«Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανακαλύψει νέους ωκεανούς αν δεν έχει το θάρρος να απομακρυνθεί από την ακτή», είχε γράψει ο Γάλλος συγγραφέας Αντρέ Ζιντ, περιγράφοντας ίσως με τον πιο γλαφυρό τρόπο αυτό που βιώνουν όσοι επιλέγουν να ζήσουν τη ζωή τους παρέα με τη θάλασσα.

Και αν τους ρωτήσεις, ίσως αυτό θα σου απαντήσουν και οι ίδιοι. Ίσως αυτό να είναι που τους δίνει τη δύναμη να αντέχουν την απομόνωση και την ερημιά ενός πλοίου. Οι νέοι τόποι, τα νέα λιμάνια και η ελπίδα της επιστροφής στο σπίτι, στη θαλπωρή των οικείων.

Ο Βαγγέλης Ανδρεόπουλος από τη Δράμα, στα 18 του χρόνια, συνειδητοποιεί ότι οι συμβατικές και «σίγουρες» επιλογές που υπήρχαν στο μηχανογραφικό δεν του ταίριαζαν. Και αφού η πρώτη προσπάθεια του για εισαγωγή στον κλάδο των οικονομικών επιστημών αποτυγχάνει, ο Βαγγέλης αποφασίζει να δοκιμάσει ξανά, σε κάτι εντελώς διαφορετικό που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε σκεφτεί ότι μπορεί να του ταίριαζε. Και τα καταφέρνει. Μπαίνει στην ακαδημία εμπορικού ναυτικού και κάπως έτσι ξεκινάει το ταξίδι του.

Ο Βαγγέλης αφηγήθηκε την ιστορία του στην Ιφιγένεια Βοζίκη, φοιτήτρια του τμήματος Επικοινωνιών του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, στο πλαίσιο μιας εργασίας. Μπορείτε να διαβάσετε αυτούσια την αφήγηση στο blog της κας Βοζίκης, πατώντας ΕΔΩ.

Από την Αθήνα στο Abu Dhabi και απ’ εκεί σε όλα τα μεγάλα λιμάνια του κόσμου

Έξι μήνες αφότου ολοκλήρωσε το πρώτο σκέλος, αυτό της θεωρίας, ο Βαγγέλης ετοιμάζεται για το παρθενικό του ταξίδι, το οποίο θα είχε διάρκεια 6 μηνών, όπως προβλέπουν οι διαδικασίες των σπουδών του.

Ως δόκιμος μηχανικός, ζει σε ένα φορτηγό πλοίο τύπου Bulk Carrier, που κουβαλά και μεταφέρει κάρβουνα, σίδερα και στερεή ύλη, σε λιμάνια όλου του κόσμου. «Αφότου υποβλήθηκα σε όλες τις απαραίτητες εξετάσεις και εμβόλια, πήρα την έγκριση να ταξιδέψω. Έτσι ξεκίνησα να ψάχνω με ποια εταιρεία θα έκλεινα συμφωνία».

Όπως αναφέρει ο Βαγγέλης στη φοιτήτρια δημοσιογραφίας Ιφιγένεια Βοζίκη, δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να επιλέξει αφού πολύ συχνά ναυτιλιακές εταιρίες επισκέπτονταν το Πανεπιστήμιό του, άρα γνώριζε τι έπαιζε στην αγορά.

Στις 3 Μαρτίου 2018 αναχωρεί από την Αθήνα για Άμπου Ντάμπι και από εκεί ταξιδεύει μέχρι τη Σαγκάη, για να καταλήξει στο Ζουσάν -ένα σύμπλεγμα νησιών, απόστασης πέντε ωρών από τη Σαγκάη- όπου και τον περίμενε το καράβι που θα ζούσε τους επόμενους 6 μήνες. «Μόλις αντίκρυσα το πλοίο ένιωσα ένα δέος, κυρίως από το μέγεθός του, αλλά και από το γεγονός ότι εκεί μέσα θα έπρεπε να ζήσω για τους επόμενους 6 μήνες», θυμάται ο Βαγγέλης.

Η αφόρητη μοναξιά του καταστρώματος

Όπως λέει ο Βαγγέλης, όσο καιρό βρισκόταν πάνω στο πλοίο, είχε να κάνει καθαρά με συνεργάτες, όχι με φίλους. «Η πειθαρχεία και η αυτοσυγκράτηση είναι βασικά προσόντα που πρέπει να διαθέτεις εάν θέλεις να ανταπεξέλθεις των δυσκολιών. Οι φιλίες δημιουργούν οικειότητα και η οικειότητα προκαλεί παρεξηγήσεις και ξεσπάσματα», αναφέρει ο Βαγγέλης.

Η μέρα στο καράβι ξεκινά στις 7:00 και ολοκληρώνεται στις 18:00. Στο ενδιάμεσο υπάρχει διάλειμμα για φαγητό, ενώ η επικοινωνία θα μπει στο πρόγραμμα κάθε Κυριακή, όπου ο ίδιος χρησιμοποιεί κάρτες περιορισμένου χρόνου ομιλίας για να μιλήσει με τους δικούς του, πίσω στην Ελλάδα.

Στους έξι μήνες που βρισκόταν πάνω στο πλοίο, ο Βαγγέλης είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί χώρες όπως η Κίνα, η Σιγκαπούρη η Ν. Αφρική, η Ινδία, η Βραζιλία, η Αυστραλία κ.α. «Ο χρόνος ήταν μεν περιορισμένος –μόλις τρεις μέρες- αλλά είναι αρκετές για να εντοπίσεις τις διαφορετικές κουλτούρες και αντιλήψεις» σημειώνει ο Βαγγέλης.

Η (περίεργη) επιστροφή

Έξι μήνες μετά, ο Βαγγέλης Ανδρεόπουλος επιστρέφει στην πατρώα γη με μια γλυκόπικρη αίσθηση στα χείλη και το μυαλό. Όπως λέει, στη φοιτήτρια Δημοσιογραφίας Ιφιγένεια Βοζίκη, με το που επέστρεψε στην Ελλάδα συνειδητοποίησε πόσο είχε αλλάξει μέσα του, αλλά και εξωτερικά.

Ο ίδιος αδημονεί να συναντήσει τους ανθρώπους του και να διηγηθεί όλα όσα έζησε. Τις μοναχικές βραδιές και τις δύσκολες μέρες που το μόνο που είχε απέναντί ήταν η –συνήθως- ανταριασμένη θάλασσα. Λίγο πριν το τέλος της συζήτησης, ο Βαγγέλης δεν διστάζει να πει πως εάν ο χαρακτήρας κάποιου είναι αψύς και αυθάδης, τότε η θάλασσα θα τον αποβάλει. Μπορεί το επάγγελμα να μοιάζει σκληρό και απαιτητικό, αλλά προτέρημα είναι η υπομονή και η σιωπή.

Ο Βαγγέλης Ανδρεόπουλος φεύγει για το δεύτερο εκπαιδευτικό ταξίδι στις 3 Ιουλίου 2019.