Οι λόγοι είναι πολλοί. Συνήθως αυτού του είδος το κόψιμο εμφανίζεται στα πιο ευαίσθητα μέρη του σώματός μας, όπως τα δάχτυλα, τα χείλη και τη γλώσσα. Τα νεύρα σε αυτά τα μέρη του σώματος αναγνωρίζουν με εξαιρετική ακρίβεια την πίεση, τη θερμότητα, το κρύο και φυσικά τους τραυματισμούς, λέει το upworthy.

Ο εγκέφαλός μας διαθέτει εξειδικευμένες περιοχές για τη λήψη σημάτων που προέρχονται από αυτά τα μέρη του σώματος. Οι ειδικές αυτές ικανότητες αίσθησης που κάνουν τα δάχτυλα, τα χείλη και τη γλώσσα μας τόσο ευαίσθητα, είναι οι ίδιες που κάνουν και τους τραυματισμούς σε αυτά ακόμη πιο οδυνηρούς.

Οι πολύ ευαίσθητες αυτές περιοχές είναι και τα μέρη του σώματος που χρησιμοποιούμε πιο συχνά. Ένα κόψιμο στο δάχτυλο, τα χείλη ή τη γλώσσα ανοίγει ξανά και ξανά καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας επαναφέροντας τον πόνο.

Τέλος, το βάθος της πληγής από το κόψιμο με χαρτί είναι ιδανικό για την έκθεση και τη διέγερση των νευρικών ινών του δέρματος χωρίς όμως να τις καταστρέφει, όπως ένας βαθύτερος τραυματισμός. Ένας βαθύς τραυματισμός μειώνει την ικανότητά των νευρικών ινών να μεταφέρουν τον πόνο, αντιθέτως στο κόψιμο από χαρτί οι νευρικές ίνες λειτουργούν πλήρως.

Συμβουλές για τη μείωση του πόνου

Οι γιατροί προτείνουν μερικούς πρακτικούς τρόπους για την μείωση του πόνου.

-Αρχικά, πλένουμε το σημείο με σαπούνι και νερό. Αυτό μειώνει την πιθανότητα μόλυνσης και βοηθά στην επούλωση της πληγής.

-Διατηρούμε την πληγή καθαρή και αν είναι δυνατόν, για λίγες μέρες την καλύπτουμε με έναν μικρό επίδεσμο για να μην ξανανοίξει.

Υπάρχει ωστόσο και ο ψυχολογικός παράγοντας. Το συναίσθημα που μας προκαλεί ένας τέτοιου είδους μικροτραυματισμός είναι συνήθως ντροπή που το σώμα μας δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί σε μια τόσο απλή διαδικασία (δεν μπορώ να ανοίξω ούτε ένα φάκελο σωστά;), θυμός (γιατί συμβαίνει αυτό πάντα σε μένα;) και ανησυχία ότι θα συμβεί ξανά (έχω να ανοίξω ακόμη πολλούς φακέλους).