Το φαινόμενο θα είναι αόρατο στο κυπριακό κοινό, ενώ θα είναι ορατό σε μια περιοχή που περιλαμβάνει την Αυστραλία, την Ασία, την Αμερική, ολόκληρο τον Ειρηνικό Ωκεανό και μέρος του Ινδικού Ωκεανού.

Έκλειψη ενός ουράνιου σώματος έχουμε όταν ένα τρίτο σώμα παρεμβάλει ανάμεσα σε δύο άλλα σώματα, με αποτέλεσμα τα δύο σώματα να μην έχουν οπτική επαφή. Στην προκειμένη περίπτωση, την «τριπλέτα» αυτού του συστήματος αποτελούν ο Ήλιος η Γη και η Σελήνη και οι εναλλαγές μεταξύ των τριών προκαλούν τις Ηλιακές και Σεληνιακές εκλείψεις σε συνδυασμό με την πιο συγκλονιστική "σύμπτωση" του Ηλιακού μας συστήματος. Η σύμπτωση αυτή είναι ότι η φαινόμενη διάμετρος της Σελήνης και του Ήλιου όπως την βλέπει ένας γήινος παρατηρητής είναι σχεδόν η ιδιά.

Κατά τη διάρκεια μια έκλειψης Σελήνης η Γη παρεμβάλλεται ανάμεσα στη Σελήνη και τον Ήλιο και έτσι αποκρύβει τον ‘Ηλιο από τη Σελήνη. Κατά τη διάρκεια της εκλείψεως, η Σελήνη δεν γίνεται αόρατη, όπως συμβαίνει με τον Ήλιο κατά τις ηλιακές εκλείψεις, διότι η Γη διαθλά και σκεδάζει έντονα την Ηλιακή ακτινοβολία και έτσι έμμεσα η Σελήνη γίνεται κόκκινη.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κατά την είσοδο της Σελήνης στη σκιά της Γης να αρχίζει η Σελήνη να κοκκινίζει, αντί να γίνεται αόρατη για το λόγο που προαναφέραμε. Ένας Γήινος παρατηρητής , θα ξεκινήσει να παρατηρεί την αλλοίωση της φωτεινότητας της Σελήνης και όσο η Σελήνη εισέρχεται περισσότερο στην σκιά της Γης , θα παρατηρήσει την Σελήνη να γίνεται ολόκληρη κόκκινη.

Επίσης, την ίδια μέρα θα είναι και πανσέληνος, αφού εξάλλου είναι πάντα προϋπόθεση για να υπάρξει έκλειψη.

Η Πανσέληνος του Μαΐου στην Αμερική ονομάζεται και Φεγγάρι των Λουλουδιών, αφού εκείνη την περίοδο ανθίζουν τα λουλούδια. Στην Αμερική από αιώνες χρησιμοποιούσαν το συνοδικό ημερολόγιο, δηλαδή μετρούσαν το χρόνο με βάση την Σελήνη και για αυτό τον λόγο έχουν ονομασίες για όλες τις πανσελήνους.

Σε αντίθεση με την Ευρώπη που χρησιμοποιούμε από αιώνες το Ηλιακό ημερολόγιο και τους σταθερούς 12 μήνες.

Επιπλέον, η πανσέληνος του Μαΐου θα βρίσκεται στο περίγειό της, δηλαδή στο κοντινότερο σημείο με τη Γη και γι' αυτό ονομάζεται και Υπερπανσεληνος – Supermoon. Αυτό συμβαίνει διότι η Σελήνη περιφέρεται γύρω από τη Γη σε ελλειπτική τροχιά με αποτέλεσμα η απόσταση Γης - Σελήνης να αυξομειώνεται με μικρότερη απόσταση, περίπου 356.000 χιλιόμετρα και μεγαλύτερη περίπου 406.000 χιλιόμετρα.