Η ψηφιακή εποχή του σήμερα, αν και μας επιτρέπει μια ελεύθερη πρόσβαση σε ένα ατελείωτο διαδικτυακό δισκοπωλείο, υπάρχουν ακόμα άτομα που «επιμένουν» να αγοράζουν CDs ή/και Βινύλια. Έχοντας υπόψη αυτό, ζητήσαμε από μερικούς λάτρεις του δίσκου να μας εξηγήσουν τους λόγους που επιλέγουν ακόμα τις φυσικές εκδόσεις.

Ιωάννα Χριστοδούλου

Τίμια και τρισχαριτωμένη η ψηφιακή εποχή αλλά τη γοητεία του μουσικού umami που βιώνεις ακούγοντας ένα βινύλιο, το mp3 είναι δύσκολο να την ανταγωνιστεί. Η κινηματογραφική εσάνς που δημιουργείται αποτελεί ιεροτελεστία και προσδίδει σεβασμό προς την Τέχνη. Η γοητεία, πέραν του ότι αντανακλά αναμνήσεις άλλων εποχών, δεν εξαντλείται μόνο στην ίντριγκα της ακοής αλλά σ’ όλες τις αισθήσεις.

Το άγγιγμα του εξωφύλλου, η μυρωδιά του χρησιμοποιημένου δίσκου που τράβηξες από ένα κασόνι και η μη αρτιότητα στον ήχο -η τέλεια ατέλεια δηλαδή- αφορούν σε μια εμπειρία εξερεύνησης τόσο στον χώρο του δισκοπωλείου όσο και στο οικείο περιβάλλον ενός σαλονιού.

Το βινύλιο θέλει φροντίδα. Η όλη διαδικασία θέλει φροντίδα, σε αντίθεση με το άυλο της εποχής. Απ’ το εύθραυστο χαρτί που το περικλείει, στο λεπτεπίλεπτο κράτημα του βινυλίου και τη φροντίδα της κεφαλής του δισκοφόρου, μέχρι και την διαδικασία να αναδιπλωθείς, μετά από λίγα λεπτά, και να αλλάξεις πλευρά στο βινύλιο συναποτελούν μία γοητευτική εμπειρία.




Παναγιώτης Γεωργίου

Ακόμα αγοράζω βινύλια. Όχι φανατικά αλλά αγοράζω. Να είμαι ειλικρινής, ούτε το digging μ’ ενθουσιάζει, περισσότερο πηγαίνω στα δισκοπωλεία ή στα παζάρια για να δω τους φίλους μου και να ακούσω τους ντιτζέηδες να παίζουν μουσική.

Ξεκίνησα να αγοράζω βινύλια πριν περίπου 5 χρόνια, περισσότερο ως art lover παρά ως audiophile. Έχω αγοράσει σημαντικό αριθμό βινυλίων για το εξώφυλλο παρα για την μπάντα. Δηλαδή αυτό το απολαμβάνω. Το προσεγμένο packaging, την ποιότητα του χαρτιού, την overall αισθητική. Νομίζω λέει πολλά τόσο για την αισθητική άποψη της μπάντας αλλά και για τη μουσική της. Δεν είναι άλλωστε παράξενο που τα ωραία αισθητικά βινύλια συνήθως δικαιολογούν και το περιεχόμενο.

Επειδή έχω μια αδυναμία στον αναλογικό ήχο τόσο ως μουσικός αλλά και ως ακροατής, ο ήχος που βγάζει το βινύλιο μου κάνει γκελ. Μ’ αρέσει παραπάνω ρε παιδί μου.




Ανδρέας Κάτσιης

Στην εφηβεία και μέχρι να φύγω για σπουδές, με θυμάμαι να περνάω ώρες στα δισκοπωλεία της εποχής για να βρω τι νέο παίζει μουσικά και να το χωρέσω στο budget μου. Δεκάδες CD να στοιβάζονται σε μία γωνιά του δωματίου και αργότερα στην καρέκλα του συνοδηγού, κι εγώ να επιλέγω μεγάλες διαδρομές ή διαδρομές με κίνηση, για να περνάω όσο περισσότερη ώρα μπορούσα στο αυτοκίνητο με την ένταση του ραδιοφώνου στο τέρμα.

Χρόνια μετά και αφού πέρασα τη φάση των mp3 και των itunes επέστρεψα στην παλιά μου αγάπη τους δίσκους και τα CD. Πιο επιλεκτικά αυτή τη φορά, ψάχνω μουσικές σε δισκάδικα και υπαίθριες αγορές. CD και βινύλια παλαιότερων δεκαετιών, πολλές φορές από καλλιτέχνες και συγκροτήματα που δεν ξέρω καν, γιατί με εντυπωσίασε η δουλειά στο εξώφυλλο.

Για εμένα οι δίσκοι είναι σαν τα βιβλία και τα περιοδικά, ποτέ δεν με εντυπωσίαζαν οι ηλεκτρονικές εκδόσεις. Αν δεν το πάρω στα χέρια μου να το μυρίσω, να το αγγίξω, να το μετροφυλλίσω δεν το αγαπώ, δεν μπορεί να κερδίσει την προσοχή μου. Το ίδιο και με τους δίσκους. Κάθε κομμάτι έχει τη δική του ψυχή, τη δική του ιστορία, τη δική του υπόσταση που κανένα online playlist δεν μπορεί να τα αντικαταστήσει.




