Οι επιστήμονες μετά από χρόνια έρευνας για την επίδραση της ορμόνης ωκυτοκίνης στα λιοντάρια κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι μεγάλες γάτες έγιναν πολύ πιο φιλικές με τους γείτονές τους και λιγότερο επιρρεπείς στο βρυχηθμό σε αγνώστους, όταν λάμβαναν τη λεγόμενη «ορμόνη της αγάπης».
Τα αποτελέσματα, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «iScience» την Τετάρτη, θα μπορούσαν να έχουν σημαντικά οφέλη για τις προσπάθειες διατήρησης του είδους, καθώς τα λιοντάρια αναγκάζονται να ζουν μαζί σε καταφύγια και όχι στο φυσικό τους περιβάλλον.
Η επιστήμονας Jessica Burkhart ανέφερε ότι τα λιοντάρια σε αντίθεση με τις τσίταχ και τις λεοπαρδάλεις είναι βιολογικά προγραμματισμένα να κοινωνικοποιούνται και η επίδραση της ωκυτοκίνης φάνηκε ότι αλλάζει την συμπεριφορά τους.
Σε όλα τα θηλαστικά, η ωκυτοκίνη είναι το κύριο συστατικό που ενισχύει τους κοινωνικούς δεσμούς. Μερικές φορές αποκαλείται «χημική ουσία της αγκαλιάς», διογκώνεται μέσα στον εγκέφαλο μιας μητέρας όταν κοιτάζει στα μάτια του νεογέννητου της, προάγοντας αισθήματα ευεξίας και ευτυχίας και κάνει το μωρό να θέλει να κολλήσει στο στήθος της μητέρας του. Παρόμοιες επιδράσεις έχουν τεκμηριωθεί σε άλλα είδη, καθώς και μεταξύ των σκύλων.
Οι θεραπευτές προτείνουν πως ακόμη και τα ζευγάρια που αντιμετωπίζουν προβλήματα μπορούν να ωφεληθούν από την αυξημένη οπτική επαφή, η οποία απελευθερώνει ωκυτοκίνη.
Δουλεύοντας σε ένα καταφύγιο άγριας ζωής στο Ντινόκενγκ της Νότιας Αφρικής τα καλοκαίρια του 2018 και του 2019, η επιστήμονας και οι συνάδελφοί της από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα πραγματοποίησαν μια δοκιμή χρησιμοποιώντας κομμάτια ωμού κρέατος για να παρασύρουν λιοντάρια σε έναν φράχτη. Η ορμόνη έπρεπε να ψεκαστεί απευθείας στη μύτη τους, χρησιμοποιώντας μια συσκευή που μοιάζει με μπουκάλι αρώματος , ώστε να ταξιδέψει κατευθείαν στον εγκέφαλο.
Μετά τη θεραπεία, τα 23 λιοντάρια που έλαβαν ωκυτοκίνη έγιναν πιο ανεκτικά με τα άλλα λιοντάρια στο χώρο τους. Αυτό μετρήθηκε βλέποντας πόσο κοντά ένα λιοντάρι που έχει στην κατοχή του ένα επιθυμητό αντικείμενο, στην προκειμένη περίπτωση ένα παιχνίδι, θα αφήσει τα άλλα να το πλησιάσουν.
Οι επιστήμονες εξηγούν ότι η ορμόνη θα μπορούσε να βοηθήσει στη σύνδεση άγνωστων λιονταριών που διασώθηκαν από τσίρκο ή ζωολογικούς κήπους σε εμπόλεμες ζώνες, τα οποία στη συνέχεια τοποθετούνται σε καταφύγια. Επίσης κάνει ευκολότερη την μετεγκατάσταση στην άγρια φύση.
ΠΗΓΉ
