Πιο κάτω αυτούσια η επιστολή όπως στάληκε στη CITY:


Αγαπητέ κ. Υπουργέ της Παιδείας,

Είμαι γονιός παιδιού ΑΜΕΑ ηλικίας σήμερα 20 χρονών που φοιτά - μάλλον φοιτούσε - στο Ειδικό Σχολείο Λευκωσίας στην Αγλατζιά, το οποίο σταμάτησε την λειτουργία του λόγω κορωνοϊού εδώ και σχεδόν δυόμισι μήνες τώρα. Μαζί με το ειδικό σχολείο εννοείται πως έχουν σταματήσει την λειτουργία τους και όλοι οι άλλοι χώροι - σύνδεσμοι κλπ - που είχαν κάποια απογευματινά προγράμματα για απασχόληση και κοινωνικοποίηση των παιδιών ΑΜΕΑ. Μέσα σε αυτούς τους δυόμισι μήνες λοιπόν περάσαμε πάρα πολύ δύσκολα τόσο εμείς οι γονείς των παιδιών ΑΜΕΑ αλλά προπαντός πέρασαν και περνούν ακόμα πάρα πολύ δύσκολα τα ίδια τα παιδιά ΑΜΕΑ.

Εκ των πραγμάτων, έχουν βγει από το πρόγραμμα και την ρουτίνα τους που ήταν μαθημένα, τα έχουμε κλείσει στο σπίτι χωρίς να έχουν τρόπους να απασχοληθούν και να εκτονώσουν την ενέργεια τους και δυστυχώς ουδείς νοιάζεται, ουδείς αναρωτήθηκε πως τα βγάζουμε πέρα... Βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο και πιο έντονα από ποτέ τον κοινωνικό αποκλεισμό και την απομόνωση. Εξαρτώνται από το πότε θα βρουν λίγο χρόνο οι γονείς να τα βγάλουν μια βόλτα, πράγμα που δυστυχώς αποδεικνύεται πως δεν είναι αρκετό γι’ αυτά. Θέλουν να βγουν έξω από το σπίτι, να πάνε στο σχολείο τους, στις δραστηριότητες τους, στο πρόγραμμα τους, στις θεραπείες τους, να κοινωνικοποιηθούν με τα υπόλοιπα παιδιά που συνηθίζουν να σχετίζονται. Η Ψυχική τους Υγεία κινδυνεύει όσο τίποτε άλλο, αναγκαζόμαστε να μιλούμε σχεδόν καθημερινά με τους ψυχιάτρους / ψυχολόγους που τα παρακολουθούν μπας και δούμε κάποιο φως... Ακόμα και αυτοί που είναι ειδικοί, δεν ξέρουν τι να μας πουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι συμφωνούν μαζί μας ότι επιβάλλεται η επανένταξη τους στο κοινωνικό σύνολο και προπαντός στο σχολικό τους περιβάλλον, αλλιώς η άλλη λύση λένε είναι να αυξήσουμε την δόση του φαρμάκου τους... Να τα κάνουμε φυτά δηλαδή για να μη νιώθουν τις αφόρητες ώρες της μοναξιάς τους, της απομόνωσης και του κοινωνικού αποκλεισμού... Αυτή είναι η άλλη λύση που απομένει, λένε...

Μέσα σε αυτούς τους μήνες που βιώνουμε την κατάσταση με τον κορωνοϊο έχουν γίνει άπειρες συζητήσεις από αρμόδιους και μη αρμόδιους, για όλους και για όλα, αλλά κανένας δεν αναφέρεται στα παιδιά ΑΜΕΑ. Ως σαν να μην υπάρχουν… Ως σαν να μην αποτελούν μέρος της κοινωνίας μας. Κανένας δεν βγήκε να αναρωτηθεί και να προβληματιστεί για το πως άλλαξε η ζωή των παιδιών αυτών και αν πρέπει να γίνουν κάποιες ενέργειες το συντομότερο για να επανέλθουν σε πιο φυσιολογικούς ρυθμούς ζωής. Ήταν ήδη δύσκολη η ζωή τους και των γύρω τους, πιστέψτε με έχει γίνει πλέον επικίνδυνα δύσκολη.

