Ο απανταχού Ελληνισμός τιμά φέτος τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης. Στην Ελλάδα, στην Κύπρο και όπου ζουν Έλληνες, διοργανώνονται λαμπρές εκδηλώσεις για να τιμηθεί εκείνος ο μεγάλος και ανυπέρβλητος ξεσηκωμός εναντίον της οθωμανικής δουλείας.


Η επέτειος της Ελληνικής Επανάστασης δεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητο και αδιάφορο κανέναν Έλληνα, επειδή η γνώση της Ιστορίας μας, πρέπει να μας διδάσκει και να μας καθοδηγεί. Πέρα από τις επίσημες εκδηλώσεις που έγιναν και θα γίνουν από την κυπριακή Πολιτεία και οργανωμένα σύνολα, απλοί πολίτες, με υψηλά πατριωτικά αισθήματα, τιμούν με τον δικό τους τρόπο την Εθνική Παλιγγενεσία.


Πριν από λίγες ημέρες, το ζεύγος Σώτου και Αγνής Ιακωβίδου, διοργάνωσαν με δική τους πρωτοβουλία, στο σπίτι τους στη Λευκωσία, μιαν ωραιότατη και συγκινητική μουσική εκδήλωση ακριβώς για να τιμηθούν τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, στην οποία, όπως και ο υπόλοιπος Ελληνισμός, «είσιεν σγιαν είχαν ούλοι τους τζι η Τζιύπρου το κρυφόν της/ μεσ’ στους ανέμους τους κρυφούς είσιεν το μερτικόν της».


Η αρχική ιδέα για να διοργανωθεί η εκδήλωση ήταν της κυρίας Αγνής Ιακωβίδου, την οποία συζήτησε με τον Νίκο Συρίμη, ερασιτέχνη αλλά αξιοθαύμαστο λάτρη του μπουζουκιού, ο οποίος και την υιοθέτησε ένθερμα. Η κυρία Ιακωβίδου και ο Νίκος Συρίμης είναι μαθητές της πασίγνωστης σοπράνο, Αύρας Σιάτη. Κοντά της διδάσκονται τραγούδι και μουσική. Μετά από πολλές συζητήσεις, κατέληξαν ότι η 200ή επέτειος της Ελληνικής Επανάστασης θα μπορούσε να τιμηθεί μέσω της μουσικής, με ανάλογες ιστορικές αναφορές.


Έτσι άρχισε μια πολύμηνη προετοιμασία και ατελείωτες πρόβες των τραγουδιών που θα διάνθιζαν την εκδήλωση, με την ηθική και θερμή υποστήριξη και ενθάρρυνση του κ. Σώτου Ιακωβίδη και της κυρίας Λευκής Συρίμη. Η κυρία Αγνή Ιακωβίδου επιμελήθηκε με ιστορική γνώση τα κείμενα που προηγούνταν κάθε τραγουδιού και ακολούθως ο Νίκος Συρίμης, με το μπουζούκι του, συνόδευε τις κυρίες Ιακωβίδου και Σιάτη στο τραγούδι. Η Αύρα Σιάτη ενίσχυε το μπουζούκι με το πιάνο της.

Οι δεκάδες φίλοι που παρέστησαν σε εκείνη την μουσική-ιστορική πανδαισία, άκουσαν τον Θούριο του Ρήγα, στίχους από την 9η Ιουλίου του εθνικού μας ποιητή, Βασίλη Μιχαηλίδη και, φυσικά, τα κλεφτόπουλα ως να ‘τανε το ΄21. Ακολουθώντας τα βήματα της Ιστορίας και τους καημούς και τα δεινά του Ελληνισμού, οι παριστάμενοι βρέθηκαν στους μπαξέδες στην εποχή του Όθωνα, άκουσαν να λαλούν τα αηδόνια και ταξίδεψαν νοερά στην όμορφη Θεσσαλονίκη μας.


Βαλκανικοί πόλεμοι, Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και ευθύς αμέσως η Μικρασιατική Καταστροφή, με τον χάρο που βγήκε παγανιά ενώ ακούγονταν τα σμυρνέικα τραγούδια και το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας, που ιχνογράφησαν τα πάθη της ρωμιοσύνης. Κι ύστερα ήρθε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και ακούστηκε στα βουνά της Αλβανίας η ιαχή, κορόιδο Μουσολίνι, από τα παιδιά της Ελλάδος.


Εμφύλιος αλλά… η Αθήνα πάντα όμορφη επειδή αυτό θα πει Ελλάδα. Δεκαετία του ’50 και η Κύπρος παίρνει τ’ άρματα για να αποτινάξει τον αγγλικό ζυγό. Ήταν 1η Απριλίου της ΕΟΚΑ η αρχή και ο Βαγορής στιχούργησε την Ελλάδα που αγαπάμε σε αυτό το χρυσοπράσινο φύλλο.


Ανεξαρτησία στην Κύπρο, στη συνέχεια χούντα στην Ελλάδα και μια Μελίνα να επιμένει ότι είναι Ελληνίδα και Ρωμιά. Και τότε επέρχεται η τουρκική εισβολή και ο Πενταδάκτυλος αενάως προσπαθεί να αποσείσει από πάνω του την κατοχή και την προσβολή.


Όμως, ο Ελληνισμός δεν γονατίζει. Αναγεννιέται, όπως ο φοίνικας, από την τέφρα και τις τραγωδίες του και γι’ αυτό επιμένει ότι οι χοροί πρέπει να κρατήσουν! Με την ευχή «Να μας έχει ο Θεός γερούς/ πάντα ν' ανταμώνουμε/ και να ξεφαντώνουμε βρε/ με χορούς κυκλωτικούς/ κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς».


Οι παριστάμενοι χειροκρότησαν θερμά τις κυρίες Αγνή Ιακωβίδου και Αύρα Σιάτη για το τραγούδι και τη μουσική, με ιστορική επένδυση και, φυσικά, τον ερασιτέχνη του μπουζουκιού, Νίκο Συρίμη.


*Να υπογραμμιστεί ότι στο πλαίσιο της εκδήλωσης, οι παρευρεθέντες έκαναν εισφορές για τον Αντικαρκινικό Σύνδεσμο Κύπρου.