Αρχικά, καμιά 50ριά άνθρωποι με πανό, προφανώς κάτοικοι της γύρω περιοχής, άρχισαν να μαζεύονται για να διαμαρτυρηθούν. Ως εδώ (όλα) καλά!

Όσο περνούσε η ώρα, όμως, η παρουσία πολιτικών προσώπων που εμφανίζονταν από το πουθενά και σε χρόνο ρεκόρ έβγαιναν στην κάμερα και χειροκροτούνταν (αλήθεια, γιατί όμως;) αλλά και η εμφάνιση πανό από συγκεκριμένη παράταξη, που έστω κι αν είχαν αφιχθεί καθυστερημένα προσπαθούσαν να χωθούν μπροστά από τα «αθώα» πανό που κρατούσαν τα παιδιά, μας έδιναν το σύνθημα ότι θα έπρεπε σιγά σιγά να την κάνουμε με ελαφριά πηδηματάκια.

Οπότε, από τον κύριο δρόμο Λευκωσίας - Παλαιχωρίου κατηφορίσαμε στο σπήλαιο, κυρίως για να δούμε τις ρωγμές που μάθαμε ότι είχε υποστεί το εξωτερικό σημείο της εκκλησίας, ένεκα της έναρξης των εργασιών για το βενζινάδικο.

Ένας παππούλης εκεί στην εκκλησία μάς ενημέρωνε ότι δύο μέρες πριν είχε δακρύσει η εικόνα της Παναγίας, τα οποία δάκρυα είχε περισυλλέξει με βαμβάκι ο ίδιος ο Μητροπολίτης Ταμασού που έφτασε στην εκκλησία. Εξ ου και για όσο βρισκόμασταν εκεί, ουκ ολίγοι πιστοί κατέφταναν στο ναό, κοντοστέκονταν μπροστά στην εικόνα και παρατηρούσαν προσεκτικά για να εντοπίσουν τυχόν σημάδια από τα δάκρυα.

Μια κυρία ακούγοντας τον παππούλη να λέει ξανά την ιστορία, αποφάσισε να κάνει διευκρινιστικές ερωτήσεις για να πειστεί ότι όντως δάκρυσε η εικόνα.

-Κυρία μου, εν με πιστεύκεις;

-Για όνομα του Θεού, πιστεύκω σε! Γι’ αυτό, άλλωστε, ήρταμε να προσκυνήσουμε.

Λίγα λεπτά μετά φύγαμε. Κατεβήκαμε από τον ανελκυστήρα -όπως ανεβήκαμε-, αφού η διέλευση από τις σκάλες δεν επιτρεπόταν. Κάποιος είπε ότι λόγω των δονήσεων και των κραδασμών από τα έργα για το βενζινάδικο, κομμάτια από τον βράχο άρχισαν να υποχωρούν, οπότε υπήρχε κίνδυνος για τον κόσμο που πιθανόν να τις χρησιμοποιούσε.

Δεν είδαμε ρωγμές. Δεν είδαμε δάκρυα. Είδαμε διαμαρτυρία «χρωματισμένη».

Δεν έχουμε ανάγκη να δούμε ρωγμές ή πανό και t-shirts «χρωματισμένα», για να πειστούμε (ότι η εκκλησία θα πρέπει να προστατευθεί). Δεν έχουμε ανάγκη να δούμε δάκρυα για να πιστέψουμε.

Αντί να περιμένουμε από τον καθένα που δεν τον νοιάζει τίποτα περισσότερο από την αυτοπροβολή του, αντί να ποντάρουμε σε λαϊκισμούς και πυροτεχνήματα, μήπως να δούμε λίγο την ουσία των πραγμάτων; Ότι δηλαδή μιλούμε για μια εκκλησία, ένα σπήλαιο, με τοιχογραφίες μέσα στο Ιερό Βήμα που χρονολογούνται στον 12ο με 13ο αιώνα και ότι άρα θα πρέπει πάση θυσία να την προστατεύσουμε σαν κόρη οφθαλμού, πρωτίστως γιατί έχει κηρυχτεί αρχαίο μνημείο από το Τμήμα Αρχαιοτήτων. Ότι δηλαδή πέραν της ιερότητας του σπηλαίου, ο χώρος είναι σημαντικός και για έναν ακόμα λόγο, αφού η πανήγυρις της Παναγίας της Χρυσοσπηλιώτισσας έχει περιληφθεί στον κατάλογο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.

Σε σχέση με τις εργασίες ανέγερσης του πρατηρίου, όπως διαβάζουμε και όπως διαπιστώσαμε πηγαίνοντας επί τόπου, πραγματοποιούνται σε απόσταση 170 μέτρων από το σημείο που βρίσκεται η εκκλησία, έπειτα που εξασφαλίστηκαν οι σχετικές εγκρίσεις και η απαραίτητη πολεοδομική και οικοδομική άδεια, σε σημείο μάλιστα όπου θα ανοιχτούν -απ’ ότι μαθαίνουμε- οικόπεδα και δρόμοι.

