Ψυχολογία
Μήπως κάναμε τα παιδιά μας πολύ εύθικτα και υπερευαίσθητα;
Η υπέρμετρη ευαισθησία και ευθιξία της νέας γενιάς ανθρώπων βάζει φρένο στην αναγκαία ποικιλομορφία που χρειάζεται η κοινωνία μας.
Ψυχολογία
Μήπως κάναμε τα παιδιά μας πολύ εύθικτα και υπερευαίσθητα;
Η υπέρμετρη ευαισθησία και ευθιξία της νέας γενιάς ανθρώπων βάζει φρένο στην αναγκαία ποικιλομορφία που χρειάζεται η κοινωνία μας.
Βαδίζοντας ήδη στην 3η δεκαετία του 21ου αιώνα, ο πλανήτης αντιπαλεύεται τον ίδιο του τον εαυτό, ακροβατώντας ανάμεσα στο πολιτικά ορθό, τον εθνικισμό, τη μισαλλοδοξία, την αποδοχή και την ακραία εσωστρέφεια.
Άνθρωποι, κοινωνίες και κράτη διχασμένα και μπερδεμένα που θίγονται από συμπεριφορές και τοποθετήσεις τρίτων, παραγνωρίζοντας πως αυτές οι διαφορές είναι τα κομμάτια του puzzle που αποτελούν την ποικιλομορφία της ολότητας του κόσμου στον οποίο ζούμε.
Η Irshad Manji, συγγραφέας του βιβλίου «Don’t Label Me: An Incredible Conversation for Divided Times», πιστεύει πως ήρθε ο καιρός για όλους μας να σταματήσουμε να παίρνουμε τα πράγματα τόσο προσωπικά και να θιγόμαστε με το παραμικρό.
Μιλώντας στο TIME, μέσα από το μουσείο Tenement της Νέας Υόρκης, η Manji λέει πως όταν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να θίγεται με το καθετί, χάνουμε την ευκαιρία να μάθουμε από ανθρώπους που η οπτική τους και τρόπος που αντιμετωπίζουν τη ζωή,διαφέρει από τον δικό μας. «Giving offense is the price of diversity, not an impediment to diversity», τονίζει.
«Την ίδια ώρα που στα περισσότερα σχολεία τα παιδιά διδάσκονται πώς να μην είναι προσβλητικά απέναντι στο διαφορετικό, θα έπρεπε παράλληλα να μαθαίνουν και πώς να μην προσβάλλονται τόσο εύκολα από τις απόψεις τρίτων.
Παράλληλα, ωστόσο, ξεκαθαρίζει πως αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να δεχόμαστε την αδικία και ότι οφείλουμε να αντιστεκόμαστε και να μαχόμαστε ενάντια σε συμπεριφορές ακραίες και απόλυτες.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση που αν μη τι άλλο αξίζει να την ακούσουμε: