Όταν ήμουν μικρή, νομίζω πέντε ή έξι, καλοκαίρι στο χωριό, έκανε πολλή ζέστη. Η γιαγιά μου, που πάντα φορούσε μαύρες μπλούζες με μανίκι, είχε ζεσταθεί και έκανε λίγο πάνω το μανίκι. Τότε είδα -για πρώτη φορά νομίζω- τα μπράτσα της που ήταν χαλαρωμένα και «κρέμονταν». «Γιατί κρέμεται το χέρι σου, γιαγιούλα;», τη ρώτησα με εκείνη την παιδική αφέλεια που έχεις όταν είσαι πέντε χρονών. «Κρέμονται», μού απάντησε, «γιατί όταν ήσουν μικρή, έκλαιγες πολύ και σε είχα συνέχεια στην αγκαλιά μου. Και πριν από εσένα, ήταν η μαμά και ο θείος σου». Την αγκάλιασα και πλέον μου άρεσαν πολύ τα «κρεμασμένα» της μπράτσα. Πέρασαν, βέβαια, πολλά χρόνια, για να καταλάβω τι ακριβώς εννοούσε.

Πέφτοντας πάνω στο άρθρο του Vice με φωτογραφίες της Clélia Odette από τη συλλογή της με τίτλο «Beautiful Girls», θυμήθηκα αυτήν την προσωπική εμπειρία που είχα καιρό να ξεθάψω, αλλά πάντα στέκεται εκεί, για να μου υπενθυμίζει πως κάθε γυναικείο σώμα, ανεξαρτήτως ηλικίας, κιλών, ουλών, σημαδιών κ.ά., αξίζει να θαυμάζεται και να αγαπιέται. Ειδικά το ώριμο γυναικείο σώμα, το οποίο στο πέρασμα των χρόνων πέρασε πολλά. Είδε περίοδο, έγινε «ναός» παιδιών, ξεγέννησε παιδιά και μετά κλήθηκε να αντιμετωπίσει την εμμηνόπαυση, τις εξάψεις, ακόμα και την έλλειψη καύλας του αρσενικού που το συνήθισε σφιχτό και στητό.

Αυτό το σώμα, λοιπόν, εξυμνεί στις φωτογραφίες της η 24χρονη Γαλλο-ελβετίδα φωτογράφος Clélia Odette, που ζει στις Βρυξέλλες. Όπως εξηγεί στο Vice, μια μέρα βρέθηκε σε ένα αυτοκίνητο ανάμεσα σε μια μεγαλύτερη κυρία που είχε βγει στη σύνταξη και μια σχετικά νέα μητέρα, που ήταν γυναικολόγος. Η συνάντηση αυτή έμελλε να καθορίσει και την πορεία της δουλειάς της.

Η Odette θυμάται ότι σε εκείνη τη διαδρομή, η μεγαλύτερη γυναίκα άρχισε να κλαίει εξηγώντας ότι ένιωθε πως είχε χάσει τον σκοπό της στη ζωή της απ’ όταν μπήκε στην εμμηνόπαυση. Δεν ένιωθε επιθυμητή. «Ο άνδρας της την είχε απατήσει με μια νεότερη γυναίκα. Έτσι, αυτή η κυρία είχε κάνει πλαστική στήθους και μπότοξ για να νιώσει καλύτερα για τον εαυτό της ως προς την εμφάνισή της». Η συζήτηση εντυπωσίασε την Odette που βγήκε από το αυτοκίνητο, νιώθοντας θλίψη που είναι γυναίκα σε αυτήν την κοινωνία.

«Οι άνθρωποι αγωνίζονται να μείνουν νέοι. Ήδη νιώθω αυτή την πίεση, την αίσθηση ότι δεν επιτρέπεται να γεράσω. Είναι αγχωτικό», λέει. Η Odette αναγνωρίζει ότι αυτά τα θέματα είναι πιο έντονα και πιεστικά για γυναίκες άνω των 50 – και γι’ αυτό αποφάσισε να αφιερώσει τη δουλειά της στην καταγραφή τους. Με το ξέσπασμα, λοιπόν της πανδημίας, αποφάσισε να αναζητήσει μεγαλύτερες γυναίκες, ώστε να συμμετάσχουν στο project της. Ήταν εύκολο να βρει γυναίκες άνω των 50, αλλά το να τις πείσει να γδυθούν μπροστά στην κάμερα, ήταν κάτι άλλο.

«Πολλές είπαν όχι. Με αποθάρρυνε αρκετά. Έβαζα αγγελίες στον δρόμο, όπου μπορούσα. Επίσης, το γεγονός ότι ξεκίνησα το project κατά τη διάρκεια της πανδημίας δεν βοήθησε».

Τελικά, από στόμα σε στόμα, το project της Odette πήρε σάρκα και οστά. Τις αρχικές φωτογραφήσεις, που θα γίνονταν η συλλογή «Belles Mômes» (Beautiful Girls), ακολούθησαν πολλές άλλες, αφού το όμορφο αποτέλεσμα έπειθε και άλλες γυναίκες να φωτογραφηθούν.

Πριν βγάλει τις φωτογραφίες, η Odette μιλούσε με τα μοντέλα για τη ζωή τους, τη σχέση τους με το σώμα τους και το σώμα των άλλων, τους συντρόφους τους, ακόμη και πιο ταμπού ζητήματα, όπως την κολπική ξηρότητα και την εμμηνόπαυση. Η φωτογράφος διαπίστωσε ότι αυτό βοηθούσε τα μοντέλα να νιώσουν άνετα και δημιουργούσε μια ειλικρινή σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ τους. «Υπέροχες γυναίκες, άγνωστες, άνοιξαν τα σπίτια και την καρδιά τους», λέει. «Ήταν απίστευτη εμπειρία».

Βέβαια, δεν ήθελαν όλες οι γυναίκες να ποζάρουν γυμνές. Η Odette αφήνει το μοντέλο να δώσει τον τόνο. «Ρωτάω πού και πώς θα ήθελαν να φωτογραφηθούν, ποια σημεία του κορμιού τους δεν τους αρέσουν ή ποια θέλουν να αναδείξουν». Μια απρόσμενη «συνέπεια» του project ήταν οι καινούργιες σχέσεις. «Κάποια μοντέλα μου, έγιναν φίλες μου. Είναι καταπληκτικό», λέει η Clélia.