Η Αμερική σήμερα βιώνει πολύ δύσκολες στιγμές με τον κορωνοϊό και σίγουρα κάποιες κωμικοτραγικές δηλώσεις του Τραμπ -ότι για παράδειγμα ενέσιμο απολυμαντικό θα μπορούσε να ήταν η λύση- δεν βοηθούν καθόλου, έστω κι αν σκορπούν χαμόγελα αμηχανίας στους Υγειονομικούς του Συμβούλους.

Κάτι που στην αρχή θεωρήθηκε ως πρόβλημα της Κίνας, που σε καμιά περίπτωση δεν θα επηρέαζε σημαντικά τις ΗΠΑ, εξελίχθηκε τελικά σε παγκόσμια τραγωδία η οποία μάλιστα κτύπησε ιδιαίτερα σκληρά τους Αμερικανούς, έχοντας περάσει το ένα εκατομμύριο κρούσματα (το ένα τρίτο των κρουσμάτων του πλανήτη) και πλησιάζοντας τις εξήντα χιλιάδες θανάτους.

Μια διαδικτυακή μου φίλη, κάτοικος Σικάγο, με καταγωγή από την Κύπρο, πέρασε πρόσφατα σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας τη δοκιμασία της προσβολής από τον περιβόητο πλέον κορωνοϊό!

Δεν είναι ούτε ηλικιωμένη (40κάτι χρονών μόνο) ούτε ανήκει στις ευπαθείς ομάδες. Εντούτοις, για να σωθεί, χρειάστηκε να δώσει μια υπεράνθρωπη μάχη, με την ασταμάτητη βοήθεια γιατρών και νοσηλευτών.

Πιο κάτω περιγράφει στη CITY την εμπειρία της, που σίγουρα την έκανε να αναθεωρήσει για πολλά πράγματα στη ζωή της:

Με λένε Ανδριάννα Παναγιώτου και η καταγωγή μου είναι από την Αμμόχωστο. Τα τελευταία 20 χρόνια είμαι μόνιμη κάτοικος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Μένω με την οικογένειά μου στο Σικάγο. Στις 14 Απριλίου βγήκα θετική στον ιό covid-19.

Τα πρώτα συμπτώματα ήταν μια εξάντληση και πόνος στο σώμα, που ξεκίνησαν την Πέμπτη 9 Απριλίου και συνέχισαν και Παρασκευή. Το Σάββατο ξεκίνησα να έχω ένα πολύ δυνατό πονοκέφαλο και αμέσως πολύ ψηλό πυρετό. Αμέσως, υποψιάστηκα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ενημέρωσα την οικογένειά μου για τον ψηλό πυρετό και απομονώθηκα σε ένα δωμάτιο. Ο πυρετός συνέχισε για 5 μέρες μαζί με τον πονοκέφαλο και η κατάστασή μου χειροτέρευε. Είχα και αφυδάτωση, αφού όσα υγρά και να κατανάλωνα, με τον πυρετό τα έχανα.

Η κατάστασή μου επιδεινώθηκε ραγδαία ενώ άρχισα να αναπνέω με δυσκολία. Δεν μπορούσα να μείνω άλλο στο σπίτι. Επικοινώνησα με τον προσωπικό μου γιατρό που με συμβούλεψε να πάω αμέσως σε νοσοκομείο. Κατάλαβα ότι αν δεν το έκανα άμεσα θα κινδύνευα να χάσω τη μάχη, αφού οι δυνάμεις μου είχαν εξαντληθεί.

Όταν μπήκα στο νοσοκομείο πήρα άμεση βοήθεια από τους γιατρούς του κρατικού νοσοκομείου στο Σικάγο, οι οποίοι με έβαλαν σε ειδικά διαμορφωμένο δωμάτιο (απομόνωση) και μου έδωσαν ορούς με αντιπυρετικά, ενώ χωρίς καθυστέρηση μου έκαναν και την εξέταση για να δουν αν ήμουν θετική στο covid-19 . Μετά από 20 ώρες είχαμε το αποτέλεσμα που ήταν θετικό και επίσημα από τους γιατρούς . Τρομοκρατήθηκα αλλά ήμουν και τυχερή γιατί ο ιός δεν είχε ακόμη προσβάλει τους πνεύμονες.

Η ομάδα του νοσοκομείου, αποτελούμενη από άριστα εκπαιδευμένους γιατρούς και νοσηλευτές, δεν με άφησαν ούτε λεπτό. Είχα δίπλα μου όλες τις ειδικότητες, συμπεριλαμβανομένου ψυχολόγου, ενώ με τα φάρμακα που μου έδωσαν κατάφεραν να ρίξουν κάτω τον πυρετό μου.

Έμεινα στο νοσοκομείο για 3 μέρες και μετά γύρισα σπίτι γεμάτη ευγνωμοσύνη που κατάφερα να κερδίσω τη μάχη. Πολλοί άλλοι δεν ήταν τόσο τυχεροί.

Πώς βίωσε αυτήν την περίοδο ο κόσμος στην πόλη σου;

Ο κόσμος στο Σικάγο είναι πειθαρχημένος αλλά η κυβέρνηση Τραμπ άργησε να πάρει μέτρα για να προστατέψει τους πολίτες. Ευτυχώς, όταν ξεκίνησε η πανδημία, η πολιτεία του Ιλλινόις με τον κυβερνήτη και το Σικάγο με τον δήμαρχο πήραν δραστικά μέτρα, έστω και χωρίς τη στήριξη της κυβέρνησης.

Έκλεισαν τα σχολεία και τις επιχειρήσεις, εκτός από φαρμακεία και αγορές και προσπάθησαν να οργανώσουν τα νοσοκομεία. Μιλάμε για νοσοκομεία που δεν είχαν καν τα απαραίτητα για γιατρούς (μάσκες, γάντια και ιατρικές στολές για να προστατευτούν). Ο κυβερνήτης παρακαλούσε κέντρα αισθητικής να δωρίσουν τις μάσκες που είχαν για να τις χρησιμοποιήσουν οι γιατροί και οι νοσηλευτές νοσοκομείων και γηροκομείων.

Μεγάλα κέντρα συγκεντρώσεων μετατράπηκαν σε λιγότερο από μια εβδομάδα σε νοσοκομεία για να υποδεχτούν ασθενείς. Ο κόσμος κατάλαβε τη σοβαρότητα και συνεργάστηκε με τις οδηγίες των Αρχών του Σικάγο. Η κατάσταση, φυσικά, εξακολουθεί να είναι πολύ σοβαρή. Έχουμε καθημερινώς γύρω στους 2,000 μολυσμένους με τον ιό και πάνω από 200 νεκρούς.

Στις 23 Απριλίου μας ενημέρωσαν ότι τουλάχιστον για ακόμη ένα μήνα θα παραμείνουμε στα σπίτια μας. Τα σχολεία φέτος δεν θα ανοίξουν μετά από επίσημη ανακοίνωση των Αρχών και δεν είμαστε σίγουροι αν θα ανοίξουν τον Σεπτέμβριο.