Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η αφίσα της Εθνικής Φρουράς είχε αναρτημένα έξι πρόσωπα. Έξι οπλίτες οι οποίοι δολοφονήθηκαν από Τούρκους στρατιώτες στα φυλάκια που υπηρετούσαν. Στις 3 Ιουνίου 1996, ωστόσο, αυτή η λίστα μεγάλωσε κατά ένα άτομο, αφού προστέθηκε και ο 19χρονος εθνοφρουρός Στέλιος Καλλή.

Μια ιστορία που συγκλόνισε, τότε, το παγκύπριο και εξακολουθεί να προκαλεί ρίγος, καθώς η Στέλιος χάθηκε εντελώς άδικα, όπως μαρτυρούν οι πηγές της εποχής. Λόγω απερισκεψίας ή και αφέλειας.

Άλλωστε η λίστα με τους υπόλοιπους 6 στρατιώτες που δολοφονήθηκαν όταν εισήλθαν στη νεκρή ζώνη, ήταν αναρτημένη και στο δικό του φυλάκιο. «Παρόλες τις υποδείξεις των αξιωματικών της ΕΦ, παρόλες τις αυστηρές προειδοποιήσεις, παρόλα τα προηγούμενα παραδείγματα, φαίνεται ότι κάποιοι νεαροί εθνοφρουροί δεν παραδειγματίζονται και αφήνουν τα ανθρώπινα συναισθήματα να υπερισχύουν της λογικής και της πειθαρχίας με τίμημα την ίδια τους τη ζωή», ανέφερε στρατιωτική πηγή στη δημοσιογράφο του Περιοδικού, Περσεφόνη Ανδρέου, λίγες μόλις μέρες μετά τη δολοφονία.

Το «καρντάς» που προκάλεσε τον θάνατο

Οι ενδείξεις από το όλο σκηνικό και οι μαρτυρίες επιβεβαιώνουν ότι ο νεαρός Στέλιος στις μοναχικές ώρες της σκοπιάς είχε αναπτύξει μια σχέση με τον Τούρκο στρατιώτη. Αλλά η σχέση αυτή εν έμεινε μόνο στην ανταλλαγή λέξεων. Οι δύο στρατιώτες φαίνεται να συμφώνησαν το μοιραίο πρωινό να ανταλλάξουν στρατιωτικά τζόκεϊ. Απονήρευτος ο Στέλιος, φορώντας το δικό του και κρατώντας στο χέρι ένα δεύτερο, μπήκε στη νεκρή ζώνη αψηφώντας τον κίνδυνο και παρακούοντας στρατιωτικές διαταγές.

Η τραγική ειρωνεία είναι ότι ο Στέλιος ενώ προχωρούσε ανέμελος και φώναζε στα τούρκικα «καρντάς», που σημαίνει «αδελφέ», πίσω από τον καρντάση υπήρχε μία καλοστημένη παγίδα και το ίδιο σενάριο επαναλήφθηκε.

Διαβάστε ολόκληρο το ρεπορτάζ του «Περιοδικού» πιο κάτω: