Η συντήρηση και κυρίως η αποκατάσταση παλαιών εικόνων και έργων ζωγραφικής είναι μία δουλειά δύσκολη, χρονοβόρα και ιδιαίτερα απαιτητική για ευνόητος λόγους. Το χειρότερο σενάριο δε, είναι το άτομο που θα αναλάβει τη δουλειά, να καταστρέψει εν τέλει το έργο, ένας δρόμος που δεν έχει επιστροφή αφού το πιο πιθανόν ο καλλιτέχνης που δημιούργησε το έργο να έχει πεθάνει χιλιάδες χρόνια πριν.

Κάτι που μάλλον δεν σκέφτηκαν και πολύ στην Ισπανία, δίνοντας τη δουλειά σε άτομο που όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος, η σχέση που είχε με την αποκατάσταση θρησκευτικής τέχνης είναι όση και η σχέση του ΠτΔ με τους φυσικούς χυμούς και το τσάι.

«Θύμα» ένας πίνακας του διάσημου Ισπανού ζωγράφου Μπαρτολομέ Μουρίγιο, ο οποίος άνηκε σε ιδιώτη στη Βαλένθια. Ο εν λόγω συλλέκτης πλήρωσε 1200 ευρώ σε έναν επιδιορθωτή επίπλων (!) για να του καθαρίσει την «Άμωμο Σύλληψη» της Παναγίας, όμως το αποτέλεσμα μάλλον ανήκει σε ένα τελείως δικό του ρεύμα τέχνης.

Η εκδοχή του Μουρίγιο είναι η αριστερά, ενώ στα δεξιά βλέπουμε τις δύο απόπειρες αποκατάστασης του.

Το αποτέλεσμα ήταν οι επαγγελματίες της αποκατάστασης έργων τέχνης να ζητήσουν αυστηροποίηση της σχετικής νομοθεσίας, η οποία επιτρέπει στον κάθε ένα να πειραματίζεται επί πληρωμή. Καλό είναι εδώ να υπενθυμίσουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στην Ισπανία τα τελευταία χρόνια.

Πολύ παρόμοια ήταν η μοίρα ενός ηλικίας 500 χρονών Αγίου Γεωργίου πριν δύο χρόνια, στην πόλη Εστέλα. Ο έφορος της εκκλησίας στρατολόγησε έναν καθηγητή χειροτεχνίας για το δύσκολο task, με αποτέλεσμα ο άγιος που σκότωσε τον δράκο να καταλήξει να μοιάζει με τον Τεντέν:

Ενώ αρκετά διάσημη είχε γίνει πριν λίγα χρόνια και η προσπάθεια μίας κυρίας στην πόλη Μπόρχα να αποκαταστήσει μία εικόνα του Χριστού. Παρά τις καλές προθέσεις της, το τελικό αποτέλεσμα βασικά θυμίζει κάποιο χαμένο σκαλοπάτι της εξέλιξης του πιθήκου σε άνθρωπο:

Με πληροφορίες από LUBEN