Υποψήφια για Νόμπελ Ειρήνης 2019, είναι η Τουρκοκύπρια ερευνητική δημοσιογράφος Sevgul Uludag για την πολύτιμη συνεισφορά της στην προσπάθεια εξακρίβωσης της τύχης των αγνοουμένων, αλλά και για την επίλυση προβλημάτων μεταξύ των δύο κοινοτήτων με δημοκρατικούς τρόπους με στόχο τη δημιουργία αμοιβαίας κατανόησης μεταξύ των δύο κοινοτήτων μας σε αυτό το ευαίσθητο θέμα.

Η Sevgul Uludag η οποία γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1958, έχει αφιερώσει τα τελευταία 18 χρόνια της ζωής της στη δημοσιογραφία, δίνοντας έμφαση στο ευαίσθητο θέμα των αγνοουμένων, προσπαθώντας να εντοπίσει πιθανούς τόπους ταφής, ερευνώντας και γράφοντας τις οδυνηρές και τραγικές ιστορίες τους, κινητοποιώντας τους αναγνώστες της και από τις δύο κοινότητες για να δείξουν πιθανούς τόπους ταφής και βοηθώντας τους να συμβάλουν εθελοντικά και με ανθρωπιστικό τρόπο σε αυτό το ευαίσθητο ανθρωπιστικό πρόβλημα.

Ασχολήθηκε με τις σφαγές στην Κύπρο, αναζητώντας αγνοούμενους και μαζικούς τάφους και στις δύο πλευρές του νησιού. Το 2008 βραβεύτηκε με το «Κουράγιο στη Δημοσιογραφία» του Διεθνούς Ιδρύματος Γυναικείων ΜΜΕ που εδρεύει στις Ηνωμένες Πολιτείες και έγινε η πρώτη Κύπρια που κερδίζει το βραβείο. Είναι σε συνιδρύτρια σε δυο ΜΚΟ, την «Hands Across the Divide» και το Γυναικείο Κέντρο Έρευνας (Women’s Research Center) στην Λευκωσία.

Έχει δεχτεί επανειλημμένως απειλές από τουρκοκυπριακές ακροδεξιές ομάδες επειδή έχει φέρει στη δημοσιότητα σφαγές που έχουν υποστεί οι Ελληνοκύπριοι. Ενώ για το θάνατο του αδερφού της εξ' αγχιστείας, που ήταν δημοσιογράφος υπάρχουν υποψίες για ενοχή των γκρίζων λύκων.

Το 2006, μια ομάδα ελληνοκύπριων εθνικιστών φοιτητών κοντά σε οδόφραγμα, της επιτέθηκε λεκτικά και κινήθηκε εναντίον της.

Τα τελευταία 13 χρόνια η Σεβγκιούλ Ουλουντάγ έχει δημιουργήσει εθελοντικά μια «Ανοικτή Τηλεφωνική Γραμμή» (Hot Line) με τα κινητά της τηλέφωνα για τους αναγνώστες της και από τις δύο κοινότητες, ώστε να επικοινωνούν μαζί της ανώνυμα για να δώσουν πληροφορίες, κάποιες εκ των οποίων δημοσιεύονται στις δύο εφημερίδες, ενώ άλλες τις καταθέτει ενώπιον της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων.

Έχει επίσης φέρει μαζί τους συγγενείς των αγνοουμένων και από τις δύο κοινότητες, βοηθώντας τους να δημιουργήσουν μια δικοινοτική οργάνωση συγγενών αγνοουμένων και θυμάτων πολέμου που ονομάζεται «Μαζί Μπορούμε!».