Μάλιστα, μετά την προσωρινή αναστολή των εργασιών, χάρη στις αντιδράσεις του κόσμου, η εταιρία έκανε αποδεκτό το αίτημα να δοθούν γραπτώς οι διαβεβαιώσεις, από το αρμόδιο Τμήμα της κυβέρνησης (Τμήμα Γεωλογικής Επισκόπησης), για την ασφάλεια του μνημείου, έτσι ώστε να εξανεμιστούν οι όποιες ανησυχίες «δεν στηρίζονται σε βάσιμα στοιχεία».

Εξ ου και λίγες μέρες αργότερα το Τμήμα Γεωλογικής Επισκόπηση επανήλθε απαντώντας για το ενδεχόμενο επηρεασμού του σπηλαίου. Με βάση, λοιπόν, τα αποτελέσματα της «διερεύνησης ευστάθειας πρανούς στο Σπήλαιο της Παναγίας Χρυσοσπηλιώτισσας και ο επηρεασμός του από εργασίες που διεξάγονται στην περιοχή», οι εργασίες κατασκευής του υπό ανέγερση πρατηρίου καυσίμων θα μπορούσαν να συνεχιστούν υπό τις πιο κάτω προϋποθέσεις:

Πρώτο: Τη χρήση στατικού οδοστρωτήρα, δηλαδή μηχανήματος που επιτυγχάνει συμπύκνωση εδάφους μόνο με το βάρος του.

Δεύτερο: Τη χρήση μόνο ελαφρού τύπου μηχανημάτων για τις μελλοντικές εκσκαφές για σκοπούς κατασκευής δεξαμενών καυσίμων του πρατηρίου.

Τρίτο: Την τροποποίηση της άδειας οικοδομής του υπό κατασκευή πρατηρίου πετρελαιοειδών, καθώς και όλων των μελλοντικών αναπτύξεων, ούτως ώστε να μην υπάρχει οποιαδήποτε υπόγεια διάθεση υγρών αποβλήτων.

Το Τμήμα Γεωολογικής Επισκόπησης αναφέρει επίσης ότι το υπό μελέτη πρανές, εξακολουθεί να αντιμετωπίζει διαχρονικά προβλήματα αποκόλλησης και τελικά πτώσης βραχοτεμαχίων και κροκάλων, κυρίως μετά από ισχυρές βροχοπτώσεις. Αντίθετα, στο Σπήλαιο δεν εντοπίστηκαν οποιεσδήποτε ενδείξεις αποσταθεροποίησης ή τουλάχιστον τέτοιες, που να προκαλούν ανησυχία αναφορικά με την ευστάθειά του.

Εξάλλου, λόγω της ένταξης της περιοχής έναντι του σπηλαίου σε οικιστική ζώνη, το Τμήμα Γεωλογικής Επισκόπησης εισηγείται, μεταξύ άλλων, τη δημιουργία δύο ζωνών ασφαλείας συνολικού πλάτους 65 μέτρων, εκ των οποίων τα 25 να είναι κρατική γη.

Μιλώντας επιπλέον με τον έφορο του Τμήματος Αρχαιοτήτων, κύριο Γιώργο Φιλοθέου, μας ανέφερε ότι όντως ο χώρος ανέγερσης του πρατηρίου βρίσκεται σε απόσταση από το σπήλαιο, ότι όντως το σπήλαιο είναι δύσκολο να επηρεαστεί από τις εργασίες, αφού τα ντεπόζιτα θα τοποθετηθούν στην επίχωση και άρα θα γίνουν άλλες διατρήσεις στο σημείο, αλλά και πως το Τμήμα Γεωολογικής Επισκόπησης παρακολουθούσε ανέκαθεν και συστηματικά τη στατικότητα του βράχου, άσχετα με τα τωρινά έργα.

Σε σχέση με την οικιστική ζώνη και τις μελλοντικές αναπτύξεις στην περιοχή, ο κύριος Φιλοθέου μας ανέφερε πως αυτό είναι κάτι που θα συζητηθεί στην Επιτροπή Συγκοινωνιών και Έργων της Βουλής, οπότε πιθανότατα να έχουμε εικόνα αύριο, Παρασκευή 28 Μαρτίου, κατά πόσο θα αλλάξει κάτι ή όχι με το status.

Το Τμήμα Αρχαιοτήτων βρίσκεται, πάντως, σε συνεννόηση τόσο με τον Έπαρχο, όσο και με τα Τμήματα Πελεοδομίας και Γεωολογικής Επισκόπησης.

Αυτά είναι τα δεδομένα… και ο καθένας δικαιούται να πιστεύει ότι (και όποιον) θέλει.