Από την πρώτη στιγμή περίμενα την γέννηση σου. Ήξερα που, δεν ήξερα πότε. Αγωνιούσα, περίμενα…

Κατέβηκα από το αυτοκίνητο και πριν προλάβω να βάλω την στολή άκουσα το κλάμα σου σαν καλωσόρισμα. Λες και ήθελες να μου πεις ‘άντε έλα, ήρθα’!

Η πρώτη μας συνάντηση πλημμύρισε την ψυχή μου με χαρά. Μικρή, χαριτωμένη, αμήχανη, βρήκες ένα κούφωμα στη σπηλιά και κρύφτηκες. Και ήταν αυτή η πρώτη φωτογραφία που είδαν όλοι και σε καλωσόρισε όλη η Κύπρος.

Σε έζησα Αφροδίτη. Από την ίδια στιγμή του τοκετού που κατέγραψε η κάμερα, στον πρώτο θηλασμό, στο πρώτο σου μάθημα κολύμβησης. Τις ατσούμπαλες κινήσεις που με έκαναν να γελάσω τόσο πολύ.

Σε είδα να ανοίγεσαι στη θάλασσα του Ακάμα και πίστεψα ότι τα καταφέραμε. Πίστεψα ότι θα σε έβλεπα να μεγαλώνεις και θα ζούσα και την γέννηση των δικών σου παιδιών.

Ο χρόνος τελείωσε Αφροδίτη. Οι 5 ½ μήνες που πέρασα ζώντας σε, μελετώντας κάθε στιγμή σου τελείωσαν με την νεκροψία σου. Και ήμουν πάλι εκεί.

Η παρουσία σου με έκανε καλύτερο, με σπούδασε, με ωρίμασε και με έκανε να καταλάβω για ακόμα μια φορά ότι η συμβίωση με την άγρια ζωή δεν έχει αύριο. Έχει σήμερα, έχει τώρα. Τι κάνω σήμερα, τι κάνω τώρα.

Δεν είναι όμως όλα στο χέρι μας… η φύση έχει τους δικούς της κανόνες και είμαστε πολύ μικροί για να τους αλλάξουμε.

Αν κάτι όμως οφείλω να σου υποσχεθώ, Αφροδίτη, είναι πως δεν θα σταματήσω στιγμή να παλεύω για ένα καλύτερο κόσμο για όλα τα πλάσματα της φύσης που οφείλουμε να προστατεύσουμε.

Έζησα μαζί σου Αφροδίτη... και ήταν η παρουσία σου μεγάλη ευτυχία να ξέρεις…

Ήξερες ότι…

Ο πληθυσμός της φώκιας στην Κύπρο είναι γύρω στα 12 άτομα. Πρόκειται για προστατευόμενο είδος. Δείτε ένα βίντεο που ανήρτησε ο Χάρης Νικολάου πριν κάποιους μήνες, το οποίο τραβήχτηκε στο πλαίσιο του σχεδίου παρακολούθησης του είδους στην Κύπρο.