Σήμερα αποτελεί φάντασμα του ίδιου του του εαυτού, το οποίο μέρα με τη μέρα χάνει και κάτι από την αίγλη του παρελθόντος.

Εκεί που κάποτε φιλοξενούνταν διεθνείς καλλιτέχνες, πολιτικοί και άλλα σημαίνοντα πρόσωπα του παγκόσμιου jet set, πλέον βρίσκεις ερείπια, ενώ σήμερα το μόνο πράγμα που του δίνει ζωή, είναι οι στρατιώτες των Ηνωμένων Εθνών που μένουν σε κάποια από τα δωμάτια τού πάλαι πότε εντυπωσιακού και υπερπολυτελούς κτίσματος σε ένα από τα κεντρικότερα σημεία της πρωτεύουσας.

Ο Mete Hatay σε άρθρο του στην ιστοσελίδα ahvalnews.com, κατέγραψε μέσα από τις δικές του μνήμες, την ιστορία του ξενοδοχείου Λήδρα Πάλας και την εξέλιξή του μέσα στα χρόνια, μέχρι και το οριστικό κλείσιμό του τον Ιούλιο του 1974.

Το Λήδρα Πάλας χτίστηκε το 1947, από τρεις επιχειρηματίες οι οποίοι λίγο μετά το τέλος του Β’ΠΠ, αντιλήφθηκαν τις τουριστικές δυνατότητες της Κύπρου. Έτσι ο Κύπριος ξενοδόχος Γιώργος Σκυρανίδης, ο τότε Αντιδήμαρχος Λευκωσίας, Γιώργος Πουλίας και ένας επιχειρηματίας από την Αλεξάνδρεια, οραματίστηκαν και έφτιαξαν το εντυπωσιακό Ledra Palace, αξίας 200 χιλιάδων λιρών.

Εγκαίνια έκανε στις 8 Οκτωβρίου 1949, με μία υπέρλαμπρη τελετή στην οποία ήταν παρόντες όλες οι Κυβερνήτες της αποικιοκρατίας και μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα έγινε στέκι για την υψηλή κοινωνία του νησιού.

Οι χώροι του ήταν διακοσμημένοι με τα καλύτερα και τα πιο ακριβά έπιπλα και αντικείμενα που έβρισκες εκείνη την εποχή στην Ευρώπη. Το ξενοδοχείο είχε δύο εστιατόρια, ένα πολύ διάσημο μπαρ, γήπεδο τένις, και μία αίθουσα δεξιώσεων. Δεν αποτελούσε τυχαία ένα από τα αγαπημένα ξενοδοχεία διεθνώς αναγνωρισμένων καλλιτεχνών, αλλά και άλλων ξένων όπως του Ρώσσου κοσμοναύτη Yuri Gagarin.

Ο αγώνας της ΕΟΚΑ και η αντίστροφη μέτρηση

Ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ, έβαλε το Λήδρα Πάλας στο στόχαστρο, αφού ήταν ένα από τα μέρη που συγκεντρώνονταν μερικοί από τους βασικούς στόχους των αγωνιστών.

Το βράδυ της 28ης Νοεμβρίου του 1955, στους αποικιοκρατικούς εορτασμούς για την ημέρα του Αγίου Ανδρέα, αγωνιστές της ΕΟΚΑ έριξαν χειροβομβίδα στην αίθουσα δεξιώσεων με αποτέλεσμα να τραυματιστούν 4 άτομα, μεταξύ τους και μία γυναίκα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το Λήδρα Πάλας να δεχτεί μεγάλο πλήγμα για τα επόμενα χρόνια, χάνοντας από την αίγλη και το κύρος του.

Μέχρι και την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπου το Λήδρα Πάλας αποκτά και πάλι τη φήμη και την αίγλη του, και γίνεται χώρος διασκέδασης και ψυχαγωγίας για Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους ελίτ.

Ο ανταγωνισμός με το, τότε, νεόδμητο ξενοδοχείο των Τουρκοκυπρίων Saray, δημιούργησε την ανάγκη εξέλιξης και αναβάθμισης του Λήδρα Πάλας, το οποίο σε πρώτη φάση άρχισε να φιλοξενεί σεμινάρια, διαλέξεις και εκθέσεις για να αυξήσει τα έσοδα, ενώ στην πορεία και με τα επιπλέον χρήματα που πήρε, έφτιαξε την πρώτη πισίνα του νησιού, σε κήπο ξενοδοχείου, το 1962.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα, η πισίνα έγινε το βασικό αξιοθέατο του ξενοδοχείου, όχι μόνο για τι ήταν κάτι καινοτόμο, αλλά και για τα κορίτσια με τα μπικίνι που συγκέντρωνε τα καλοκαίρια για ηλιοθεραπεία.

Οι δικοινοτικές ταραχές τον Δεκέμβρη του 1963, άλλαξαν και πάλι το προφίλ του ξενοδοχείου, αφού είχε απαγορευτεί στους Τουρκοκύπριους να το επισκέπτονται, μέχρι και το 1968, που ο Μακάριος ήρε τις απαγορεύσεις με το ξενοδοχείο να αποκτά και πάλι, έστω και για λίγο τον πολυπολιτισμικό του χαρακτήρα.

Το οριστικό τέλος επήλθε με το πραξικόπημα στις 15 Ιουλίου 1974, όπου και το ξενοδοχείο αρχικά χρησιμοποιήθηκε για να φιλοξενεί ξένους ανταποκριτές και υπηκόους που βρίσκονταν εκείνη την περίοδο στο νησί.