Η Kara Skrubis, σπουδάστρια χορού στο Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο, μίλησε στο «People» για την επιστροφή της στο μπαλέτο μετά τη μάχη της με το οστεοσάρκωμα.

Η Kara είχε πάθος για το μπαλέτο από την ηλικία των 3 ετών, διαγωνιζόταν σε όλη τη χώρα και το όνειρό της ήταν να διδάξει στη νέα γενιά πώς να αγαπήσει τον χορό. Σήμερα στην ηλικία των 21 χρόνων, αποκάλυψε ότι μετά την περιπέτειά της με τον καρκίνο, ο σκοπός της είναι πλέον ιερός.

Τον Οκτώβριο του 2019, η Skrubis ξύπνησε ένα πρωί με πολύ πόνο στο αριστερό της γόνατο. Ως 18χρονη πρωτοετής φοιτήτρια και σπουδάστρια χορού στο Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο, ήταν αγχωμένη για τον πιθανό τραυματισμό της. Ωστόσο, μια επίσκεψη σε ένα ιατρείο την καθησύχασε, ο πόνος ξεπεράστηκε και η ίδια ολοκλήρωσε το εξάμηνο.

Μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων εκείνης της χρονιάς, όταν ο πόνος της συνεχίστηκε, η Skrubis αποφάσισε να επισκεφθεί έναν ορθοπεδικό γιατρό. Μια ακτινογραφία αποκάλυψε ότι το εξόγκωμα ήταν στην πραγματικότητα όγκος και τον Ιανουάριο του 2020, διαγνώστηκε με έναν κοινό καρκίνο των οστών που ονομάζεται οστεοσάρκωμα.

«Όταν ήμουν 13 ετών, ο πατέρας μου πέθανε απροσδόκητα και έπρεπε να το αποδεχτώ και να βρω πώς να το αντιμετωπίσω», λέει η ίδια. «Και δεν θέλω να πω ότι με προετοίμασε, αλλά ήταν κάπως το ίδιο πράγμα, ότι αυτός ο καρκίνος ήταν κάτι καταστροφικό και εντελώς απροσδόκητο και έπρεπε να μπω με όλη μου τη δύναμη και να το αντιμετωπίσω».

Ξεκίνησε τις χημειοθεραπείες λίγο μετά τη διάγνωσή της και στη συνέχεια οι γιατροί τής είπαν είτε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση διάσωσης των άκρων για την αφαίρεση του όγκου είτε να υποβληθεί σε ακρωτηριασμό.

«Η χημειοθεραπεία επιβάρυνε πολύ το σώμα μου και, φυσικά, ο ακρωτηριασμός άλλαξε πολύ τη ζωή μου. Αλλά ήθελα απλώς να φύγει ο όγκος. Δεν ήθελα να κάνω άλλη θεραπεία», εξηγεί. «Ήξερα πως πολλά παιδιά που είχαν κάνει επέμβαση αφαίρεσης όγκου, όπου γίνεται προσπάθεια να κρατηθεί όσο το δυνατό περισσότερο οστό, υποτροπίαζαν. Οπότε είπα, πάμε, θέλω να τελειώνω μ’ αυτό».

Η Skrubis ακρωτηρίασε το αριστερό της πόδι πάνω από το γόνατο τον Απρίλιο του 2020. Ολοκλήρωσε τη θεραπεία - συνολικά εννέα μήνες χημειοθεραπείας και οκτώ μήνες ανοσοθεραπείας - και της τοποθετήθηκε προσθετικό μέλος τον επόμενο Σεπτέμβριο.

Η Skrubis βλέπει τον ακρωτηριασμό της ως θετική έκβαση και παραδέχεται ότι η θέληση για ζωή είναι πιο δυνατή από οποιαδήποτε δυσκολία.

«Δεν εγκατέλειψα ποτέ την πίστη ότι θα μπορούσα να χορέψω ξανά», εξηγεί. «Το μπαλέτο είναι κατά κάποιο τρόπο ο τρόπος μου να αγκαλιάσω την αναπηρία μου, δείχνοντας ότι δεν φοβάμαι να κάνω ό,τι θέλω. Ελπίζω η ιστορία μου να δώσει θάρρος και σε άλλα παιδιά, που αντιμετωπίζουν παρόμοιες δυσκολίες».

Με πληροφορίες από People/skai.gr