Η 19χρονη Lizzy Howell δεν είναι η μπαλαρίνα που όλοι έχουμε στο μυαλό μας. Δεν είναι (υπερβολικά) αδύνατη, αλλά (υπερβολικά) χαρισματική. Δεν πληροί τα πρότυπα ομορφιάς που η μόδα έχει σχεδόν εκβιαστικά επιβάλει στις συνειδήσεις του κόσμου και δη των νεαρών κοριτσιών. Δεν πληροί, επίσης, πολλά άλλα πρότυπα.

Πληροί, όμως, μια βασική προϋπόθεση που κάνει αυτήν τη γη να συνεχίζει να γυρίζει παρά τις αντίθετες, δυσοίωνες προβλέψεις. Αγαπά το σώμα της, αγαπά τις ατέλειές της και κάθε ένα από τα (πολλά) περιττά κιλά της. Και ακριβώς επειδή η αγάπη είναι το βασικό κίνητρό της, κανένα από αυτά τα περιττά κιλά δεν στάθηκε ποτέ εμπόδιο στο να κυνηγήσει και να εκπληρώσει τα όνειρά της. Χορεύει από την ηλικία των πέντε ετών και το μεγάλο της σώμα υπήρξε σύμμαχός της σε όλη αυτήν την πορεία.

H Lizzy «σπάει» τα στερεότυπα που, για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν. Η Lizzy είναι η απτή απόδειξη ότι η ομορφιά δεν βγαίνει σε καλούπια. Δεν είναι μόνο ενός μεγέθους και συγκεκριμένων κιλών. Η ομορφιά δεν είναι ενός χρώματος ή μίας μορφής. Η ομορφιά είναι παντού. Φτάνει να ανοίξεις τα μάτια σου και να την κοιτάξεις. Πρόσεξε. Όχι να τη δεις (απλώς). Να την κοιτάξεις, να την παρατηρήσεις. Και, εν τέλει, να την αποδεχθείς.

«Νομίζω ότι δεν είναι σωστό να κρίνουμε τους ανθρώπους από ένα μόνο χαρακτηριστικό τους», αναφέρει η Lizzy σε βίντεο - ντοκιμαντέρ που έγινε για τη ζωή της από τον Jordan Matter.

Η 19χρονη απεκάλυψε πως από μικρή βίωσε bullying και πως αυτό ακόμα συμβαίνει και σήμερα, όταν παίρνει μέρος σε shows. Βλέπει ανθρώπους να την κοιτάζουν και να ψιθυρίζουν πίσω από την πλάτη της, αλλά λέει ότι οι επιτυχίες που έχει στον χορό και οι επιβραβεύσεις από άλλους είναι αυτές που της δίνουν δύναμη να συνεχίζει.

«Οι περισσότεροι χορευτές είναι αδύνατοι, αλλά εγώ δεν είμαι έτσι. Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι μπορούν να ταυτιστούν μαζί μου και να εμπνευστούν να χορέψουν και αυτοί ασχέτως των κιλών τους», λέει η Lizzy.