Αντρέας Τραχωνίτης

Δυστυχώς ή ευτυχώς σήμερα η «κατανάλωση» μουσικής έχει γίνει εύκολη και δωρεάν. Αυτό σημαίνει ότι οποιοσδήποτε μπορεί να ακούσει οτιδήποτε γουστάρει ανά πάσα στιγμή. Επιλέγω όμως να αγοράζω δίσκους, βινύλια κυρίως, από αγαπημένους καλλιτέχνες. Οι δίσκοι δεν θα χαθούν ποτέ στο απέραντο διαδικτυακό σύννεφο, θα είναι πάντα σε ένα ράφι ζωντανοί και έτοιμοι για ακρόαση.

Μιχάλης Μιχαηλίδης

Θυμάμαι όταν είχα πουλήσει το προηγούμενο αυτοκίνητό μου, με το οποίο κυριολεκτικά είχα οργώσει την Κύπρο, μια από τις πιο έντονες αναμνήσεις που ανέσυρα από τη μνήμη μου ήταν οι μεγάλες διαδρομές που επέλεγα να κάνω κάθε φορά που αγόραζα ένα καινούργιο CD. Μέχρι να επιστρέψω στο σπιτι, ειδικά αν ήμουν μόνος στο αμάξι, είχα σχηματίσει ήδη μια καλή άποψη για το περιεχόμενο.

Οι αγαπημένοι καλλιτέχνες πολλοί και ανέκαθεν τους τιμούσα με αυτό τον τρόπο, αγοράζοντας κάθε φορά τη νέα δουλειά τους. Αισθάνομαι πως είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για να τους στηρίξουμε. Είναι φυσικά και το άλλο, ότι μου αρέσει να βλέπω τη συλλογή μου να μεγαλώνει. Σχεδόν καθημερινά επιστρέφω εκεί για να τσιμπήσω μουσικές για το αυτοκίνητο και όχι μόνο.

Επιπλέον, είμαι σίγουρος πως, όπως εμείς είχαμε σημείο αναφοράς τη μουσική που άκουγαν οι γύρω μας (γονείς, φίλοι κλπ), διαμορφώνοντας τελικά την αισθητική μας, ίσως κάτι αντίστοιχο θα συμβεί και στην περίπτωση όσων επηρεάζουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Όχι πως νιώθω κάποια ευθύνη για τα ακούσματά των παιδιών μου ή ότι θα επιδιώξω ποτέ να τις επηρεάσω, η συλλογή παρόλα αυτά με τα εκατοντάδες CDs είναι εκεί σαν ένας μικρός θησαυρός που περιμένει κάποιος να τον ανακαλύψει. Εντάξει, ψέματα… Καμιά φορά βάζω ξαφνικά κανέναν Θανάση στο αυτοκίνητο!




Χαρίτος Βάσου

Αγαπώ το Βινύλιο από τον καιρό που θυμάμαι να αγαπώ την μουσική. Αν και ανήκω στην γενιά του CD (γεν. 1981) και για αρκετά χρόνια αγόραζα μόνο CDs, το Βινύλιο ερχόταν πάντα πρώτο στις προτιμήσεις μου.

Στην ερώτηση γιατί αγοράζω ακόμα Βινύλια ή γιατί προτιμώ τα Βινύλια από τα υπόλοιπα formats μουσικής, πριν 20 χρόνια και με περίπου 15-20 Βινύλια στην συλλογή μου, θα απαντούσα πολύ κλισέ λέγοντας το γνωστό «ο ήχος του Βινυλίου είναι αναλογικός και έτσι ακούγεται πιο αληθινός στο ανθρώπινο αυτί σε σύγκριση με τον ψηφιακό ήχο».

Τώρα στα 40 μου και με συλλογή γύρω στα 1200 Βινύλια, η απάντηση μου είναι ότι αγοράζω Βινύλια για δύο λόγους: πρώτο διότι τα τελευταία χρόνια όποτε παίξω μουσική στο Neverland Rock Bar, παίζω αποκλειστικά από Βινύλιο και δεύτερος λόγος είναι εκείνη η ανεξήγητα όμορφη αίσθηση που νοιώθω κάθε φορά προστίθεται στην συλλογή μου ένας δίσκος Βινυλίου, ειδικά αν τον ψάχνω χρόνια.




Δημήτρης Μεσημέρης

Ως καλλιτέχνης είχα πάντα αγάπη στους δίσκους και συλλέγω μέχρι και σήμερα. Έτσι, ήταν απόλυτα συνειδητή απόφαση να κυκλοφορήσω την τελευταία μου δισκογραφική δουλειά σε βινύλιο. Στόχος μου είναι όλες οι δισκογραφικές μου δουλειές να κυκλοφορούν σε βινύλιο και γενικότερα σε φυσικό προϊόν.

Γνωρίζω πως η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την επίδραση του διαδικτύου στη μουσική, όπου μπορείς να βρεις την μουσική και τους καλλιτέχνες που θέλεις άμεσα και δωρεάν. Ωστόσο, κάποιος που θα αγοράσει το φυσικό προϊόν, το κάνει είτε για βοήθεια προς τον καλλιτέχνη, είτε για συναισθηματικούς σκοπούς συλλογής.

Είναι πιο συναισθηματικό και συνάμα ρομαντικό να κρατάς σήμερα στα χέρια σου ένα φυσικό προϊόν, ένα χειροπιαστό αντικείμενο - ένα βινύλιο, έναν δίσκο ή μια κασέτα, που μπορείς να το πάρεις στα χέρια σου να το ανοίξεις, να διαβάσεις τους στίχους, τους συντελεστές και όλες τις λεπτομέρειες. Πέραν από αυτό όμως, ένα βινύλιο έχει την καλύτερη ποιότητα ήχου που μπορείς να ακούσεις μετά από εκείνη του στούντιο.