Φωτογραφίες: Θεοδώρα Ιακώβου


«Δε βρέθηκε σε καλή μέρα». «Εκτός τελικού». Ήταν μόνο κάποιοι από τους τίτλους που διάβαζες για τον Μάριο Γεωργίου λίγο μετά την ολοκλήρωση της Ενόργανης στους Ολυμπιακούς του Τόκιο. Το χρυσό στο μονόζυγο στη Ντόχα, μόλις ένα μήνα πριν, και η σταθερά καλή του απόδοση και γενικότερη παρουσία τα τελευταία χρόνια, δημιούργησαν φυσιολογικά προσδοκίες για κάτι περισσότερο από το τελικό αποτέλεσμα. Αυτός ξεκάθαρα ήταν και ο στόχος του ίδιου του Μάριου: «Μια καλή παρουσία και γιατί όχι, ένας τελικός», είχε δηλώσει λίγες μόνο μέρες πριν την αναχώρησή του για την ιαπωνική πρωτεύουσα.

Ο τελικός δεν ήρθε. Να δούμε όμως τη μεγάλη εικόνα; Ένας Κύπριος αθλητής με αξιοζήλευτο ταλέντο και παραδειγματική αφοσίωση μεν, βρέθηκε απέναντι σε αθλητές από χώρες 10, 20, 100 (και βάλε) φορές μεγαλύτερες από το νησί μας δε, και κατετάγη 9ος! Ανταγωνιζόμενος συναθλητές του από μέρη που, είτε έχουν μακροχρόνια παράδοση είτε όλες τις υποδομές και τη δυνατότητα να παρέχουν όση στήριξη χρειάζεται ένας πρωταθλητής, βρέθηκε μια (βραχεία) ανάσα από τον τελικό, στο σημαντικότερο αθλητικό ραντεβού του. Κι αυτό είναι επιτυχία και μάλιστα χωρίς προηγούμενο για την Κυπριακή Γυμναστική.

Μπορεί να μην είναι το ονειρικό, είναι όμως ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα και μια πολύ καλή άνω τελεία μέχρι την επόμενη φορά.

Η CITY συνάντησε τον πρωταθλητή μας και συζήτησε μαζί του για το γλυκόπικρο συναίσθημα που του άφησαν οι Ολυμπιακοί, για την κυπριακή γυμναστική και για διάφορα άλλα.

Ολυμπιακοί τέλος. Τι περίμενες, τι βρήκες, τι σε απογοήτευσε, τι σε κάνει να ελπίζεις;

Φτάνοντας στο τέλος αυτού του πολύ μεγάλου ταξιδιού, τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα. Aπό πλευράς κατάταξης βρέθηκα στην 9η θέση στο Μονόζυγο κάτι που για τα κυπριακά δεδομένα της Γυμναστικής είναι ιστορικό επίτευγμα και νιώθω περήφανος που το κατάφερα. Aπό την άλλη όμως, το να βρίσκομαι εκτός τελικού για μόλις 0,067 είναι κάτι που με απογοήτευσε γιατί έφτασα τόσο κοντά σε έναν Ολυμπιακό Τελικό.

Ένας αθλητής από μια πολύ μικρή χώρα κατακτά την 9η θέση στο μονόζυγο, στους πιο σημαντικούς αγώνες στον πλανήτη. Δεν είναι αυτό επιτυχία; Αν όχι, τι ορίζεις εσύ ως επιτυχία;

Στην πρώτη μου Ολυμπιάδα στο Ρίο κατάφερα να είμαι στους 24 του Σύνθετου Ατομικού. Στη δεύτερή μου συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες είμαι 9ος και ελπίζω η τρίτη μου συμμετοχή, γιατί σιγουρά θα προσπαθήσω να δώσω το παρών μου και στην επόμενη Ολυμπιάδα, να μου φέρει τις επιτυχίες για τις οποίες παλεύω τόσα χρόνια. Είναι σίγουρα μία τεράστια επιτυχία η 9η θέση στο Μονόζυγο και τίποτα δεν μπορεί να την υποβαθμίσει, ειδικά μετά από μια τόσο δύσκολη περίοδο που διανύσαμε για να φτάσουμε εκεί.

Πριν φύγεις για τους Ολυμπιακούς, ανήρτησες στον λογαριασμό σου στο Facebook: «Don’t practice until you get it right, practice until you can’t get it wrong». Τι θυσίασες και τι θυσιάζεις για να μένεις αφοσιωμένος στην προπόνηση;

Δεν νιώθω ότι θυσιάζω κάτι, αυτή είναι η καθημερινότητά μου, ο τρόπος που επέλεξα να ζω και με κάνει ευτυχισμένο. Έχω βρει τις ισορροπίες μου μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησης με αυτό που αγαπώ.

