Αν είσαι φίλος τους, αν βλέπεις τα ποστ των Fortino Samano (aka Νίκος Φιλίππου) και Marios Tzak, τότε θα ξέρεις ήδη... τι ζόρι τραβάνε! Οι φωτογραφίες τους θα μπορούσαν να γίνουν coffee table book από την Taschen, ενώ οι ίδιοι, η αισθητική και η τρέλα τους άνετα τοποθετούνται στα 70s, πλάι σε «ήρωες» της μοτοσικλέτας όπως ο Barry Sheene -εξάλλου και οι δικές τους μηχανές είναι σχεδιασμένες με βάση ένα θρυλικό μοντέλο μοτοσικλέτας της δεκαετίας του '70.

Από τους δύο ζητήσαμε να μαζέψουν και να μας στείλουν τις φωτογραφίες τους που αγαπάνε λίγο περισσότερο από τις υπόλοιπες, αλλά και να μας μιλήσουν για την αίσθηση τού να ανακαλύπτεις την Κύπρο σε δύο ρόδες. Ζητήσαμε να μας πουν για την εσωτερική τους ανάγκη κάθε φορά να δημιουργούν ένα οπτικό ημερολόγιο της εν λόγω εμπειρίας τους.

«Θέλουμεν τα ανήλικα παιθκιά μας, να τες θωρούν τζιαι να μας θυμούνται ελεύθερους τζιαι εν κινήσει. Αιώνιους έφηβους που εν τους εκαθήλωσεν στον καναπέ το πέρασμα του χρόνου», αναφέρει μεταξύ άλλων σε μια από τις απαντήσεις του ο Νίκος, μάλλον γκαζώνοντας νοητά εκείνη τη στιγμή την πανέμορφη Guzzi του.

Ποια τρία από τα locations στην Κύπρο που ανακαλύψατε θα λέγατε πως είναι τα πιο εξωτικά;

Φ.Σ. Ο δρόμος Ε301 ανάμεσα σε Τρούλλους τζιαι Κελλιά. Η γεωγραφία της περιοχής μοιάζει να ανήκει κάπου άλλου στον χάρτη -στην Αριζόνα. Ο Ε929 ανάμεσα στον Άη Γιάννη Μαλούντας τζιαι στην Κάτω Μονή. Που την μιαν πλευρά η ξερή Μεσαορία τζιαι που την άλλην οι γυμνοί αλλά πολύχρωμοι λόφοι με τα λατομεία δημιουργούν μια αίσθησην απόκοσμη. Τζιαι η περιοχή των Χασαμπουλιών κοντά στο Κιδάσι που με την μεταλλική γέφυρα της Τρόζενας τζιαι την στεγνή, τα καλοτζιαίρκα, η κοίτη του ποταμού Διάριζου μοιάζει φκαρμένη που ταινία Western.

M.T. Οι κουρβούες της περιοχής Πολύστυπου / Πλατανιστάσας / Άλωνας, η ημιορεινή Λάρνακα που έμαθα καλά τον τελευταίο χρόνο αφού είχα μετακομίσει στον Άγιο Θεοδωρο, τζιαι ο δρόμος Κώμα του Γιαλού, Ριζοκάρπασο προς Απόστολο Αντρέα. Ιδίως η τελευταία σε μεταφέρνει σε μιαν άλλην Κύπρο, τζιείνην που εξέραν οι παπάες τζιαι οι παππούες μας.

Και ποια σκηνικά που βρήκατε θα μπορούσαν άνετα να ενταχθούν σε ταινία του Tarantino ή του David Lynch;

Φ.Σ. Συνήθως «παίζουμε» σε ταινίες του Tarantino. Αλλά προκύπτουν «ρόλοι» τζιαι σε ταινίες άλλων. Μιαν νύχτα, σε έναν επαρχιακό δρόμο, μόνος μου, έπεσα σε ένα μπαρ με πράσινα τζιαι λιλά νέον φώτα, στη μέση του πουθενά. Στην άκρην ενός πευκόδασους. Εσταμάτησα για τσιγάρο έξω που το μπαρ τζιαι που μέσα έρκετουν υπόκωφη ροκ μουσική. Ε, ήταν σκηνικό ξεκάθαρα Jim Jarmusch. Εκαρτέρουν να φκουν ζόμπι που μέσα ή βαμπίρ. Μεν ξηάνουμεν όμως την λογοτεχνία. Με τον Τζιακ παρέα νιώθω, συχνά, ότι ταξιδεύκω με τον Dean Moriarty στο «On the Road» του Kerouac.

Μ.Τ. Για μένα «φέρνει» παραπάνω προς Sergio Leone τζιαι τα Spaghetti Western τύπου «Για μια χούφτα δολλάρια». Πάνω σε καμιά κούρβα προς Αλαμινού περιμένω να πεταχτεί ο Clint τυλιμένος με τη μάλλινη την κουβέρτα μες το κατακαλότζιαιρο των 42 βαθμών που τα χωράφκια τζιαι να μου πει «Do you feel lucky, punk?». Η ατάκα εν που το Dirty Harry, φυσικά, αλλά εν ο Clint πάλε!

