Η Κύπρια καλλιτέχνις από το Βερολίνο, όπου ζει και εργάζεται, κυκλοφόρησε στα τέλη του περασμένου μήνα τον δεύτερο προσωπικό της δίσκο. Ένα κράμα «φωτεινών ενορχηστρώσεων, ρυθμικών μοτίβων, γαλήνιων synths και μιας ζεστής, συνεχούς παρουσίας του πιανιστικού μέρους». Στο Βερολίνο, όπως θα μου πει, έμαθε, μεταξύ άλλων, να ακούει τη φωνή της μέσα στο χάος.

Μάλλον είναι η ίδια φωνή που μέσα στο χάος της πανδημίας την ώθησε να αψηφήσει τους νεοφανείς κινδύνους και να κυκλοφορήσει την καινούργια της δουλειά, μέσω της οποίας στοχεύει πλέον να μοιραστεί τη μουσική της με περισσότερο κόσμο. Πρόκειται, σίγουρα, για μια διαφορετική κυκλοφορία δεδομένων και των συνθηκών που δεν επιτρέπουν live παρουσιάσεις του δίσκου, αλλά προς το παρόν νιώθει περήφανη, αλλά και ενθουσιασμένη που τόλμησε αυτό το βήμα.

Κάποια στιγμή τής ανέφερα πως παρά τον μελαγχολικό τόνο των τραγουδιών, στο τέλος αφήνεται μια «επίγευση» ελπίδας. Και εκείνη μου είπε πως αυτό που πάντα τη σώζει είναι η πίστη ότι η ελπίδα θα βρίσκει τον δρόμο της, υπενθυμίζοντάς την να στρέφει το βλέμμα της προς το φως. Και κάπως έτσι ο δίσκος αποκτά το νόημα που του αρμόζει.

Ο νέος σου δίσκος τιτλοφορείται «Younger Heart». Η νεότερη καρδιά. Προσωπικά ένιωσα ο τίτλος να με παραπέμπει σε μια ανάγκη επιστροφής στην παιδικότητα ή σε μια νεότερη εκδοχή του εαυτού μας, ίσως λιγότερο επιτηδευμένη.

Ακριβώς αυτό ήταν η έμπνευση και το μήνυμα πίσω από τη δημιουργία αυτού του δίσκου. Αγκάλιασα μια νεότερη εκδοχή του εαυτού μου, την αποδέχτηκα και ξανασυνδέθηκα μαζί της. Φτιάχνοντας αυτόν τον δίσκο μπόρεσα επιτέλους να κατανοήσω ότι μεγαλώνοντας μπορούμε να επιστρέψουμε στην καρδιά μας, να την καθαρίσουμε από παλιές πληγές, να την ξανααγαπήσουμε.


H έμπνευση σε αυτόν τον δίσκο προήλθε μέσα από διαφορετικά «μονοπάτια»; Αναρωτιέμαι κατά πόσον η πρωτοφανής περιρρέουσα ατμόσφαιρα επηρέασε την καλλιτεχνική δημιουργία.

Όλα τα τραγούδια γράφτηκαν σε διαφορετικές φάσεις της ζωής μου τα τελευταία χρόνια, αλλά έχουν κοινό στοιχείο τη βαθιά σύνδεση με τα αισθήματά μου. Γράφοντας μουσική, καταλαβαίνω καλύτερα το τι μου συμβαίνει και βρίσκω λύσεις - έστω και προσωρινές, με διάρκεια 3 λεπτών. Κάθε τραγούδι, ό,τι αίσθημα και να περιγράφει το κάνει με αληθινό τρόπο.


Πώς θα περιέγραφες τον δίσκο ηχητικά και στιχουργικά;

Φωτεινές ενορχηστρώσεις, ρυθμικά μοτίβα, γαλήνια synths και μια ζεστή συνεχής παρουσία του πιανιστικού μέρους. Ο στίχος κινείται μελαγχολικά, με απλότητα και έναν ρομαντικό μινιμαλισμό.


