Το συγκεκριμένο σχόλιο γράφτηκε στο Youtube, κάτω από το τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου με τίτλο «Αγιάζι», το οποίο ο ίδιος ανέβαστο στο κανάλι του στο Youtube ανήμερα της επετείου των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση.

Όσοι γνωρίζουν καλά τον Θανάση, τις θέσεις, τη στάση ζωής και κυρίως το έργο του (εννοώντας τα τραγούδια του), θεωρητικά δεν παραξενεύτηκαν, ούτε από την επιλογή της ημέρας ούτε από τους στίχους.

Ένας χρήστης όμως μπήκε στη διαδικασία να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του και ο Θανάσης δεν έχασε την ευκαιρία να δώσει τη δική του απάντηση, ξεκινώντας με το σχόλιο ότι δεν το έκανε «χωρίς δισταγμούς».

Πιο κάτω αυτούσια η απάντηση του Θανάση:

Αγαπητέ Pablo C, συμφωνώ μαζί σου ότι όχι μόνο μπορεί αλλά είναι και λογικά συνεπές, κάποιος που αγαπάει τη χώρα του, τους ανθρώπους της, τον πολιτισμό της και την ιστορία της, να δείχνει κατανόηση για αντίστοιχα συναισθήματα άλλων, για τις δικές τους πατρίδες. Δεν αντιλαμβάνομαι πώς μπορεί να σε κατακλύζει το-καταλυτικό- συναίσθημα γνήσιας αγάπης και αυτό να περιορίζεται μόνο στους ανθρώπους της δικής σου χώρας και να μην διαχέεται σε όλη την ανθρωπότητα. Μάλιστα, όσο πιο τυχερός και προνομιούχος νοιώθει κάποιος (εγώ έτσι νοιώθω), που ζει σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, τόσο μεγαλύτερη συμπόνια πρέπει να αισθάνεται για τους "ριγμένους", που τους έφερε η ζαριά να ζουν σε δύσκολες -γεωγραφικά και κλιματικά, τουλάχιστον- χώρες.

Σέβομαι όσους έχουν δώσει τη ζωή τους για καλύτερες μέρες και αυτό το εκφράζω με τον τρόπο μου στο τραγούδι «Άγιοι», όπου έχω γράψει τους στίχους.

Να σημειώσω, παράλληλα, ότι θεωρώ καταληκτική μου πατρίδα την ελευθερία, την οποία θα υπερασπιστώ απέναντι σε όποιον την επιβουλεύεται είτε είναι ξένος είτε Έλληνας.

Και τέλος, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το πήρες προσωπικά. Το τραγούδι αναφέρεται ξεκάθαρα σε εκείνη τη μειονότητα της άρχουσας τάξης, που χρησιμοποιεί τη μέθοδο της πατριδοκαπηλίας για ίδιον όφελος. Όχι μόνο δεν θυσιάζονται για την πατρίδα τους αλλά, αν έρθει η ώρα, μπορεί και να την προδώσουν.

Και ναι, επέλεξα αυτή τη μέρα για να ανεβάσω το τραγούδι, όχι χωρίς δισταγμούς. Ήθελα να δηλώσω με τον τρόπο μου, ότι η άρχουσα τάξη, αν ήθελε πραγματικά να τιμήσει το γεγονός της εξέγερσης και τους συντελεστές της, όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας σερβίρει φιγούρα, πόζα και παρελάσεις -ειδικά σε αυτές τις σκληρές συνθήκες- αλλά να σκύψει με μεγαλύτερο σεβασμό πάνω από τον απώλεια και τον πόνο που έχει κυκλώσει τη χώρα κι αντί να σκορπίσει χρήματα σε μιλιταριστικές κιτς ανοησίες, να τα δώσει για τους πολίτες που χαροπαλεύουν μόνοι στα κρεββάτια των νοσοκομείων. Αυτό θα έδειχνε πραγματικό σεβασμό και απότιση τιμής. Η εξέγερση του 1821 αλλά και όλες -κατά βάση- οι εξεγέρσεις γίνονται για να καλυτερεύσει η ζωή των κατατρεγμένων, η ζωή των πολλών. Όχι για να μετατραπούν απλώς τα μαντριά της Μυκόνου σε πισίνες.

Οι στίχοι του τραγουδιού

Χώρα μου τρελή και ψώνιο μπαλαρίνα

μέγαρα ζητάς, μα θέλεις και κλαρίνα.

Κι όπως τα κιλά σου ανεμίζεις,

δέκα εκατομμύρια ψυχές αποκοιμίζεις.

Δείξε χαρακτήρα, τράβα την κουρτίνα

κι άσε μια φορά να βγει απ’ την κουζίνα

το προσωπικό τ’ αδήλωτο που έχεις

για να φτύνεις, να πηδάς και να ελέγχεις.

Η μπάντα παιανίζει, τρέχουνε τα σάλια!

Μπάτσοι♥, στρατηγοί♥♥, παπάδες♥♥♥ και ρεμάλια,

στην εξέδρα πάνω κορδωμένοι

κι από κάτω οι άτυχοι, τ’ απόπαιδα, οι ξένοι.

Αετώματα και τσίγκια στη σκεπή μας,

πάγωσα κυρά, μπάζει το τσαρδί μας.

Με παλιομπαλώματα και νάζι,

δε θα το γλυτώσουμε το κοφτερό αγιάζι.

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

♥Μπάτσος: Δυνατό χτύπημα με την παλάμη, χαστούκι, ράπισμα

♥♥ Στρατηγός: Η Λαγκεστρέμια η ινδική - ο ευρύτερα γνωστός ως Στρατηγός - είναι ένας πολυετής φυλλοβόλος θάμνος, εξαιρετικής -και με μακρά διάρκεια -ανθοφορίας.

♥♥♥ Παπάς: Το πάνω μέρος του καρμπυρατέρ