Σε πιο από όλα τα locations επιστρέφετε συχνά και για πιο λόγο;

M.T. Βαβατσινιά, γιατί εν ο Τάκης! (σ.σ. ταβέρνα).

Φ.Σ. Ε, ναι!

Πώς είναι να γυρίζεις την Κύπρο με μια μοτοσικλέτα; Πόσο διαφορετικό είναι το αίσθημα σε σχέση με το roadtrip με αυτοκίνητο;

Φ.Σ. Με την μοτόρα το ταξίδι έσιει ιδιαιτερότητες. Βιώνεις το «γίνεσαι» με Ντελεζιανούς όρους. Γίνεσαι η φύση που σε περιβάλλει, γίνεσαι η πεταλούδα που αιωρείται δίπλα σου, γίνεσαι ο δρόμος που περνά τρεις ίντσες κάτω που τα πόθκια σου. Αλλά επίσης γίνεσαι τζιαι ένα με την μοτόρα. Η μοτόρα προέκτασή σου τζιαι εσύ προέκτασή της. Κάτι σαν Cyborg δηλαδή.

Τι αγαπάτε περισσότερο από αυτές τις βόλτες; Τι αγαπάτε να κάνετε στα διάφορα χωριά;

Μ.Τ. Το τρίπτυχο B-roads πάνω στες Guzzi, φωτογραφίας τζιαι ταβερνούες! Έσιει τίποτε καλλύττερο;

Μια βόλτα που δεν συνοδεύεται από τις απαραίτητες φωτογραφίες είναι σαν να μην έχει γίνει;

Φ.Σ. Για μέναν, οι φωτογραφίες που τα ταξίθκια, τζιαι η ανάρτησή τους στα κοινωνικά δίκτυα, συντείνουν στην ευρύτερη διάχυση των ιδεών που εξερευνώ στην ακαδημαϊκή, καλλιτεχνική τζιαι λογοτεχνική μου δουλειά. Κυρίως, την ιδέα της Κύπρου της πολλαπλότητας. Παράλληλα, η διαδικασία εξυπηρετεί τζιαι μιαν εσσωτερικήν μας ανάγκη που εσυζητήσαμε αρκετές φορές με τον Μάριο. Προσπαθούμε να αφήσουμε πίσω ένα οπτικόν ημερολόγιο για τα ανήλικα παιθκιά μας τούτης ούλλης της εμπειρίας. Θέλουμεν να τες θωρούν τζιαι να μας θυμούνται ελεύθερους τζιαι εν κινήσει. Αιώνιους έφηβους που εν τους εκαθήλωσεν στον καναπέ το πέρασμα του χρόνου.

Επιδιώκετε οι φωτογραφίες σας να έχουν μια θεατρικότητα και μια πιο καλλιτεχνική ματιά ή δεν σας απασχολεί και πολύ αυτό;

Φ.Σ. Ναι. Ανάλογα με την γεωγραφία τζιαι τη μορφολογία της περιοχής προσπαθούμε να κάμουμε διακειμενικές αναφορές σε έργα λογοτεχνίας ή του κινηματογράφου με θεματολογία από Western, σε Film Noir, μέχρι τζιαι σε Sci-fi.

Αν κάνατε μια έκθεση με 50 από αυτές τις φωτογραφίες, τι τίτλο θα δίνατε στην έκθεση αυτή;

Φ.Σ. «Ο Τζιακ Στρίφκει Πάντα Λάθος!» Τζιαι κάπως έτσι ανακαλύψαμεν την «άλλην» Κύπρο.

Ποια διαδρομή στην Κύπρο δεν κάνατε ακόμα και την έχετε στα σχέδιά σας;

M .Τ. Οι αποστάσεις μπορεί να φαίνουνται μικρές για ένα νησί σαν το δικό μας, αλλά εν απιστεύτο πόσα νέα επαρχιακά δρομάκια μπορεί να πιάμεν «κατά λάθος»!

Φ.Σ. Όπως το είπεν ο Μάριος. Η Κύπρος στο σύνολό της έχει περίπου εξακόσια χωρκά τζιαι ένα δίκτυο επαρχιακών δρόμων που τα ενώνει μεταξύ τους, αλλά τζιαι με τα αστικά κέντρα. Οι πιθανοί συνδυασμοί εν άπειροι. Έχουμε δρόμο μπροστά μας!

Και ποιο είναι το όνειρο ζωής σας σε σχέση με αυτή σας την ενασχόληση με τις μοτοσικλέτες;

M .Τ. Πέντε ηπείροι, πάνω στη μοτόρα, σε 6 μήνες...

Φ.Σ. Διαδρομή Νέα Ορλεάνη - Καλιφόρνια, μέσω Αριζόνα.