Σε μια πρόσφατη συνάντηση της ομάδας ξεκινήσαμε να λέμε πού θα πάμε φέτος και τι θα κάνουμε. Ξεκινήσαμε να περιγράφουμε αυτά που μας αρέσουν, αυτά που αγαπάμε, αυτά που φέτος θα τιμήσουμε περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Αυτό είναι, σκεφτήκαμε! Θα βάλουμε στο χαρτί τη σκέψη μας, προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσουμε την αγάπη μας για το νησί. Την αγάπη μας για το κυπριακό καλοκαίρι!

Η Άντρια Γεωργίου, ο Ανδρέας Κάτσιης, ο Γιάννης Πέτεβης, ο Μιχάλης Μιχαηλίδης, η Tipster, αλλά και οι φοιτήτριες δημοσιογραφίας από το Παν. Κύπρου, Άννα Χρίστου και Χριστίνα Χριστοφόρου, οι οποίες αυτό το διάστημα αποτελούν μέρος της ομάδας (στο πλαίσιο της πρακτικής τους εξάσκησης), ορίζουν μέσω κάποιων σημειώσεων τη σχέση τους με το νησί!

Φωτογραφίες: Μιχάλης Μιχαηλίδης / Ανδρέας Κάτσιης / Tipster / Άννα Χρίστου

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΤΕΒΗΣ

Μια βουτιά με φόρα στις σπηλιές του Κάβο Γκρέκο.

Ατελείωτο «ρέμβασμα», μέχρι το βούττημμαν του Ήλιου, σε μια απόμερη παραλία.

Το τέλειο κομματάκι χαλούμι συνδυασμένο με το πιο «ζουμερό» κομμάτι καρπούζι, σε μια θεϊκής γεύσης πιρουνιά.

Η αυγουστιάτικη παύση σε όλα, αναγκαία ανάσα για να πάμε παρακάτω.

Οι άδειοι δρόμοι της πρωτεύουσας και γενικά, η «όφτσιερη» Λευκωσία. Η πιο ήσυχη στιγμή της.

Τα ορμητικά νερά του καταρράκτη στα Καληδόνια να «χτυπούν» στο σώμα σου.

Τζιν και πάλι τζιν, με tacos και gyozas στο dive in bar “High & Wet”, στο 1010 Hall, στην Παλιά Λευκωσία.

Το να βλέπω αγαπημένες μου ταινίες σε drive in cinema, που τόσο χάρηκα που έγιναν τρεντιά εφέτος, κάτω από την καλοκαιρινή φεγγαράδα.

Το άραγμα στην cult πορτοκαλί καρέκλα, σε όποια ταβέρνα κι αν με βγάλει ο δρόμος μου, στο Τρόοδος.

Να παίζω μπίνγκο, τον Δεκαπενταύγουστο, στην κεντρική πλατεία της Κακοπετριάς.

ΑΝΤΡΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Οι ατέλειωτες, καλοκαιρινές βόλτες στην παλιά Λευκωσία που ακολουθούν σχεδόν πάντα την ίδια ιεροτελεστία. Περπάτημα στα σοκάκια με τελικό προορισμό τον ναό του Κούλη, εκεί στη Λαϊκή Γειτονιά, για τσίπουρα και ούζα.

Η γεύση του καρπουζιού, όταν το κόβει ο μπαμπάς κάτω από το κλήμα και το τρώμε έτσι, χωρίς πιάτο και πιρούνι. Στο χέρι.

Οι βραδιές ταινίας στη βεράντα της Ιωάννας, γιατί εκεί είναι ανοιχτωσιά και φυσά. Οι ταινίες που ποτέ δεν καταφέρνω να τελειώσω, γιατί με παίρνει ο ύπνος στα πρώτα 15 λεπτά.

Οι εξορμήσεις με το λαμπραντόρ μου, τον Τσε, την ώρα που δύει ο ήλιος και τα χρώματα στον ουρανό μοιάζουν ζωγραφισμένα από χέρι επιδέξιου ζωγράφου.

Η κυρία Άννα που αξημέρωτα πηγαίνει στο χωράφι με τον κύριο Ξενή, για να μαζέψουν λουβί. Η κυρία Άννα φορά πάντα μακρύ πουκάμισο, για να προστατεύεται από τον δυνατό ήλιο του καλοκαιριού. Δεν τους άκουσα ποτέ να βαρυγκομούν. Μου θυμίζουν, κάθε φορά που τους βλέπω, το στενό δέσιμο των ανθρώπων της Κύπρου με τη γη τους, ένα δέσιμο που φτάνει από τα βάθη των αιώνων.

Τα vegan γεμιστά που μού φτιάχνει η Ταχάνι από τη Συρία, κάθε φορά που πάω να τους επισκεφθώ, για να πάρω παγωτό σοκολάτα στον Μοχάμεντ, τον Ατχάμ, την Άχετ και τη Σιάχατ. Καλύτερα και από της μαμάς.

