Μερικές γεμάτες απόγνωση και αγανάκτηση αναρτήσεις του στο Facebook αποτέλεσε την αφορμή για μια κουβέντα μαζί του, προσπαθώντας να καταλάβουμε πώς βλέπει ο ίδιος τα πράγματα, γιατί αρνήθηκε τα πακέτα στήριξης του Κράτους, αλλά και κατά πόσο ελπίζει σε καλύτερες μέρες.

Η επιχείρησή του δραστηριοποιείται στο λιανικό εμπόριο και συγκεκριμένα στον τομέα πώλησης ειδών ένδυσης, υπόδησης και αξεσουάρ μόδας. Επιπλέον, η εταιρία του διαθέτει και μια σημαντική γκάμα με ρούχα σε μεγάλα μεγέθη, τα οποία ανήκουν στη συλλογή που σχεδιάζει ο ίδιος κάθε σεζόν.

Τι σημαίνει για σένα και την επιχείρηση σου η καραντίνα;

Η καραντίνα μας έχει καταστρέψει. Ως εταιρεία επενδύσαμε σε ανοιξιάτικο στοκ αλλά η σεζόν πέρασε και κανένας πια δεν θα τα αγοράσει. Επιπλέον, οι εταιρείες έτοιμης μόδας που συνεργαζόμαστε έχουν τις βάσεις τους σε περιοχές που έχουν πληγεί πολύ από την πανδημία, κυρίως στην Ιταλία. Η παραγωγή τους σταμάτησε απότομα και καμιά βιοτεχνία δεν είναι σε θέση να μας πει πότε θα ξαναξεκινήσει. Όσο αφορά τη δική μας παραγωγή αγοράσαμε πρώτες ύλες και υφάσματα τα οποία λόγω της αλλαγής καιρού, μας είναι και πάλι παντελώς άχρηστα. Όλα τα λεφτά που επενδύσαμε πήγαν χαμένα και δυστυχώς πρέπει με ένα μαγικό τρόπο να δημιουργήσουμε ρευστότητα ώστε όταν ανοίξουμε τις επιχειρήσεις μας ξανά, αρχές Μαΐου (αν και εφόσον μας το επιτρέψουν), να μπορέσουμε να προμηθευτούμε καλοκαιρινό στοκ. Δυστυχώς, φοβάμαι ότι πολλές επιχειρήσεις σαν και την δική μου δεν θα επιβιώσουν.

Τι βοήθεια πήρες ή ελπίζεις να πάρεις από το κράτος;

Ζούμε σε ένα κράτος αδικίας και δεν έλπιζα να πάρω καμία βοήθεια από κανέναν. Επέλεξα συνειδητά να μην ασχοληθώ καθόλου με τα «πολύ υποσχόμενα» πακέτα στήριξης που ανακοίνωσε η Κυβέρνηση. Δεν μου φαινόντουσαν αρκετά ξεκάθαρα. Είχαν πολλές ασάφειες. Με τον τρόπο που έγινε όλο αυτό ένιωθα ότι το κράτος προσπαθούσε να μεταφέρει το βάρος των δικών του ευθυνών πάνω στις δικές μου πλάτες και στις πλάτες της εταιρείας μου. Δεν είναι δυνατόν να μου ζητάνε να κλείσω και παράλληλα να δεσμευτώ ότι δεν θα προβώ σε απολύσεις όταν το οικονομικό μου μέλλον προδιαγράφεται τραγικό και περιγράφεται μόνο με τη λέξη καταστροφή. Πώς θα μπορώ να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου όταν δεν είμαι σε θέση να ξέρω τον κύκλο εργασιών της εταιρείας μου; Με βαριά καρδιά αναγκάστηκα να απολύσω όσους εργαζόμενους δεν μπορούσαν να ενταχθούν στο σχέδιο για την ειδική άδεια γονέα. Έδωσα ως επιχειρηματίας τα νόμιμα δικαιώματα των εργαζομένων μου (με γραπτή προειδοποίηση) και παρά το γεγονός ότι δεν εργάζονταν τους πλήρωσα την αποζημίωση τους από την τσέπη μου ώστε να έχουν κάποια λεφτά για να επιβιώσουν μέχρι να ξεκινήσει η ένταξη τους στο ταμείο ανεργίας.