Ποιοι είναι οι υπόλοιποί του συντελεστές;

Από τα 10 τραγούδια, το πρώτο και το τελευταίο γράφτηκαν μαζί με τον αδερφό μου, Χαράλαμπο Ηρακλέους. Το «Νo Ending to the Wonder» γράφτηκε μαζί με τον Λευτέρη Μουμτζή, ενώ δικό του είναι και το «Bells». Στην παραγωγή ήταν ο Λευτέρης Μουμτζής και ο Αντρέας Τραχωνίτης. Οι ηχογραφήσεις και η μίξη έγιναν στο στούντιο Eleven63 από τον Αντρέα Τραχωνίτη και το mastering από τον Γιάννη Χριστοδουλάτο στο Sweetspot Productions στην Αθήνα. Έπαιξαν οι μουσικοί Φώτης Σιώτας, Λευτέρης Μουμτζής, Δημήτρης Γιασεμίδης και Μιχάλης Μιχαήλ. Τραγούδησαν οι Νίκος Ηρακλέους, Μαρία Ηρακλέους, Σοφία Ηρακλέους, Βασίλης Φιλίππου, Παναγιώτης Τσαππής, Θεοφανώ Παπαχρίστου και Filep Motwary. Οι φωτογραφίες είναι του Filep Motwary και το design από την Zara der Arakelian.

Θα χαρακτήριζες παράτολμη την απόφαση να κυκλοφορήσεις μια νέα δουλειά εν μέσω της πανδημίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται;

Προς το παρόν νιώθω εξαιρετικά περήφανη και ενθουσιασμένη που τολμήσαμε να κυκλοφορήσουμε με τη Louvana Records τον δίσκο εν μέσω πανδημίας! Σίγουρα είναι μια εντελώς διαφορετική κυκλοφορία δεδομένου ότι δεν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για live παρουσίαση του δίσκου. Από την άλλη, δεν ξέρουμε τι θα μας φέρει το μέλλον οπόταν δεν ήθελα να χάσω αυτήν την ευκαιρία, περιμένοντας για κάποιες καλύτερες ίσως συνθήκες. Ανυπομονώ βέβαια για τη στιγμή που θα μπορέσω να παίξω αυτά τα τραγούδια σε ζωντανές συναυλίες.


Νιώθεις ότι έχεις εξελιχθεί καλλιτεχνικά σε σχέση με το «Rise Love», το πρώτο σου άλμπουμ;

Θεωρώ πως ναι. Το «Rise Love» ήταν ο πρώτος μου προσωπικός δίσκος και ήταν μια συλλογή από τραγούδια που γράφτηκαν σε περίοδο 15 χρόνων. Τα τραγούδια στο καινούργιο άλμπουμ, «Younger Heart», γράφτηκαν σε πολύ μικρότερο διάστημα και ενώ είναι πιο προσωπικά, έχουν μια άλλη αμεσότητα. Αυτό γίνεται επειδή καλλιτεχνικά στοχεύω όχι μόνο στην εξυπηρέτηση της μουσικής, αλλά και στο να μοιραστώ τη μουσική με περισσότερο κόσμο.


«You have just what you need, the love». Επέλεξα τον εν λόγω στίχο, αλλά θα μπορούσα να παραθέσω και άλλους, για να κάνω την εξής ερώτηση: «Η αγάπη είναι» τελικά «ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους»;

Ο στίχος είναι από το τραγούδι «Who Yοu Are», που αναφέρεται στην ανιδιοτελή αγάπη προς τον εαυτό μας, και ότι μόνο τότε θα μπορέσουμε να καταλάβουμε ποιοι είμαστε. Αν αγαπήσουμε τον εαυτό μας, θα μπορέσουμε να αγαπήσουμε και άλλους. Η αγάπη μας ενώνει και ο φόβος μας ενώνει, αλλά είναι στο χέρι μας να επιλέξουμε πώς θέλουμε να ενωθούμε με τους άλλους.


Πάντως, στα τραγούδια του δίσκου, παρά τον μελαγχολικό τους τόνο, αφήνεται στο τέλος μια «επίγευση» ελπίδας. Εσύ είσαι από τους ανθρώπους που αισιοδοξούν για το μέλλον, επιλέγοντας να κοιτάζουν προς το «φως»;

Είμαι πολύ ανήσυχος άνθρωπος, σκέφτομαι υπερβολικά, κάνω άπειρα σενάρια γεμάτα φόβο, αλλά έμαθα από μικρή να κοιτάζω προς τα πάνω. Ακόμα και αν μελαγχολώ ολόκληρη τη μέρα, πάντα η ελπίδα θα βρει τον δρόμο της και θα με υπενθυμίσει να στρέψω το βλέμμα μου προς το φως. Αυτό είναι και που με σώζει.

