Η γιαγιά μας η καλή… έχει μάλλον ένα εγχειρίδιο με ατάκες που λέγονται σε κάθε περίσταση, σε δικούς αλλά και σε ξένους.

Αν πας συχνά στο χωριό σου και επισκέπτεσαι τους παππούδες σου ή αν πας συχνά βόλτες σε χωριά του νησιού και έρχεσαι με επαφή με τους λόκαλς, κατά καιρούς θα είχες σίγουρα την εμπειρία μιας ή και όλων των πιο κάτω ατάκων.

Οι γιαγιάδες είναι εκεί για να μας φτιάχνουν τη διάθεση, οπότε κι εμείς μαζέψαμε σε ένα best of μερικές από τις πιο θρυλικές ατάκες έτσι ώστε να τις τιμήσουμε όπως τους αξίζει.

Φωτογραφίες: Αρχείο CITY

1. Στην ανακοίνωση που κάνεις στο σόι ότι έγινες CMO της εταιρίας που δουλεύεις εδώ και 20 χρόνια, η γιαγιά σου απλώς θα αναφωνήσει «Εν πειράζει γιε μου, δουλειά να ‘ναι τζαι ό,τι να ‘ναι. Φτάνει που έσιεις μια δουλειά, εν θωρείς τι γίνεται τη σήμερον ημέρα;».
   
   
   
2. Καθώς περιγράφεις τη φουλ από κάθε άποψη καθημερινότητά σου, που ξεκινά από τις 5.30 με 1 ώρα jogging, συνεχίζει με οκτάωρο σε πολυεθνική εταιρία από τις 7.30 ως το απόγευμα και συμπληρώνεται με άλλες τόσες ώρες στα δύο NGO που δουλεύεις εθελοντικά και αφιερώνεις όλο σου τον ελεύθερο χρόνο, συν κάποια έξτρα που κάνεις για τη ψυχή σου, πάντα θα βρεθεί μια γιαγιά, να τα προσπεράσει όλα σαν σε αγώνα Formula1 και να σε ρωτήσει με αδιαφορία «Πότε θα παντρευτείς γιε μου να δούμε τζαι εμείς ένα δισέγγονο;».
   
   
   
3. «Εν πειράζει γιε μου, για ούλλους έσιει ο Θεός». Μια ατάκα που κολλά σε κάθε περίπτωση, σε κάθε συζήτηση που θα ανοίξεις είτε εσύ είτε κάποιος φίλος σου που τον συστήνεις στη γιαγιά σου για πρώτη φορά. Από το ότι ο μισθός είναι χαμηλός και δυσκολεύεστε οικονομικά αυτό το διάστημα, μέχρι το ότι σπούδασες μουσική στο Berklee.
   
   
   
4. «Εμείς τον τζαιρό μας…». Δεν αμφιβάλλουμε ότι εσείς τον τζαιρό δεν είχατε παπούτσια, επειδή όμως από τότε έχουν περάσει 80 χρόνια, ένα Great Depression, ένας Μεσοπόλεμος, ένας Παγκόσμιος Πόλεμος, ένας Ψυχρός Πόλεμος και μια δεύτερη θέση της Κύπρου στη Eurovision με τη Φουρέιρα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να νιώσουμε άσχημα που δώσαμε €250 για ένα ζευγάρι σανδάλια. Ή μήπως πρέπει να νιώσουμε; Τελοσπάντων…
   
   
   
5. «Τίνος είσαι κόρη μου;». Κλασσικό κι αγαπημένο, τι να λέμε. Δεν πα’ να σε βλέπουν για πρώτη φορά στη ζωή τους, την ώρα που θα περάσεις από μπροστά τους, καθώς λιάζονται στο αίθριο, θα σε σκανάρουν όπως δεν σε έχει σκανάρει κανένα μηχάνημα σε κανέναν έλεγχο αεροδρομίου ανά το παγκόσμια (ούτε καν στο Ισραήλ) και θα σε ρωτήσουν εντελώς φυσικά «Τίνος είσαι κόρη μου;». Απλά, λιτά κι απέριττα.
   
   
   
6. «Κάτσε να φάμε κατιτίς τζαι μετά φεύκεις». Δεν έχει σημασία αν βιάζεσαι, δεν έχει σημασία αν δεν πεινάς, δεν έχει σημασία αν είσαι vegan ή pescetarian. Αρχικά, λέγοντας ότι είσαι vegan ή pesceterian, ενδεχομένως θα νιώσουν άβολα αφού θα νομίσουν πως σε έφεραν σε δύσκολη θέση. «Καμιά αρρώστια θα ‘ναι αυτή». Το πιο πιθανόν, όμως, είναι πως θα προσπεράσουν τη δήλωσή σου και θα ξεκινήσουν να φέρνουν πράγματα στο τραπέζι. Μαρμελάδες, λούντζες, γλυκά του κουταλιού, τσουρέκια, μέλια, ελιές τσακιστές, μπισκότα με peanut butter και ότι άλλο υπάρχει σε ψυγείο και σε πάγκους. Καλά ξεμπερδέματα!
   
   

Τι άλλες ατάκες ξεχάσαμε; Γιατί… σίγουρα ξεχάσαμε κάποιες.