Με αφορμή την προκήρυξη διαγωνισμού για τοποθέτηση σύγχρονων στάσεων και στεγάστρων λεωφορείου σε όλη την Κύπρο, η σκέψη μας συνειρμικά οδηγήθηκε σε κάποιες άλλες στάσεις λεωφορείων που υπάρχουν στο νησί και οι οποίες δικαίως -και πέραν πάσης αμφιβολίας- διεκδικούν Βραβείο Καινοτομίας ή γενικά Βραβείο. Πάμε να τις απολαύσουμε:

#1 Οι «Πράσινες» Στάσεις

Αναδεικνύοντας την ανάγκη της πράσινης πόλης, ο εμπνευστής της εν λόγω στάσης, φρόντισε να δημιουργήσει ένα design το οποίο αναδύεται κυριολεκτικά μέσα από τη φύση. Στην προσπάθειά του να δώσει μια άκρως φυσική εικόνα, εκ πρώτης δίνει την αίσθηση πως η άγρια φύση έχει καταπιεί την αφημένη στάση. Παρόλα αυτά ο πολίτης περιμένοντας στο σημείο, έχει τη δυνατότητα της άμεσης διάδρασης με το φυσικό περιβάλλον.

#2 Οι Στάσεις «Ανακυκλώνω άρα Υπάρχω»

Το πλαστικό κάνει κακό, όλοι το ξέρουν αυτό. Και μπορεί η ευρωπαϊκή νομοθεσία να επέβαλε κατάργηση των πλαστικών καλαμακίων, πιάτων, ποτηριών κ.λπ και η πανδημία να έφερε στη ζωή μας εκατομμύρια πλαστικά self/rapid/pcr test, ωστόσο εμείς οφείλουμε να προστατεύουμε το περιβάλλον με κάθε τρόπο.

Ως εκ τούτου η κυπριακή κυβέρνηση προωθώντας μία νέα δράση ανακύκλωσης πλαστικού, αποφάσισε να περισυλλέξει τις απανταχού παρατημένες πλαστικές καρέκλες που έβρισκε σε χωράφια, πλατείες, αυλές κ.ο.κ και να τις τοποθετήσει στις διάφορες στάσεις λεωφορείων, αντί μεταλλικών παγκακίων (που είναι και παγωμένα).

Μία μίνιμαλ αισθητικά προσέγγιση, η οποία ωστόσο πατά στο trend του mix&match, καθώς κάθε καρέκλα δεν είναι ίδια με την άλλη!

Σε κάποιες περιπτώσεις δε, ο δημιουργός της στάσης «Ανακυκλώνω άρα Υπάρχω» έχει πάρει το εγχείρημα ένα βήμα παρακάτω, δημιουργώντας ένα μικρό σκηνικό εμπνευσμένο από την κυπριακή πραγματικότητα. Οι δύο πλαστικές καρέκλες πλαισιώνονται από ένα «σανίδι», τοποθετημένο εν είδει τραπεζακίου, για ένα «τσίλλιμα» ενώ ο πολίτης περιμένει (στωικά) το λεωφορείο.

# Οι Στάσεις «Φάντασμα»

Η στάση που κερδίζει εκτός από το Βραβείο Καινοτομίας και το Μεταφυσικό Βραβείο… αφού δεν υπάρχει! Η κυρία Μαρία, 82 ετών, περιμένει το λεωφορείο καθήμενη στο έδαφος, το ίδιο και κάποιοι άλλοι συμπολίτες μας. Και σε αυτήν την περίπτωση, ο πολίτης έχει τη δυνατότητα της άμεσης διάδρασης με το περιβάλλον και συγκεκριμένα με το (κυπριακό) έδαφος.