Διαμένεις, τα τελευταία χρόνια, στη Γερμανία και συγκεκριμένα στο Βερολίνο. Τι σου προσφέρει καλλιτεχνικά, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο αυτή η αλλαγή τοπίου;

Το Βερολίνο είναι μια μοντέρνα μεγαλούπολη γεμάτη χρώματα, πολιτισμό και τους πιο τρελούς ανθρώπους που γνώρισα ποτέ. Επικρατεί πολλή τρέλα, ειλικρίνεια στα όρια της θρασύτητας και συνεχής εξέλιξη. Εδώ έμαθα τη διαφορετικότητα, αλλά και την απόλυτη ελευθερία της έκφρασης. Είχα την τύχη να λάβω μέρος σε εξαιρετικά projects και να συνεργαστώ με υπέροχους μουσικούς και καλλιτέχνες. Σε προσωπικό επίπεδο θα έλεγα ότι το Βερολίνο μου έμαθε να ακούω τη φωνή μου μέσα στο χάος.


Πώς βιώνετε εκεί γενικότερα την κατάσταση με την πανδημία;

Δεν κρύβω ότι είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα σε κοινωνικό επίπεδο. Επικρατεί lockdown από τον Νοέμβριο, ενώ τα μέτρα αλλάζουν και γίνονται πιο σκληρά κάθε δύο εβδομάδες. Ο περισσότερος κόσμος κουράστηκε και περιμένει πώς και πώς το τέλος αυτής της κατάστασης.


Χωρίς να αναφερθώ στα της Κύπρου, η κυβέρνηση της Γερμανίας στήριξε τον καλλιτεχνικό κόσμο της χώρας;

Τον πρώτο χρόνο, όταν ξέσπασε η πανδημία, η γερμανική κυβέρνηση αντέδρασε άμεσα και στήριξε τους καλλιτέχνες. Μετά από ένα διάστημα όμως, η βοήθεια μειώθηκε. Νομίζω κανείς δεν υπολόγισε ότι η πανδημία θα διαρκέσει τόσο. Πάρα πολλοί καλλιτέχνες αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τον κλάδο τους και να ψάξουν για μια πιο βιώσιμη εργασία.

Τι άλλους στόχους έχεις για το μέλλον;

Ένα όνειρο είναι να έχω συναυλίες σε διαφορετικά μέρη του κόσμου, και από κάθε χώρα να μαθαίνω ένα παραδοσιακό τραγούδι από ντόπιους μουσικούς και να το τραγουδώ μαζί τους! Επίσης, θα ήθελα κάποτε να παρουσιάσω τη μουσική μου με ειδικά arrangements για ορχήστρα και χορωδία. Ο μεγαλύτερος στόχος είναι να μην σταματήσω ποτέ να έχω στόχους.


Δέκα τραγούδια. Δέκα ιστορίες. Θα ήθελα να μου «συστήσεις» το κάθε ένα από αυτά με ό,τι λέξεις επιθυμείς.

«Who Yοu Are»: αγάπη, επιστροφή στον εαυτό

«Younger Heart»: λύτρωση, ελευθερία, πάθος

«The Hurt»: η αρχή του τούνελ

«Walk With Me»: δεύτερη ευκαιρία

«No Ending to the Wonder»: happy end!

«Bells»: αυγή, φως

«Psyche»: υπόσχεση

«Red»: εθιστικός έρωτας

«Deceived»: εσωστρέφεια, διέξοδος

«Mirror»: ελπίδα, ενότητα.

Facebook: https://www.facebook.com/elenieramusic

Instagram: https://www.instagram.com/elenieramusic/

Buy / Stream: https://found.ee/YoungerHeart

Apple Music: https://music.apple.com/cy/album/younger-heart/1551435272

Spotify: https://open.spotify.com/album/7nucuozQzLvs8QqyS0jILL