Η Συνθήκη αυτή συνομολογήθηκε, με άκρα μυστικότητα, στην Κωνσταντινούπολη, εξ ου και η ονομασία της, στις 4 Ιουνίου του 1878, κατά το χρονικό διάστημα που τελούταν το Συνέδριο του Βερολίνου, το οποίο κατέληξε στη γνωστή Συνθήκη του Βερολίνου.

Σύμφωνα με τη συνθήκη αυτή που έφερε δύο μόλις άρθρα, εκτός του προοιμίου, η Αγγλία αναλάμβανε την υποχρέωση να βοηθήσει τον Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ με στρατιωτική δύναμη (δια των όπλων) την υπεράσπιση των περιοχών Βατούμ, Αρνταχάν και Καρς στη περίπτωση που η Ρωσία ήθελε να κατακρατήσει τις περιοχές αυτές, ή θα επιχειρούσε να καταλάβει άλλα οθωμανικά εδάφη επί της Ασίας.

Σε αντάλλαγμα αυτού ο Σουλτάνος υποσχόταν στην Αγγλία να προβεί στις αναγκαίες εσωτερικές μεταρρυθμίσεις στη Διοίκηση καθώς και την παροχή προστασίας των Χριστιανών και λοιπών αλλόθρησκων υπηκόων του.

Επιπρόσθετα, ο Σουλτάνος συμφώνησε την εκχώρηση της Κύπρου στην Αγγλία με πλήρη δικαίωμα της κατάληψης και της υπ΄ αυτής διοίκησή της.

Κατόπιν της παραπάνω συνομολόγησης, 24 ημέρες μετά, στις 28 Ιουνίου υψώνεται επίσημα στη Λευκωσία η αγγλική σημαία οπότε και σηματοδοτείται η έναρξη της Αγγλικής κατοχής της Κύπρου.