Σαν σήμερα, 28 Ιανουαρίου 2017 και δεν θα μπορούσα να μη μνημονεύσω την ημέρα της έναρξης της ΠΠτΕ 2017.

Και ας έχει στις μέρες μας ο πολιτισμός απαξιωθεί εντελώς, πότε βάζοντας τον σε καραντίνα για μήνες, πότε διαλύοντας και ξαναφτιάχνοντας έργα, θεσμούς και οργανισμούς ανάλογα με τις ορέξεις μας.

Σαν σήμερα άρχισε η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης στην Πάφο. Και ας ήμασταν μια χούφτα άνθρωποι, και ας ήταν τα έργα υποδομής ακόμα ημιτελή, η Πάφος τα κατάφερε.

Για δύο μέρες, χιλιάδες άνθρωποι και εκατοντάδες ξένες αντιπροσωπείες από όλο τον κόσμο ήταν στους δρόμους. Μαζί περπατήσαμε την πόλη με δεκάδες υπερήφανους Παφίτες και εθελοντές, μουσικές πλημμύρισαν τα καφενεία από σπουδαίους σολίστ, οι πλατείες γέμισαν μουσικές, χορωδίες και ορχήστρες από όλη την Κύπρο, μαζί και το Aarhus, η άλλη ΠΠτΕ το 2017 με τα μουσικά του σύνολα. Εκθέσεις απλώθηκαν σε όλη την πόλη, Πλάνητες, Μυθολογίες μιας Αρχής, Κοιτάζοντας το μέλλον/ Μιχάλης Κακογιάννης, Μακρινή Χώρα.

Παρακολουθήσαμε σε συνθήκες απίστευτου ψύχους την τελετή έναρξης "Πάφος Έργο Τέχνης" με εκατοντάδες ηθοποιούς, χορευτές, μουσικούς, εικαστικούς, παιδιά και εθελοντές να είναι στο πόδι, χορέψαμε για να ζεσταθούμε με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και τον Δώρο Δημοσθένους, παρακολουθήσαμε μέσα και έξω από τα αυτοκίνητα τις Πυρκαγιές του ΘΟΚ και τη Γη της Αφροδίτης και του Πυγμαλίωνα της ΣΟΚ σε αυλές και αίθουσες γυμναστικής σχολείων.

Αγκαλιαστήκαμε, δακρύσαμε και κυρίως νιώσαμε δικαιωμένοι και περήφανοι για όσα η πόλη άρχιζε να κατακτά... Τώρα τι;