To «τρένο του μέλλοντος» έρχεται σε λίγα χρόνια με την τεχνική Hyperloop, που τοποθετεί τα τρένα-κάψουλες μέσα σε σωλήνες πολύ χαμηλής πυκνότητας αέρα, είναι ήδη στα σκαριά. Αυτό λοιπόν, αργά ή γρήγορα, θα συμβεί. Το μόνο ζήτημα που απομένει είναι ποιος θα το κατασκευάσει πρώτος. Η αμερικανική Tesla ή η καναδική TransPod;

Η εταιρεία του Ελον Μασκ ήταν η πρώτη, το 2013, που είχε αποκαλύψει και δημοσιοποιήσει τα πλάνα της για την κατασκευή μιας τέτοιας γραμμής, βάζοντας μάλιστα ως ορίζοντα της κατασκευής της τη δεκαετία, δηλαδή τα τέλη του 2023.

Ωστόσο, ίσως την προλάβει η καναδική TransPod, η οποία φαίνεται ότι κινείται εξίσου (αν όχι περισσότερο) αποφασιστικά. Η εταιρεία υπέγραψε ένα μνημόνιο συμφωνίας και συνεργασίας με την πολιτειακή κυβέρνηση της Αλμπέρτα, αναφορικά με μια μελέτη κατασκευής του Ηyperloop για μια γραμμή που θα ενώνει τις δύο μεγάλες πόλεις της Πολιτείας, το Κάλγκαρι και το Εντμοντον.

Το μνημόνιο θα επιτρέψει στην TransPod να μελετήσει τη δυνατότητα χρήσης της τεχνολογίας αυτής, καθώς και της εύρεσης του πεδίου όπου θα γίνουν οι δοκιμές. Εάν το έργο –κόστους μεταξύ 4-6,5 δισ. ευρώ– πάρει έγκριση και ολοκληρωθεί η κατασκευή του (σίγουρα μετά το 2024), το Hyperloop θα έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει επιβάτες ανάμεσα στις δύο καναδικές πόλεις με ταχύτητες έως και 1.000 χλμ./ώρα. Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις, το έργο πρόκειται να δημιουργήσει περίπου 38.000 θέσεις εργασίας σε μια δεκαετή περίοδο ανάπτυξης.

Κανείς φυσικά δεν αμφιβάλλει ότι η αρχική ιδέα ανήκε όντως στον Μασκ – όχι στον ίδιο, αλλά στους αρχι-μηχανικούς της Tesla, οι οποίοι πριν από περίπου μια δεκαετία οραματίσθηκαν το πιο γρήγορο χερσαίο μέσο στον κόσμο. Πώς όμως θα καταφέρει ένα τρένο να ταξιδέψει με (πάνω από) 1.000 χιλιόμετρα ανά ώρα; Όταν ένα όχημα κινείται, ειδικά με μεγάλη ταχύτητα, τότε ο αέρας τού ασκεί αντίθετη δύναμη επιβραδύνοντας την κίνησή του.

Τα αεροπλάνα σήμερα είναι τα μόνα οχήματα που μπορούν να ξεπεράσουν αυτό το εμπόδιο, αφού ανεβαίνουν σε υψόμετρο πολλών χιλιομέτρων, ώστε να αποφεύγουν τον πυκνό αέρα κοντά στην επιφάνεια της Γης και να κινούνται εκεί που ο αέρας είναι πιο αραιός. Ωστόσο οι ταχύτητες των «καψουλών» του Hyperloop μπορούν να ξεπεράσουν αυτές των εμπορικών αεροσκαφών. Τα Hyperloop, για παράδειγμα, θα ξεπερνούν την ταχύτητα πτήσης των Μπόινγκ 747 κατά 30ο χιλιόμετρα – ένα τέτοιο αεροπλάνο δεν ξεπερνάει ποτέ τα 700-750 χλμ./ώρα.

Μέσα στους σωλήνες θα τοποθετηθούν ηλεκτρικοί κινητήρες, παρόμοιοι με αυτούς που χρησιμοποιούν τα τρένα maglev, ενώ η επιτάχυνση των τρένων θα προέρχεται από πανίσχυρους μαγνήτες που θα τα ωθούν μέχρι αυτά να πιάσουν την επιθυμητή ταχύτητα. Φυσικά, για να συμβεί αυτό, χρειάζεται πολύ εξελιγμένη τεχνολογία, αλλά και ένα πραγματικά στιβαρό τεχνικό σχέδιο, ώστε τόσο η δημιουργία των σωλήνων αέρος να είναι εφικτή, όσο και να αποφευχθούν τυχόν ατυχήματα. Για παράδειγμα, αν ένα τρένο ξεπεράσει τα 1.235 χιλιόμετρα (δηλαδή την ταχύτητα του ήχου), τότε είναι πολύ πιθανό να προκληθεί μια καταστροφική έκρηξη. Επίσης, αν με κάποιο τρόπο ο σωλήνας αέρος ραγίσει ή σπάσει, το αποτέλεσμα θα αποβεί αυτοστιγμεί μοιραίο για όλους τους επιβάτες του τρένου – κάψουλας. Αλλά, ασφαλώς, όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της επιστήμης. Αλλά –όχι πλέον– της επιστημονικής φαντασίας.

Με πληροφορίες από: Protagon.gr