Όσοι έχουν παιδιά που φοιτούν σε οποιαδήποτε από τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, γνωρίζουν.

Γνωρίζουν πολύ καλά πως σε ορισμένες περιπτώσεις το βάρος μιας σχολικής τσάντας είναι δυσβάσταχτο για ένα παιδί, αφού ενίοτε κουβαλάνε τσάντες που μπορεί να ζυγίζουν έως και το 30-50% του σωματικού τους βάρους.

Κι άντε ορισμένοι το διαχειρίζονται αγοράζοντας (κυρίως στις πιο μικρές ηλικίες) τσάντες με ρόδες και χερούλι. Τι γίνεται όμως εκεί που αυτό δεν συμβαίνει, κυρίως γιατί τα παιδιά μεγαλώνοντας προτιμούν τις backpacks;

Η ανάρτηση του Ελευθέριου Μουράτη, ο οποίος επαγγέλλεται οστεοπαθητικός - φυσιοπαθολόγος, έρχεται να μας προβληματίσει εκ νέου για αυτό το θέμα που σαφώς και είναι σοβαρό, που σαφώς και θα πρέπει να το δούμε με περισσότερη υπευθυνότητα.

Αναφέρει συγκεκριμένα:

«Μετά από προτροπή του φίλου Τιμολέοντα, πιάνω το θέμα της τσάντας του δημοτικού. Παιδάκια από 5.5 μέχρι 11.5 ετών καλούνται 5 ημέρες την εβδομάδα να κουβαλάνε τσάντες που μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να ζυγίζουν από 30-50% του σωματικού τους βάρους.

Κανονικά δεν θα έπρεπε το βάρος της τσάντας για ένα παιδί δημοτικού να ξεπερνάει το 10 % του σωματικού του βάρους. Και άντε να μη βάλω τη Δομινίκη που είναι 28 κιλά, ας βάλω έναν μέσο όρο παιδιού 6ης δημοτικού στα 35-40 κιλά, δε θα έπρεπε η τσάντα να είναι πάνω από 3.5-4 κιλά. Για δοκιμάστε να τη ζυγίσετε σε κάποια τυπική ημέρα. Κάντε την αναγωγή σε μικρότερες ηλικίες των μικρότερων τάξεων.

Και μετά αρχίζουν οι παιδικοί πονοκέφαλοι, οι πόνοι στην πλάτη και τη μέση των παιδιών κ.ο.κ.

Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι δεν χρειάζονται 10 φεύγα κιλά βιβλία καθημερινά. Γιατί δεν μένουν κάποια βιβλία ή κάποια τετράδια στο σχολείο;

Μπορούν οι φίλοι μου δάσκαλοι, να προτείνουν λύσεις; Ιδέες;

Εμένα δεν με πειράζει, δουλίτσα να υπάρχει, αλλά κρίμα τα παιδιά μας.