Λίγο καιρό πριν, είχα βρεθεί στη διάλεξη ενός εγκληματολόγου, την οποία διοργάνωσε το σχολείο μας, με θέμα την ασφαλή πλοήγηση των παιδιών στο διαδίκτυο.
Από όσα ειπώθηκαν, αυτό που κράτησα είναι πως η επικοινωνία με τα παιδιά μας (και σε αυτό το θέμα) είναι το Α και το Ω.
Όσα φίλτρα κι αν βάλουμε στους υπολογιστές, όσες απαγορεύσεις και αν δώσουμε, όσο κι αν κλείνουμε το wifi ή κρύβουμε τις συσκευές, άμα κάποιος θέλει να σερφάρει θα βρει τον τρόπο να το κάνει.
Καλό είναι τα παιδιά να γνωρίζουν τους πιθανούς κινδύνους και καλό είναι πάντα να παρατηρούμε διακριτικά τις κινήσεις τους στο internet. Σημαντικότερο όλων όμως είναι να δουλέψουμε πάνω στο κομμάτι της επικοινωνίας.
Ως ψηφιακοί αυτόχθονες, τα παιδιά γεννιούνται και μεγαλώνουν με το ίντερνετ, με smartphones, με τα tablets. Είναι κομμάτι της καθημερινότητάς τους, της εκπαίδευσής τους, της ψυχαγωγίας τους. Οπότε, ας μην τα δαιμονοποιούμε. Αν πρέπει να υπάρχουν όρια; Φυσικά, όπως και σε όλα τα πράγματα που αφορούν τα παιδιά.