Πριν από 18 χρόνια, ο Κώστας πέθανε, αλλά ο θάνατός του έγινε μια υπέροχη γέφυρα ζωής μέσω της δωρεάς των οργάνων του που αποτελεί την -ίσως- ύψιστη πράξη αλτρουισμού και έμπρακτης αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο. Σε μια εποχή, λοιπόν, που μανιωδώς αναζητεί ήρωες ή εξ ουρανού σωτήρες, για να τα βγάλει πέρα, τέτοιου είδους ενέργειες μάς υπενθυμίζουν ότι οι ηρωικές πράξεις δεν έρχονται μέσα σε εντυπωσιακά περιβλήματα ούτε βοούν για να γίνουν ορατές. Η υπέρβαση, πολλές φορές, συμβαίνει δίπλα μας, εντελώς αθόρυβα. Όπως η υπέρβαση που έκαναν οι οικείοι του Κώστα, όταν μπροστά στον απέραντο πόνο του θανάτου του αγαπημένου τους προσώπου, επέλεξαν το φως και τη δωρεά των οργάνων του.
Κάπως έτσι, η καρδιά τού Κώστα συνέχισε να κτυπά στο σώμα ενός άλλου ανθρώπου, ο οποίος 18 χρόνια μετά το δώρο ζωής που δέχτηκε, έκανε μια ανάρτηση στο Twitter, για να ευχαριστήσει τον άνθρωπο που τού επέτρεψε να συνεχίσει να ζει και να ονειρεύεται. Ίσως λίγο διαφορετικά από πριν, αφού το τεράστιο δώρο που έλαβε, έφερε μαζί του και μια εξίσου τεράστια ευθύνη: η καρδιά του Κώστα να συνεχίσει να ζει στο σώμα ενός καλού ανθρώπου. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
«Σήμερα ενηλικιωνόμαστε εγώ κι η καρδιά του Κώστα. 18 χρόνια καθημερινής προσπάθειας ώστε η καρδιά που μου δώρισαν οι οικείοι του Κώστα να χτυπάει στο στήθος ενός καλού ανθρώπου», έγραψε στην πολύ συγκινητική του ανάρτηση.
