Εδώ και μερικές μέρες, σύμφωνα με κρατικές οδηγίες, όσοι Κύπριοι επιστρέφουν από το εξωτερικό υποχρεώνονται σε προληπτική καραντίνα -σε προκαθορισμένους χώρους- σε μία προσπάθεια περιορισμού της μετάδοσης του ιού και της διασποράς του σε επιπλέον άτομα, εάν υπάρχουν πιθανά θετικά κρούσματα Covid-19.

Ο Ντίνος Παστός αποτελεί μία από αυτές τις περιπτώσεις, αφού πριν από 3 ημέρες επέστρεψε στην Κύπρο από το εξωτερικό και αφότου ολοκλήρωσε την ενδεδειγμένη διαδικασία στο αεροδρόμιο της Λάρνακας, μεταφέρθηκε σε ξενοδοχείο, όπου και διαμένει υποχρεωτικά, κλεισμένος στο δωμάτιό του.

Σήμερα, νωρίς το πρωί του Σαββάτου (21/3), ανέβασε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook ένα βίντεο από τη στιγμή του σερβιρίσματος του πρωινού, όταν υπάλληλοι του υπουργείου Υγείας, φορώντας τις κατάλληλες στολές προστασίας, του έκαναν έλεγχο θερμοκρασίας.

Ο ίδιος περιγράφει στη CITY τις πρώτες μέρες της καραντίνας και στέλνει βίντεο και φωτογραφίες από το χώρο που θα ζει για τις επόμενες ημέρες.


Οι μέρες μου στην καραντίνα:

«Η διαδικασία ξεκίνησε με το που προσγειωθήκαμε Κύπρο, έλειπα στο εξωτερικό για επαγγελματικούς λόγους και πραγματικά δεν μπορούσα να φανταστώ τα όσα θα ακολουθούσαν. Πριν μας αποβιβάσουν από το αεροπλάνο έλεγξαν τα χαρτιά μας και μας έδωσαν να συμπληρώσουμε τα στοιχεία μας και κάποια άλλα δελτία. Η όλη διαδικασία κράτησε τρεις ώρες.

Όταν τελείωσαν τα διαδικαστικά, μας επιβίβασαν σε ένα λεωφορείο και μας έφεραν κατευθείαν εδώ (σ.σ. ξενοδοχείο). Μας τοποθέτησαν κατευθείαν στα δωμάτιά μας και από τότε δεν έχω δει κανέναν από τους συνεπιβάτες μου. Μόνο τους φρουρούς ασφαλείας και το ιατρικό προσωπικό.

Στο δωμάτιο υπήρχε και ένα ενημερωτικό φυλλάδιο με οδηγίες του Υπουργείο Υγείας για το πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε και τι πρέπει να κάνουμε. Αυτή ήταν και όλη η ενημέρωσή μας, δεν μας μίλησε κάποιος άλλος.

Τις πρώτες δύο μέρες ήμουν όλη μέρα στο τηλέφωνο με τους δικούς μου ανθρώπους.

Φίλους, συγγενείς. Με ρωτούσαν πώς είμαι, τι κάνω, πώς περνάω τις ώρες μου. Φαντάζομαι κάνω αυτά που κάνει και όλη η υπόλοιπη Κύπρος που βρίσκεται περιορισμένη στο σπίτι της. Διαδίκτυο, τηλεόραση, Social Media, τηλέφωνο και πάλι από την αρχή.

Τους δικούς μου τους βλέπω μόνο από το βιντεοκλήσεις. Μας απαγορεύουν να έχουμε οποιαδήποτε επαφή με τον έξω κόσμο. Ενώ έχουν απαγορεύσει και το να μας φέρνουν προσωπικά μας αντικείμενα ή άλλα πράγματα που ίσως χρειαζόμαστε, όπως και το φαγητό απ’ έξω. Αυτό είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι. Μας είπαν, βέβαια, πως τη 10η μέρα θα επιτραπεί να μας φέρουν κάποια πράγματα, αλλά όχι φαγητό.

Χωρίς να θέλω να παραπονιέμαι και αντιλαμβανόμενος πλήρως την κρισιμότητα της κατάστασης, θα μπορούσαν τουλάχιστον να μας επιτρέψουν να αγοράζουμε ζεστό φαγητό από delivery. Πολλοί από εμάς έχουν διατροφικά θέματα συγκεκριμένα και δεν μπορούμε να τρώμε οτιδήποτε. Ξέρω σίγουρα πως σε άλλα καταλύματα επιτρέπουν το delivery, άρα το θέμα δεν είναι γενικό. Όπως και να έχει, ελπίζω πως θα τελειώσει σύντομα όλο αυτό και θα το αφήσουμε πίσω μας.

Σήμερα, που μιλάμε, είναι η 3η μέρα σε καραντίνα και μπορώ να πω με βεβαιότητα πως τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα.

Το πρωί μας έκαναν έλεγχο θερμοκρασίας.

Όπως μου είπαν, δεν θα ξανακάνουν, αφού όντας σε καραντίνα δεν κινδυνεύουμε.

Έβαλα και πλυντήριο. Γέμισα την μπανιέρα με νερό και απορρυπαντικό και έπλυνα ότι είχα. Έπειτα τα άπλωσα στη βεράντα. Στις οδηγίες αναφέρεται ρητά πως ούτε να δίνουμε τα ρούχα μας για πλύσιμο επιτρέπεται.

Δεν μας επιτρέπουν να κυκλοφορούμε σε κανένα κοινόχρηστο χώρο.

Ώρες-ώρες νομίζω πως είμαι και πάλι στο στρατό.

Ξέρω πως είναι δύσκολο για όλους μας, αλλά θα μπορούσαν να γίνουν κάποια πράγματα για να γίνει λίγο πιο υποφερτό όλο αυτό. Αυτό θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο και όχι να νιώθουμε ότι μας τιμωρούν που επιστρέψαμε στην πατρίδα μας.

Θα το αντέξουμε όμως και άνω απ’ όλα θα το ξεπεράσουμε. Αυτό σκέφτομαι και συνεχίζω.