».

Πότε ένιωσες πως «ναι, τα έχω καταφέρει»; Το έχεις πει ποτέ; «Να καταφέρω τι; Όχι, βέβαια. Είναι όλα τόσο σχετικά!».