Η Λεμεσός την ώρα που χαράζει μοιάζει με μια εντελώς διαφορετική πόλη. Πριν οι άνθρωποι ξεκινήσουν να τρέχουν βιαστικοί, για να προλάβουν την πρωινή κίνηση, πριν αντηχήσουν οι πρώτες κόρνες και τα πρώτα (σχολικά) κουδούνια, στην πόλη επικρατεί μια εκκωφαντική ηρεμία. Το μόνο που ίσως ακούγεται είναι η θάλασσα και οι λιγοστοί ψαράδες που ρίχνουν καλάμι. Και στο βάθος, για να ολοκληρωθεί ο πίνακας, χιλιάδες χρώματα από τον θεό Ήλιο που επιβλητικά θέλει να λάβει τη θέση του στον ουρανό.

Οι στίχοι του Καβάφη μάς ταίριαξαν με τις πολύ όμορφες εικόνες του κυρίου Κόκου:

«Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ' εγώ την φύσι λίγο.
Θάλασσας του πρωϊού κι ανέφελου ουρανού
λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη· όλα
ωραία και μεγάλα φωτισμένα».