Κανένας δεν αναφέρθηκε ούτε και μια φορά σε αυτή την ομάδα, σε αυτή την «ευπαθή ομάδα», που πιστέψτε με δεν είναι όλα τα μέλη της που την απαρτίζουν ευπαθή, είναι όμως σίγουρα ευάλωτα, ειδικά κάτω από αυτές τις συνθήκες που τα ανάγκασε να βγουν από το καθημερινό τους πρόγραμμα με αποτέλεσμα η ζωή τους να γίνει στην κυριολεξία άνω κάτω.

Αναρωτιόμαστε λοιπόν εμείς οι γονείς των παιδιών ΑΜΕΑ, γιατί άραγε αποφασίστηκε από το Υπουργείο Παιδείας να παραταθεί η αναστολή φοίτησης στο ειδικό σχολείο; Γιατί δεν μπορούν αυτά τα παιδιά να επιστρέψουν πίσω στο σχολείο τους και να μάθουν κι αυτά - όπως όλα τα υπόλοιπα "φυσιολογικά" παιδιά - πως να προστατεύονται από τον ιό και τον κάθε ιό με τον οποίον αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα έρθουν αντιμέτωπα;

Ναι, συμφωνούμε ότι είναι παιδιά με ιδιαιτερότητες, αλλά μην ξεχνάτε πως είναι κι αυτά παιδιά που μπορούν να εκπαιδευτούν. Με διαφορετικό τρόπο και αντιμετώπιση, αλλά μπορούν.! Γι’ αυτό άλλωστε, το σχολείο διαθέτει εξειδικευμένο προσωπικό και επαγγελματίες που μπορεί να τα διδάξουν και να τα εκπαιδεύσουν. Το συγκεκριμένο σχολείο έχει 5 ή 6 παιδιά σε κάθε τάξη. Μπορεί πολύ εύκολα να τα τοποθετήσει με τέτοιο τρόπο που να κρατήσουν τις ενδεδειγμένες αποστάσεις υγιεινής και να τα μάθει να προστατεύονται.... Αυτό είναι ένα μέρος της δουλειάς τους άλλωστε. Εξάλλου τα παιδιά αυτά, αν και ΑΜΕΑ, δεν είναι η πρώτη φορά που θ ακούσουν για τον κορωνοϊο, έχουν ήδη ακούσει και έχουν ήδη μάθει πράγματα από το σπίτι τους τους μήνες αυτούς που τα φροντίζουν οι δικοί τους άνθρωποι. Στο κάτω - κάτω ας επιστρέψουν στην σχολική μονάδα όσα παιδιά και όσων οι γονείς τους το επιθυμούν και θεωρούν πως είναι σε θέση να το πράξουν.

Είναι άραγε καλύτερα να τα αφήσουμε κλεισμένα στο σπίτι με όλα τα συνεπακόλουθα που αναφέρθηκαν πιο πάνω αντί να προσπαθήσουμε να τα επαναεντάξουμε στην κοινωνία και στο σχολικό τους περιβάλλον το συντομότερο δυνατόν;

Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε κάτι πολύ σημαντικό, όταν επανενταχθούν τα παιδιά στο πρόγραμμα τους θα μπορέσουν και οι γονείς τους με την σειρά τους να επιστρέψουν πίσω στα όποια καθήκοντα τους.

Τελειώνω με την παράκληση να κάνετε ως Υπουργός Παιδείας τις απαραίτητες ενέργειες και διευθετήσεις ώστε τα παιδιά ΑΜΕΑ να επιστρέψουν το συντομότερο δυνατό στο σχολικό τους περιβάλλον.

Με εκτίμηση,

Γονιός παιδιού ΑΜΕΑ