Οι συναυλίες σε υπαίθριους χώρους. Φίλοι και μπίρα ανά χείρας. Η μυρωδιά του νοτισμένου χώματος, όταν σε βρίσκει κατάκοπο, αλλά ευτυχισμένο το πρωινό.

Παγωτό τριαντάφυλλο από τον παγωτάρη. Ναι, υπάρχουν ακόμα παγωτάρηδες και ναι, το παγωτό τριαντάφυλλο μυρίζει ακόμα ροδόσταγμα.

Οι αυγουστιάτικες νύχτες σε κάποια παραλία του Ακάμα, βράδυ, να βλέπεις το ολόγιομο φεγγάρι και τ’ αστέρια. Να ατενίζεις τον ουρανό χωρίς να σκέφτεσαι κάποιον, γιατί είσαι 30 και είναι λυτρωτικό να μπορείς να «βλέπεις» πια χωρίς παρεμβολές.

Αυτό που λέει ο Ελύτης: «σώμα του καλοκαιριού, γυμνό, καμένο, φαγωμένο από το λάδι κι από το αλάτι».

ΑΝΤΡΕΑΣ ΚΑΤΣΙΗΣ

Τα βραδινά μπάνια με φίλους, μπίρες και σουβλάκια στην πίττα με πίκλα, στο Lady’s Mile.

Η (μεγάλη) διαδρομή από τη Λεμεσό μέχρι τον Ακάμα, για βουτιές στο Blue Lagoon.

Οι βραδινές βόλτες στο κέντρο της Λευκωσίας, για ποτό στις «Μέρες Αργίας» ή μπίρα στο «Brew Fellas».

Από νωρίς το πρωί στην παραλία Marcello’s στην Αγία Νάπα, για να βρούμε ξαπλώστρα, μέχρι αργά το βράδι και μετά οφτόν κλέφτικο κάτω από την κληματαρκά του «Κωστάρη».

Η μυρωδιά από ροδόσταγμα και τριαντάφυλλο, μέσα στο παγωμένο μαχαλεπί.

Τα βράδια στη βεράντα με υγρασία και ανεμιστήρα, παρακολουθώντας ταινίες και τρώγοντας καρπούζι και χαλούμι.

Βόλτα στο μόλο της Λεμεσού για σίταρο στα κάρβουνα και παγωτό της μηχανής βουττημένο στη σοκολάτα.

Οι φρεσκοτηγανισμένοι κεφτέδες μαζί με πατάτες και στο πλάι ντομάτα, καππάρι και αγγουράκι!

Οι δεκάδες διαφορετικοί (φυσικοί) τρόποι που έχουν να σου προτείνουν διάφοροι ειδήμονες για να εξολοθρεύσεις κουνούπια/μύγες/κατσαρίδες.

Η αφόρητη ζέστη, το μεσημέρι, στους δρόμους της πρωτεύουσας και η γλυκασιά της, αργά το βράδυ!

Τα φορτηγά με τους παττιχάρηες στημένα στο δρόμο και οι χειρόγραφες επιγραφές με τα δικά τους διαφημιστικά σλόγκαν.

Οι ατελείωτες ώρες με μαγιό και σαγιονάρα, το καμένο από τον ήλιο σβέρκο και η αλμύρα της κυπριακής θάλασσας…

Οι συναυλίες στο Κούριο και το γήπεδο του Ορφέα.

TIPSTER

Τα γραφικά, κοσμοπλημμυρισμένα παναΰρκα -που εν πολύχρωμα τζαι πανέμορφα τις νύχτες-, με παμπάτζι τζαι σουτζιούκκους να κρέμμονται τζαι καζαντί να παίζεις.

Οι διαδρομές/εκδρομές μέσα από χωριουδάκια των θκυόμισι κατοίκων, με τα πλυνθόκτιστα, μισογκρεμισμένα σπίτια που μοιάζουν ξεδοντιάρικα αλλά θαυμάζεις την ντόπια ιστορία και αρχιτεκτονική τους.

Το μπούκωμα σε αγροτουριστικά καταλύματα ή στο εξοχικό σου με τα συκούθκια, το χαλουμούι, την σπιθκιάσιμη μαρμελάδα τζαι το ψωμί με προζύμι.

Το οφτόν κλέφτικο -που εν το απόλυτο κυπριακό καλοκαιρινό τσιμπούσι-, με τον κρόμμυον του τζαι την μπίρα τσακρίν.

Η... ταβερνότσαρκα απ’ άκρη σε άκρη σε όλη την Κύπρο, όπου ανακαλύπτεις διαμάντια γεύσεων και παραδοσιακής φιλοξενίας.

Η θέα της θάλασσας που την έχεις πρώτο τραπέζι πίστα στα πλείστα road trip σου. Τυχαίο που η Κύπρος μας λέγεται θαλασσοφίλητη γη;

Το κλασικό πέρασμα από την πλατεία του Τροόδους, κι αν τραβάς πάεις τζαι μια βόλτα με τους αππάρους.

