Καλό είναι να ξανασυστηθούμε.

-Γεια σας, ο τάδε είμαι και θέλω την τάδε βοήθεια. Με ποια κυρία μιλώ;

-Η Κούλλα είμαι…

Κι άντε μετά να γίνει η δουλειά σου, να βρεις άκρη σε αυτό που ψάχνεις, αν χρειαστεί για παράδειγμα να πάρεις ξανά τηλέφωνο.

Τι θα πεις; Με το «Κούλλα μ’ ακούς;» δεν γίνεται δουλειά πλέον. Μας πρόλαβαν άλλοι.

Ή αυτό που μιλάς με την… κυρία Κούλλα και σε παραπέμπει σε άλλο συνάδελφό της που είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος για αυτό που ζητάς.

-Πάρτε σε αυτό το τηλέφωνο για να μιλήσετε με έναν άλλο συνάδελφο, να σας βοηθήσει.

-Το όνομά του;

-Σωτήρης.

Ok, ωραίο όνομα το Σωτήρης, δεν λέμε, αλλά εγώ που θα χρειαστεί να μιλήσω μαζί του και θα πρέπει να κρατώ τους τύπους και να έχω μια στοιχειώδη ευγένεια, δεν είναι περίεργο να μου απαντήσει ο άνθρωπος και να του απευθυνθώ με το μικρό του όνομα μόνο;

Πέραν όμως του πρακτικού προβλήματος, αλήθεια είναι απορίας άξιο γιατί πολλοί στη δημόσια υπηρεσία θεωρούν πως είναι ok να συστήνονται με το μικρό τους.

Υ.Γ. Για τη μη χρήση πληθυντικού σε αρκετές περιπτώσεις θα μιλήσουμε μια άλλη φορά.


*Η κεντρική εικόνα είναι φωτογραφία αρχείου και καμία σχέση δεν έχει με τα όσα περιγράφονται πιο πάνω.