23 Μαΐου, ανήμερα της δολοφονίας της αδελφικής του φίλης από τον εν διαστάσει σύζυγό της, μπροστά στα μάτια του, ο Γιώργος Χρυσούλης από τη Μυτιλήνη περιγράφει με συγκλονιστικό τρόπο τα όσα βίωσε και τα όσα απαράδεκτα, εις βάρος του θύματος, ακολούθησαν στη δίκη για να αθωωθεί το θύμα, με βαρύτερη κατηγορία όλων το γεγονός πως ήταν… γυναίκα.
Αυτούσια η ανάρτηση του Γιώργου Χρυσούλλη:
Πιο συγκεκριμένα, ο εν διαστάσει σύζυγος της «θολωμένος» και «θιγμένος» από το γεγονός ότι η Ερατώ προχώρησε στη ζωή της, με κάποιον άλλον άντρα, εισήλθε στο σπίτι που διέμενε με τη 2,5 χρόνων κόρη της και αφού την εξύβρισε χυδαία, αφού την χαστούκισε επανειλημμένα επί ένα δεκάλεπτο, προτρέποντας με «να ακούσω την πουτάνα», διακατεχόμενος από περίσσια αγάπη και πάθος, την πυροβόλησε εξ’ επαφής στο κεφάλι, αποκρινόμενος σε εμένα πως «Όλα είναι καλά».
Δημοσιεύματα του τύπου ο θύτης δρα από «αγάπη», «κατά λάθος», επειδή «υπερασπιζόταν την τιμή του» κατακλύζουν το διαδίκτυο, ενώ ακούγονται και τα πρώτα «Ας πρόσεχε», «Μυτιλήνη είναι εδώ» κτλ. Αποκορύφωμα της όλης κατάστασης η «απεγνωσμένη» προσπάθεια συγγενών και φίλων του θύτη, οι οποίοι περιφέρονταν από σπίτι σε σπίτι ζητώντας από κατοίκους του χωριού να υπογράψουν ένα έγγραφο το οποίο θα προσκόμιζαν στο δικαστήριο, προκειμένου να αναδείξουν τον άμεμπτο ήθος του καλού παιδιού και να καταδείξουν την άσωτη ζωή της Ερατούς!
Φυσικά δεν θα μπορούσα να παραλείψω την ημέρα του δικαστηρίου, τη στιγμή της εξέτασης της μητέρας του δράστη, η οποία αφού περιέγραψε την Ερατώ ‘ως ένα καλό κορίτσι που δεν είχε δώσει ποτέ δικαίωμα’, θεώρησε θεμιτό και επωφελές ενώπιον των γονέων και συγγενών της εκλιπούσης, να καταλήξει στο ότι η τελευταία «Το έκανε στα όρθια», (όποτε κατά κάποιο τρόπο της άξιζε).
Στη συνέχεια εξαπέλυσαν δια ζώσης έναν οχετό ύβρεων και απειλών εναντίον μου, του τύπου ότι θα με στείλουν να πάω να βρω τη φίλη μου αποκαλώντας με «μπάσταρδο», «πουτάνας γιο» και μια σειρά από παρόμοια περιστατικά. FUN-FACT: Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που εμφανίστηκαν ενώπιον του δικαστηρίου και διεκδίκησαν την επιμέλεια της κόρης της Ερατούς.
Όλα όσα έλαβαν χώρα μέσα σε αυτό τον χρόνο με έκαναν να παρατηρήσω τν συνεχή προσπάθεια ενοχοποίησης της Ερατούς, καθώς και την αναζήτηση των αιτιών που οδήγησαν στο έγκλημα, στο χαρακτήρα και τη συμπεριφορά της τελευταίας, η οποία περνούσε από την κοινωνία, τα ΜΜΕ και τις δικαστικές αίθουσες μια μεταθανάτια ηθικού περιεχομένου «ιερά εξέταση», κάτι που διαπίστωσα και προσφάτως με την υπόθεση της Ελένης. Γενικότερα μια προσπάθεια υποβάθμιση του θύματος σε res, ιδιοκτησίας του θύτη ενώ ο εγωισμός, η κτητικότητα και ο θυμός, αναδείχθηκαν σε αγαθά ανώτερα από την ανθρώπινη ζωή.
Κλείνοντας, την Ερατώ θα τη θυμάμαι για πάντα. Την 23η Μαΐου δεν θα την αναφέρω ως την ημέρα που δολοφονήθηκε. Την ημέρα αυτή θα τη μνημονεύω για να γιορτάσω την Ερατώ όπως και κάθε άλλη γυναίκα που υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρξει στη ζωή μου. Όχι την Ερατώ που δολοφονήθηκε, αλλά την Ερατώ με το μόνιμο χαμόγελο, την αισιοδοξία και τη χαρά που μονίμως την διακατείχε και προσέφερε. Την Ερατώ για την αφοσίωση και την κατανόηση που ανιδιοτελώς μου προσέφερε.
Εξάλλου, κάτι άλλο θα ήταν εντελώς άδικο για την ίδια και την μνήμη της.
