Μια τυφλή σκυλίτσα περπάτησε χιλιόμετρα για να επιστρέψει στον άνθρωπο που τη φρόντισε

Σε ένα χωριό της Νάουσας εκτυλίχθηκε μια πολύ συγκινητική ιστορία με πρωταγωνιστές ένα αδέσποτο ζώο και τον άνθρωπο που το έσωσε.

Article featured image
Article featured image


Ένα ισχυρό μήνυμα αληθινής αγάπης, αλληλεγγύης και δύναμης δίνει η ιστορία μιας τυφλής σκυλίτσας. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του ThessToday.gr., το σκυλάκι αποφάσισε μια μέρα να φύγει από τον χώρο φιλοξενίας αδέσποτων ζώων σε περιοχή εκτός της Νάουσας και ακολουθώντας το ένστικτό του, αλλά και την αγάπη του για τον άνθρωπο που το περιέθαλψε, κατέληξε ξανά στο σπίτι του.

Ένας ισχυρός δεσμός

Όλα ξεκίνησαν πριν από μερικούς μήνες στο χωριό Χαρίεσσα Ημαθίας, όπου μια μέρα ο Δημήτρης Σιδηρόπουλος, πρόεδρος του χωριού, εντόπισε στο κτήμα του να περιφέρεται μόνη της μια μικρή σκυλίτσα, περίπου δύο ετών, η οποία αναζητούσε λίγες στιγμές παιχνιδιού. Αντιλήφθηκε, μάλιστα, ότι τα μάτια της ήταν άσπρα και δεν είχε την όρασή της. Σκεπτόμενος ότι μπορεί να ψάχνει και για τροφή, αποφάσισε να την ταΐσει.

«Αφού της έδωσα τροφή, παρέμεινε στο χωράφι με αποτέλεσμα να πάω την επόμενη μέρα και να την ταΐσω ξανά. Μια μέρα, λοιπόν, βρέθηκε έξω από το σπίτι μου το οποίο απέχει λίγα χιλιόμετρα (500 μέτρα) από το χωράφι χωρίς να καταλάβω ακριβώς πώς έφτασε - ενδεχομένως από τη μυρωδιά», ανέφερε στο ThessToday.gr.

Την κράτησε προσωρινά και συνέχισε να τη φροντίζει καθημερινά, μέχρι να βρεθεί λύση για το πού θα μεταφερθεί. «Επικοινώνησα με τη συνεργάτιδά μου από τη φιλοζωική τής Νάουσας, από την οποία έχουμε στήριξη σε ό,τι αφορά τα αδέσποτα. Κάναμε τα απαραίτητα εμβόλια και έμεινε κοντά μου έναν μήνα περίπου, στη συνέχεια μεταφέρθηκε στον προσωρινό χώρο φιλοξενίας αδέσποτων του Δήμου Νάουσας όπου βρίσκεται έξω από την περιοχή και απέχει δέκα χιλιόμετρα από το σπίτι μου», δήλωσε.

τυφλή σκυλίτσα2.jpg



Με οδηγό την αγάπη!

Ένας μήνας στον χώρο του κ. Σιδηρόπουλου ήταν αρκετός για να αναπτυχθεί ένας ισχυρός δεσμός αγάπης και συντροφιάς με τη σκυλίτσα. Παραδόξως, μια βροχερή μέρα την εντόπισε έξω από το σπίτι του ταλαιπωρημένη, γεμάτη με λάσπη και αίματα. Κατάφερε, όπως υποστήριξε, με έναν «μαγικό» τρόπο να ανοίξει το συρματόπλεγμα του χώρου φιλοξενίας και να φτάσει μετά από κάποιες ημέρες στο σπιτικό του ακολουθώντας το ένστικτό της.

«Γνώριζα ότι είχε φύγει μόνη της για περίπου μια εβδομάδα. Ρωτούσα καθημερινά τι κάνει το σκυλί και μια μέρα μου είπε η υπεύθυνη ότι έφυγε, ενώ μετά από πέντε ημέρες εμφανίστηκε στο σπίτι μου. Ταλαιπωρήθηκε μέρες για να καταφέρει να φτάσει ως εδώ, καθώς πρόκειται για μια μακρινή απόσταση. Δεν το κρύβω ότι δάκρυσα όταν την είδα. Αν και τυφλό κατάφερε να βρεθεί κοντά μου. Είπα χαρακτηριστικά η μοίρα σου και η μοίρα μου είναι να είμαστε μαζί. Αποφάσισα να την κρατήσω και να γίνει το 16ο μέλος της οικογενείας των σκυλιών μου», εξήγησε ο πρόεδρος.

τυφλή σκυλίτσα3.jpg



Η καθημερινότητά της

Αξίζει να αναφερθεί πως στην αυλή του σπιτιού του όπου πλέον βρήκε αγάπη και φροντίδα η τυφλή σκυλίτσα, ζουν άλλα 13 σκυλιά από τα οποία μόνο τα τρία είναι δεσποζόμενα. «Όλα μαζί βρίσκονται στον ίδιο χώρο και ζουν αρμονικά. Παίζει όλη μέρα με τα υπόλοιπα και μόλις βγούμε στην αυλή έρχεται κατευθείαν στα πόδια μας. Όλα γνωρίζουν την ώρα του φαγητού τους και μαζεύονται τη στιγμή που η γυναίκα μου τους δίνει την τροφή. Η τυφλή σκυλίτσα, μάλιστα, ορισμένες φορές όταν νιώσει ανασφάλεια ή νιώσει ότι απειλείται, αγριεύει λίγο εξαιτίας και της όρασης που δεν έχει. Ωστόσο, όταν καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος, ηρεμεί και είναι όλα πολύ καλά. Έχουμε στειρώσει τα 13 και αναμένεται σύντομα να στειρωθεί και το νέο μας μέλος», περιέγραψε ο κ. Σιδηρόπουλος.

Ο πρόεδρος του χωριού επηρεασμένος από την αδυναμία της συζύγου του στα ζώα, δέθηκε αρκετά μαζί τους και αυτήν τη στιγμή δεν μπορεί να τα αποχωριστεί. «Έχω αντιληφθεί πλέον ότι μεγαλύτερη αγάπη εκλαμβάνεις από τα αδέσποτα που φροντίζεις παρά από τα τρία δικά μου για παράδειγμα που τα είχα από μικρά», είπε χαρακτηριστικά και συνέχισε θέλοντας να επισημάνει ότι «Αν κάποιος δεν μπορεί να κρατήσει ένα σκυλάκι για οποιοδήποτε λόγο, καλό είναι να το δίνουν κάπου ώστε να μην βρίσκεται ξαφνικά στον δρόμο αλλά και ούτε φυσικά να το κακοποιούν. Το θεωρώ μεγάλη αμαρτία. Ας μην τους δώσουν τροφή ή φροντίδα, αλλά τουλάχιστον να μην τα βασανίζουν ή να τους προκαλούν κακό».

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