Γράφει ο Γιώργος Κυπριανίδης
Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε όλοι, τα σοβαρά τροχαία που συμβαίνουν στους δρόμους της Κύπρου, με κάποια από αυτά δυστυχώς να καταλήγουν σε θανατηφόρα.
Με δακρύβρεχτα post στο Facebook και εκρήξεις δήθεν αγανάκτησης, οι διάφοροι «παντογνώστες» αποχαιρετούν τα θύματα, με το αποτέλεσμα, ωστόσο, να παραμένει το ίδιο. Ό,τι κάναμε πριν, αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε.
Όσοι είμαστε πάνω από 30 ετών, ζήσαμε την εποχή που πρωτοξεκίνησαν να εμφανίζονται στο νησί μας τα «μόππαη» (mobile). Από τότε έως σήμερα, τα «έξυπνα» κινητά έγιναν προέκταση του χεριού μας, με τα αποτελέσματα να είναι γνωστά.
Η διαφορά είναι πως τότε, όταν τα πρωτοπιάσαμε στα χέρια μας, μπορούσαμε να αντιληφθούμε τους κινδύνους που μπορούσε να προκαλέσει, ενώ σήμερα –παρά την τεράστια πείρα που έχουμε- αγνοούμε επιδεικτικά πως η χρήση του κινητού την ώρα της οδήγησης μπορεί να αποβεί μοιραία τόσο για εμάς όσο και για τους συνανθρώπους μας.
Ρίξτε μια ματιά γύρω σας -μόλις σας πιάσει το κόκκινο φανάρι- όλων απευθείας το αριστερό χέρι όλων πάει στην καρέκλα του συνοδηγού για να πάρουν το κινητό τους και να δουν τι παίζει. Άλλωστε το 1 λεπτό που θα περιμένουμε στο φανάρι είναι αρκετός χρόνος για να δούμε ποιος μας έκανε like στο post που αναρτήσαμε για την οδική συνείδηση. Η μήπως όχι;
Αφού μας κορνάρει ο περίεργος οδηγός του πίσω οχήματος επειδή άναψε πράσινο φανάρι κι εμείς ακόμη βλέπουμε την οθόνη του κινητού, θα τον βρίσουμε και θα ξεκινήσουμε αργά, για να διαβάζουμε παράλληλα σχόλια και άλλες αναρτήσεις.
Και κάθε φορά που γίνομαι μάρτυρας ενός τέτοιου περιστατικού αναρωτιέμαι. Πόσο δύσκολο είναι εκείνα τα λεπτά που δεν κοιτάς το δρόμο, να τρέξει ένα μικρό παιδί, να διασταυρώσει ένας πεζός ή ένας ποδηλάτης κι εσύ να μην το αντιληφθείς και να γίνει η ζημιά.
Με ποιο δικαίωμα βάζεις σε κίνδυνο την ζωή μου εμένα και της οικογένειας μου; Για ποιο λόγο πρέπει να σε ανέχομαι εγώ να οδηγείς με 20 χιλιόμετρα και να κάνεις 8αράκια στο δρόμο ή να ελαττώνεις απότομα γιατί το μυαλό σου είναι στο κινητό.
Έχουμε χάσει σαν λαός κάθε λογική, και νιώθω ότι πλέον δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το σωστό από το λάθος και το καλό από το κακό. Και ναι, ήρθε επιτέλους η ώρα να αναλάβουν τις ευθύνες του οι υπεύθυνοι, να δώσουν βάση στην οδική συνείδηση και οδική κυκλοφορία από νεαρή ηλικία για να δημιουργηθεί επιτέλους στην Κύπρο οδική παιδεία.
Πρέπει να αλλάξει ο τρόπος εξέτασης για απόκτηση άδεια οδήγησης και να έχει δικαίωμα η αστυνομία να σε στείλει πίσω στα θρανία αν κριθείς ακατάλληλος για οδηγός. Μόνο τότε θα αλλάξουν κάποια πράγματα. Μόνο τότε θα καταλάβουν οι μοτοσικλετιστές ότι το κράνος σώζει ζωές, για να μην ξανακουστεί ποτέ στις ειδήσεις «το νεαρό θύμα της ασφάλτου που δεν φορούσε κράνος ασφαλείας, αφήνει πίσω του μωρό 2 μηνών..».
