Όταν μιλήσαμε μαζί του και τον ρωτήσαμε εάν μπορούμε να αναδημοσιεύσουμε τα όσα είχε γράψει, ο Στέφανος απάντησε πως αυτός ήταν ο λόγος που είπε όσα είπε δημόσια, για να δώσει ορατότητα σε ένα ζήτημα που πολλοί αγνοούν. «Εκεί έξω υπάρχουν πολλοί που αντιμετωπίζουν τις ίδιες δυσκολίες μαζί μου και ντρέπονται ή φοβούνται να μιλήσουν. Έστω και ένας να νιώσει καλύτερα διαβάζοντας τη δική μου ιστορία, εγώ θα είμαι πολύ χαρούμενος».

Μάλιστα, ο Στέφανος Ιωάννου, μαζί με την ανάρτησή του, ανέβασε και 4 φωτογραφίες από διαφορετικές περιόδους της ζωής του, με τις αλλαγές στο σώμα του να είναι εμφανείς, σε μία προσπάθεια να κάνει το μήνυμά του ακόμη πιο ηχηρό.

Του Στέφανου Ιωάννου (από ανάρτησή του, στα social media)

Τα όρια που βάζουμε στους ανθρώπους γύρω μας και παράλληλα η βοήθεια που ζητάμε από αυτούς, είναι μηχανισμοί αντιμετώπισης των διαφόρων θεμάτων που ζούμε.

Εγώ, όπως και πολλοί άλλοι συνάνθρωποί μου, έχω διατροφικές διαταραχές με περιόδους ηρεμίας και κάποιες περιόδους έξαρσης. Binge eating, Bulimia, anorexia, body dysphoria...

Έχω περιόδους που κάνω eating binges, άλλες που δεν μπορώ να φάω τίποτα και άλλες που κάνω εμετό μετά το φαγητό. Όλες αυτές τις περιόδους δεν μπορώ να δω το σώμα μου, κυρίως με αηδιάζει, νιώθω γουρούνι κάποιες μέρες ακόμα και με το λίγο που θα φάω. Έχω και καλές περιόδους, που βλέπω τα stretching marks στο σώμα μου και λέω ότι είναι απλά η δική του ιστορία, πέρασε πολλά και το αγαπώ.

Γιατί τα γράφω αυτά;

Ζητάω από τους ανθρώπους να σκέφτονται πριν μιλήσουν και πριν κάνουν σχόλιο για το φαγητό που τρώει ένας δικός τους άνθρωπος. Μπορεί να κάνει αγώνα για να φάει έστω και αυτό το λίγο. Ή ακόμη με το σχόλιο για το υπερβολικό φαγητό που του έκανες, μπορεί να τρέξει στην τουαλέτα και να το κάνει εμετό. Το μόνο που σου ζητάω είναι λίγη ενσυναίσθηση.

Υπάρχουν οι άνθρωποι που ζουν με ασθένειες που δεν είναι ορατές αλλά είναι υπαρκτές και σοβαρές.