Θεωρείς πως τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν δεν προστατεύουν ούτε εσένα ούτε την επιχείρησή σου;

Σαφώς. Κατανοώ πλήρως ότι αυτό που μας συνέβη ήταν κάτι πρωτόγνωρο για όλους, αλλά θεωρώ ότι η Κυβέρνηση έδρασε σπασμωδικά προστατεύοντας κάποιους και αφήνοντας άλλους να πέσουν από τον ουρανό χωρίς αλεξίπτωτο. Σημειώθηκαν πολλές αδικίες στην κατανομή των επιδομάτων. Εγώ προσωπικά, με τον τρόπο που συνέταξαν τις νομοθεσίες και τις προϋποθέσεις, δεν είχα καμιά ελπίδα πως θα λάμβανα κάποιο επίδομα. Λειτουργώ την επιχείρησή μου τα τελευταία 11 χρόνια. Ως έντιμος επιχειρηματίας και συνεπής πολίτης αυτής της κοινωνίας πλήρωσα στην Κυβέρνηση της Κύπρου τα τελευταία χρόνια σχεδόν 500,000 χιλιάδες σε Κοινωνικές ασφαλίσεις, φόρους, Άμυνα και ΦΠΑ. Μετά από όλα αυτά καλούμαι σήμερα να ζήσω με «αέρα» μιας και το κράτος με αντιμετωπίζει σαν ένα μεγαλομέτοχο εταιρείας κολοσσού που μπορεί χωρίς πρόβλημα να αντέξει τόσο το δικό μου κόστος επιβίωσης όσο και άλλες υποχρεώσεις της Εταιρείας μου παρά τον τερματισμό των εργασιών της. Στο θέμα των ενοικίων, το κράτος δεν έκανε τίποτα απολύτως για να μας βοηθήσει. Στη δική μου περίπτωση οι επαγγελματικοί χώροι που ενοικιάζω ανήκουν σε οικογενειάρχες. Ανθρώπους που έχουν ανάγκη αυτά τα λεφτά. Ακόμη κι αν βρω τους τρόπους να ξανασταθώ στα πόδια μου, πόσος καιρός θα περάσει μέχρι να ξαναγίνουν οι εταιρείες μας βιώσιμες; Ίσως και χρόνια... Η Κυβέρνηση είναι ξεκάθαρο πως καθόλου δεν ασχολήθηκε με τον μικρομεσαίο επιχειρηματία κι αυτό θα το πληρώσει ακριβά, αφού αν πεθάνουμε εμείς το πλήγμα στα οικονομικά του Κράτους θα είναι τεράστιο.

Είχες βιώσει μια δύσκολη περίοδο και το 2013, πως συγκρίνονται;

Δεν ξέρω αν μπορώ να συγκρίνω τις δύο αυτές περιόδους. Σε συναισθηματικό επίπεδο όντως οι απολύσεις των υπαλλήλων μου, ξύπνησαν στο μυαλό μου στιγμές του 2013. Όταν είσαι διευθυντής σε μια μικρή επιχείρηση και ζεις καθημερινά κάποιους ανθρώπους αναπόφευκτα συνδέεσαι μαζί τους. Όπως και τότε έτσι και σήμερα, μας είναι άγνωστες οι συνέπειες που θα ακολουθήσουν. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε τίποτα, δυστυχώς. Καμία μελέτη βιωσιμότητας δεν μπορεί να γίνει και να είναι ορθή, όπως και το 2013 μάλλον θα πρέπει να εφαρμόζουμε πλάνα και σχέδια μόνο για μερικούς μήνες και πάλι από την αρχή.

Θέλεις να στείλεις κάποιο μήνυμα;

Μέσα μου βράζω. Όλο αυτό το διάστημα νιώθω καθημερινά να πέφτω θύμα της επικοινωνιακής πολιτικής της κυβέρνησης. Αγαπητοί κυβερνώντες αποτύχατε. Με κάνατε να αισθανθώ σαν ο τελευταίος τροχός της άμαξας που ονομάζεται Κύπρος. Τόσα χρόνια σας πληρώνω και στην δύσκολη στιγμή βρέθηκα κλεισμένος στο σπίτι με μηδενικό εισόδημα και μηδενικό επίδομα καλούμενος να είμαι συνεπής σε όλες τις οικονομικές μου υποχρεώσεις που τρέχουν ασταμάτητα. Κάποιοι κάθονται και παίρνουν πλήρη μισθό -και το δικαιούνται αφού το κράτος τους ανάγκασε να σταματήσουν την εργασία τους-. Κάποιοι άλλοι, όμως, κάθονται σε αναμμένα κάρβουνά αφού δεν έχουν πλέον κανένα απολύτως εισόδημα για να θρέψουν τον εαυτό τους ή τα παιδιά τους. Έχουμε αξιοπρέπεια και δεν θα ζητιανέψουμε από κανένα κράτος. Σας ρωτώ όμως: Είναι αυτό δίκαιο; Είμαστε εμείς παιδιά κατώτερου Θεού; Την πανδημία κάποτε θα την ξεπεράσουμε, αλλά την αδικία του κράτους ποτέ δεν θα την ξεχάσουμε.