Ακόμα τζαι το να κάμεις στάση σε μια πηγή του βουνού για να πιεις το δροσερό νερό της... εν κυπριακό καλοκαίρι!

Τα ποτούθκια τζαι τα κοκτεϊλούθκια παραλιακά, κάτω που την φοινιτζιά ή το μοντέρνο κιόσκι των κοσμοπολίτικων μπαρ είναι επίσης σάυπρους σάμμερ.

Τζαι τέλος... τα λυμπουρούθκια στην αυλή! Ναι, ναι... Εν το απόλυτο κυπριακό ντεκόρ, ειδικά το δειλινό την ώρα που τρώεις το μπισκότο σου με την παγωμένη λεμονάδα.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ

Βουτιές στο Blue Lagoon στον Ακάμα κι ας μην ξέρεις κολύμπι.

Βόλτα με φίλες πάνω σε τετράτροχες στην Αγ. Νάπα ενώ ο παπάς σου εν το ξέρει.

Να πηγαίνεις σε καφέ και μπαρ και να μην μπορείς να μην πάρεις μια φορά shisha.

Fig Tree Bay, ηλιοκαμένη επιδερμίδα και αμέσως μετά χαλάρωση στο Αντάμωμα.

Το μονοπάτι της φύσης που οδηγεί στο καταρράκτη των Καληδονιών.

Road Trip προς Τρόοδος, ανοιχτή οροφή και δυνατή μουσική. Αυτό θα πει ελευθερία.

Live μουσική ακούγοντας την Έλενα Αναγιωτού να τραγουδά.

Να απολαμβάνεις ένα Gin n’ tonic ή μαργαρίτα ή ένα mojito στο Ama, ή στο Columbia, ή στο Bar du Soleil.

ΑΝΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥ

Το δροσερό αεράκι του δειλινού με καρπούζι και χαλούμι της γιαγιάς.

Ο φραπές που παίρνεις από το βανάκι λίγο πριν φτάσεις στη θάλασσα.

Το σάντουιτς της Κούλας στον Πωμό, βλέποντας τον ήλιο να κατεβαίνει.

Το πανηγύρι του χωριού με λουκουμάδες και σιάμισιη, αφού πριν δοκίμασες την τύχη σου στο καζαντί.

Τα σημάδια στους αγκώνες και στα γόνατα από το «βουρητό» που παίζεις με τα γειτονοπούλα. Ξεκινάς το μεσημέρι και σε βρίσκει το δειλινό.

Οι τηγανητές πατάτες της γιαγιάς, με φρέσκα χωριάτικη σαλάτα και σπιτική λεμονάδα.

Ο τζίτζικας να μου σπάει τα νεύρα καθώς προσπαθώ αν πάρω έναν μεσημεριανό ύπνο.

Οι γάτες του χωριού. Πασάδες για τις γιαγιάδες.

Ο κύριος με τα καρπούζια λίγο πριν στρίψεις για τη θάλασσα της Αγίας Θέκλης. «Εδώ τα δροσερά-γλυκά καρπούζια».

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

Η διαδρομή από την Ίνεια ως τη Λάρα, για μπάνιο, αφού πρώτα απολαύσεις κυπριακό καφέ στην πλατεία του χωριού.

Οι ξεθωριασμένες ταμπέλες με διαφημίσεις μπύρας, παγωτών ή αναψυκτικών στα πιο απομακρυσμένα χωριά της κυπριακής υπαίθρου.

Τα απογεύματα του Ιούλη και του Αυγούστου στη Μαδαρή.

Φρέσκο ψάρι και ούζο σε ταβέρνες που σέβονται τον πελάτη, όπως η Αρσινόη στην Πόλη Χρυσοχούς.

Τα μουσικά φεστιβάλ στα χωριά, το Ξαρκής, ο Φέγγαρος, το Windcraft.

Οι πλανόδιοι με τα επαναλαμβανόμενα ηχογραφημένα μηνύματα που γυρνούν από γειτονιά σε γειτονιά.

Τα εστιατόρια που ανακαλύπτουν εκ νέου και ενίοτε εξελίσσουν την κυπριακή κουζίνα και τις (ξεχασμένες) πρώτες ύλες της. Αν έχεις φάει στο Πατρικόν, ξέρεις!

Οι πολύ πρωινές βόλτες στο Φουντουκόδασος, στον Πολύστυπο.

Τα κουλλουρούθκια με το έψημα.

Οι βόλτες με το αυτοκίνητο στην ύπαιθρο, που συνδυάζουν στάση για μαχαλεπί και κυπριακό καφέ, επίσκεψη σε μοναστήρια και γεύματα με μαγειρευτά φαγητά και γλυκό του κουταλιού.

Η λευκή άμμος και τα τιρκουάζ νερά στις παραλίες της Αγίας Νάπας.