Σπούδασε ψυχολογία και παράλληλα με το master της δουλεύει σε καφετέρια στην Πάφο για τα προς το ζην. Η Κυριακή Ηλία, στα 24 της χρόνια, εκτός από τις σπουδές και τη δουλειά της, καθημερινά καλείται να χειριστεί την άγνοια ή την ημιμάθεια του κόσμου, σχετικά με την πάθηση που έχει, τη λεύκη.

Το Pafos Press, τη συνάντησε στην καφετέρια που εργάζεται με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Λεύκης, που ήταν στις 25 Ιουνίου, και μίλησε μαζί της για το πώς είναι να ζεις με μία πάθηση ανάμεσα σε κόσμο που δεν γνωρίζει τίποτα γι’ αυτήν.

Όπως λέει η Κυριακή, επειδή η πάθησή της είναι εμφανής και στο πρόσωπο και στα χέρια, το πρώτο πράγμα που την ρωτάνε, αφού ξεπεράσουν την έκπληξη στο ύφος, είναι αν είναι κολλητικό. «Παρότι ξέρω πως φταίει η άγνοια, δεν παύει να με φέρνει σε δύσκολη θέση να εξηγώ κάθε φορά πως αυτό που έχω δεν είναι κολλητικό, ούτε επηρεάζει κάπου αλλού».

Η Κυριακή αναφέρεται μάλιστα και σε συγκεκριμένο περιστατικό που βίωσε στην εργασία της, όταν πελάτης δεν έπαιρνε τα ρέστα και την απόδειξη από τα χέρια της, φοβούμενος μην κολλήσει κάτι «Είδα την αντίδραση στο πρόσωπό του και το χειρότερο ήταν που τράβηξε πίσω το χέρι, ένιωσα πολύ άσχημα. Ήταν λες και είχα ψώρα και θα τον κολλήσω. Στο κάτω κάτω ας με ρωτούσε αν είναι κολλητικό πάρα να αντιδράσει έτσι. Άφησα την απόδειξη και τα χρήματα στον πάγκο, και μόνο τότε τα πήρε».

Ωστόσο, όπως γίνεται συνήθως σε αντίστοιχες περιπτώσεις, οι χειρότερες αντιδράσεις προέρχονται από άτομα που βιώνουν το ίδιο πρόβλημα, το οποίο δεν έχουν όμως αποδεχτεί. Όπως λέει η Κυριακή στο Pafos Press, άτομο που έπασχε επίσης με λεύκη, την ρώτησε κάποτε γιατί δεν κάνει κάποια θεραπεία για να βελτιώσει την αντιαισθητική εικόνα της. «Αν δεν αποδεχτείς αυτό που είσαι και έχεις, τότε ξεσπάς στους πάντες και αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα».

Για να διαβάσετε ολόκληρη τη συνέντευξη της Κυριακής Ηλία στο Pafos Press, δείτε ΕΔΩ.