Οι «Icons of Sound» χρησιμοποίησαν ακουστικές αποκρίσεις, ηχογραφημένες δηλαδή αντηχήσεις από συγκεκριμένους χώρους, τις οποίες μετά ανέβασαν στο λογισμικό. Θα τις περιγράφαμε σαν ‘αποτυπώματα του χώρου’ τα οποία προστίθενται πάνω στους ήχους. Συνήθως αυτή η διαδικασία γίνεται μόνο σε στούντιο αλλά η ομάδα του Στάνφορντ έδωσε μια ζωντανή παράσταση στο μέγαρο μουσικής του πανεπιστημίου και ακουγόταν σαν να είχαν μεταφερθεί εκεί κατευθείαν από το Βυζάντιο.

Λένε: «Έχουμε συνηθίσει να ακούμε τις λέξεις σε στεγνό περιβάλλον χωρίς αντήχηση, αντίθετα από την ‘υγρή’ ακουστική της Αγίας Σοφίας που κάνει τις λέξεις να ακούγονται σαν να βγαίνουν από τα βάθη της θάλασσας».

Για να αναπαράγουν αυτόν τον μοναδικό ήχο τραγούδησαν ακούγοντας τους ηχογραφημένους ήχους της Αγίας Σοφίας από ακουστικό. Η εκτέλεση τους πέρασε ψηφιακά από ακουστικό προσομοιωτή και ακουγόταν κατά τη διάρκεια του live από μεγάφωνα που είχαν τοποθετηθεί στο κέντρο του μεγάρου. Χρησιμοποίησαν και ατμοσφαιρική ενίσχυση με προτζέκτορες και φώτα δημιουργώντας μια μυσταγωγία για το κοινό. Ο μόνος ήχος που πήραν από τον πραγματικό ναό ήταν ο ήχος τεσσάρων μπαλονιών που έσκαγαν.

Η τεχνολογία που χρησιμοποιείται στην παραγωγή και ηχογράφηση μουσικής έχει γίνει πολύ εκλεπτυσμένη, ειδικά στην δυνατότητα αναπαραγωγής αληθινών οργάνων και στον τομέα της ακουστικής. Η ψηφιακή αναπαραγωγή δεν μιμείται απλά τον ήχο των μουσικών οργάνων αλλά όταν γίνεται σωστά αναπαράγει και την ‘αίσθηση΄της μουσικής εμπειρίας, την υφή και τις ακουστικές διαστάσεις, ενώ με την τεχνική που ονομάζεται «convolution reverb» (συνεξελιγκτική αντήχηση) μπορούμε να νιώσουμε ακόμα και την πίεση του αέρα στον ήχο όπως σε ένα φυσικό χώρο.