Ποιοι σε στήριξαν, ποιοι όχι και από ποιους περίμενες/περιμένεις περισσότερα σε αυτήν σου την προσπάθεια.

Δεν ένιωσα ποτέ στην ζωή μου ότι δεν είχα ανθρώπους κοντά μου να με στηρίξουν και είναι κάτι για το οποίο αισθάνομαι πολύ τυχερός. Είχα πάντα δίπλα μου τον προπονητή μου, Παναγιώτη Πετρίδη, που, όπως πολλές φορές έχω αναφέρει, τον νιώθω οικογένειά μου. Πάντα δίπλα μου ήταν και η Κυπριακή Ομοσπονδία Γυμναστικής, ο Κυπριακός Οργανισμός Αθλητισμού και η Κυπριακή Ολυμπιακή Επιτροπή που με στήριξαν και με στηρίζουν ακόμα. Οι χορηγοί μου, που χωρίς αυτούς θα ήταν πολύ δύσκολη η πορεία μου: η ΟΠΑΠ Κύπρου, η ΠΕΤΡΟΛΙΝΑ Κύπρου, η Herbalife και η Celio.

Πόσο μπορεί το κράτος και οι αρμόδιοι οργανισμοί να στηρίξουν ένα ταλέντο, που έχει όλη την προοπτική αλλά δεν έχει την πολυτέλεια να αφοσιωθεί στον στόχο του 100%;

Τόσο το κράτος όσο και οι αρμόδιοι οργανισμοί σε στηρίζουν αφού κάνεις την πρώτη σου επιτυχία. Εγώ ήμουν τυχερός που είχα από πολύ νωρίς στην καριέρα μου μια μεγάλη επιτυχία και έτσι είχα τη στήριξη από πολύ νωρίς. Σε αντίθετη περίπτωση, σίγουρα θα ήμουν ένας από τους αθλητές που δεν θα τα είχε καταφέρει. Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να αφοσιωθείς 100% σε αυτό που κάνεις, χωρίς να χρειάζεται να ψάχνεις τρόπους βιοπορισμού.

Εσύ πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την ενόργανη; Είχες ινδάλματα, έτυχε, το έψαξες;

Δεν ήταν απόφασή μου αρχικά να ασχοληθώ με την Ενόργανη Γυμναστική, αλλά επειδή ξεχώριζα κινητικά από τα άλλα παιδιά της ηλικίας μου, οι γονείς μου αποφάσισαν να με εγγράψουν σε ηλικία τεσσάρων ετών. Κατακτώντας τα πρώτα μου μετάλλια και νιώθοντας ότι αυτό το άθλημα μπορώ να το κάνω και να το κάνω πολύ καλά, έγινε η καθημερινότητα μου. Ίνδαλμα μου είναι ο Kohei Uchimura, Ιάπωνας αθλητής, ο οποίος αγωνίστηκε για τελευταία φορά σε αυτή την Ολυμπιάδα, στο Μονόζυγο, αλλά δεν κατάφερε, μετά από πτώση, να είναι στον τελικό του οργάνου. Δεν παύει όμως να είναι ένας από τους κορυφαίους αθλητές που έχουν περάσει ποτέ από το άθλημα της Ενόργανης Γυμναστικής και ίνδαλμα για πολλούς.

Η «κακή μέρα» είναι στο πρόγραμμα. Πώς διαχειρίζεσαι την κακοτυχία και τη μη επίτευξη των στόχων σου;

Για να βρεθεί ένα αθλητής σε μία κακή μέρα, είναι πολλοί οι παράγοντες που
μπορεί να συντρέξουν και θα πρέπει την επόμενη φορά να προσπαθήσουμε να εξαλείψουμε όλα αυτά τα οποία μας οδήγησαν σε αυτήν. Κάνω πάντα την αυτοκριτική μου και λόγω της μεγάλης μου εμπειρίας, κατανοώ πλέον τι μπορεί να έφταιξε. Στόχος μου είναι να βελτιώσω όλα αυτά που οδήγησαν στην κακή μέρα και να τα περιορίσω ούτως ώστε στους επόμενους αγώνες να γίνομαι καλύτερος.

Σε ποιο σημείο ανεβάζεις τώρα τον πήχη;

Θέλω να γίνομαι καλύτερος κάθε φορά και να ξεπερνώ το εαυτό μου και αυτό θα με οδηγήσει στην επίτευξη του στόχου μου που είναι να βρίσκομαι ανάμεσα στους κορυφαίους του αθλήματός μου. Επόμενος σταθμός, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στο Τόκιο μεταξύ 12 και 26 Οκτωβρίου 2021.