«Για χρόνια, οι επιμελητές του μουσείου και οι ερευνητές έψαχναν για τα λείψανα χωρίς καμία επιτυχία, καθώς δεν είχε καταγραφεί υλικό θυλακίνης από το 1936», είπε ο Robert Paddle, που δημοσίευσε ένα βιβλίο το 2000 για την εξαφάνιση του είδους.
«Θεωρήθηκε ότι η σορός είχε πεταχτεί».
Αλλά ο ίδιος και μία επιμελήτρια του μουσείου ανακάλυψαν μία αδημοσίευτη αναφορά ενός ταριχευτή, που έδινε νέες πληροφορίες για τις συλλογές του μουσείου. Στη συνέχεια εντόπισαν τη θυλακίνη μέσα σε ένα ντουλάπι του μουσείου.
Είχε μεταφερθεί στην Αυστραλία ως ταξιδιωτικό έκθεμα, αλλά το προσωπικό δεν γνώριζε ότι ήταν η τελευταία θυλακίνη, είπε η επιμελήτρια Κάθριν Μέντλοκ στο αυστραλιανό ραδιόφωνο.
«Επιλέχθηκε γιατί ήταν το καλύτερο δέρμα της συλλογής», πρόσθεσε. «Τότε νόμιζαν ότι υπήρχαν ακόμα τίγρεις αυτού του είδους στην φύση». Το δέρμα και ο σκελετός εκτίθενται τώρα στο μουσείο στο Χόμπαρτ.