Οι γερανοί έχουν τη φήμη των ρομαντικών. Ζουν αφοσιωμένοι στο σύντροφό τους, «χορεύουν» και υπερασπίζονται τον χώρο τους μαζί. Και μόλις πλησιάσουν «εισβολείς», σηκώνουν τα ράμφη τους και κρώζουν δυνατά με μια φωνή.
Στην Ινδία, ένα είδος γερανού (sarus crane), με άλικο κεφάλι και ύψος όσο ένας ενήλικος άνθρωπος, είναι φημισμένο για τη μονογαμία του. «Όταν ένα από τα μέλη του ζεύγους πεθάνει, ο μύθος θέλει το άλλο να μαραζώνει από τον καημό του» λέει ο Γκόπι Σουντάρ, επιστήμονας στο Nature Conservation Foundation της Ινδίας, παραδεχόμενος: «Η αλήθεια ασφαλώς είναι λίγο διαφορετική».
Ο δρ. Σουντάρ ανακάλυψε πως τα ζευγάρια του συγκεκριμένου αυτού γερανού περιστασιακά αφήνουν και ένα τρίτο να μπει στη σχέση τους. Ο ίδιος περιέγραψε το εύρημά του τον περασμένο μήνα στην επιστημονική επιθεώρηση Ecology.
Ζώντας ως τρίο -αλλά όχι ακριβώς ερωτικό- ίσως βοηθά τα πουλιά να μεγαλώνουν τα μικρά τους σε δύσκολες συνθήκες, με το ένα να λειτουργεί ίσως κάπως σαν «νταντά» πτηνών. Τα πτηνά μετατρέπουν ακόμη και το χαρακτηριστικό ντουέτο τους σε τραγούδι για τρεις.
Το δρ. Σουντάρ κατέγραψε το πρώτο τρίο γερανών το 1999. «Όταν το ανέφερα σε ειδικούς στις ΗΠΑ, χαμογέλασαν και με χτύπησαν ελαφρά στο κεφάλι» λέει, σε ένδειξη δυσπιστίας. Όμως, ο ίδιος δεν ήταν έτοιμος να εγκαταλείψει την ιδέα κι έτσι συνέχισε να παρακολουθεί το τρίο για τα επόμενα... 16 χρόνια!
Επιπλέον, αρχής γενομένης από το 2011, εκπαίδευσε βοηθούς σε αγρούς (συνήθως ντόπιους γεωργούς) να παρακολουθούν τους γερανούς sarus. Έπειτα, άρχισε να αναζητά μαζί με τον συνάδελφό του από το ίδρυμα, Σουάτι Κιτούρ, στη βάση δεδομένων που είχαν συγκεντρωθεί έως και το 2020 για τρίο γερανών.
Οι ντόπιοι παρατηρητές είχαν εντοπίσει 193 τρίο μεταξύ περισσότερων από 11.500 γερανούς. «Οπωσδήποτε, τα τρίο είναι σπάνια» σημείωσε ο δρ. Σουντάρ, εξηγώντας πως το σχήμα περιλαμβάνει ένα αρσενικό και δύο θηλυκά ή το αντίθετο.
Τα δεδομένα δεν αποκαλύπτουν πόσα μικρά έχουν μεγαλώσει αυτά τα τρίο ή για πόσο έμειναν μαζί. Ωστόσο, μετά από παρακολούθηση 16 χρόνων, εκείνων των πρώτων τριών γερανών, υπήρξαν κάποιες ενδείξεις για την οικογενειακή δυναμική.
Οι γερανοί αυτοί έζησαν σε ένα οικοσύστημα χαμηλής ποιότητας, όπου η έλλειψη υδροβιότοπων καθιστούσε δύσκολη την ανατροφή των μικρών για ένα παραδοσιακό ζευγάρι, εξηγεί ο δρ. Σουντάρ.
Όμως, σε μια «οικογένεια» τριών, το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό και σίγουρα καλύτερο. Κάθε χρόνο, ο ένας ενήλικος στο τρίο αυτό εξαφανιζόταν όταν τα άλλα δύο μέλη ζευγάρωναν και έκαναν αυγά. Μόνο δύο από τα τρία πτηνά ζευγάρωναν κάθε σεζόν, διευκρινίζει ο Σουντάρ.
Όμως, όταν ο νεοσσός ή οι νεοσσοί που προέκυπταν γίνονταν ενός μήνα, το απών θηλυκό επέστρεφε και βοηθούσε στο μεγάλωμα.
«Βρίσκοντας μια καινοτόμα συμπεριφορά όπως αυτή σε ένα σύστημα που όλοι νομίζαμε πως ήταν μονογαμικό, είναι υπέρ-ενδιαφέρον» λέει ο Σάχας Μπάρβε, εξελικτικός οικολόγος στο Smithsonian του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στην Ουάσινκτον.
Η μελέτη εγείρει πολλά ερωτήματα, υποστηρίζει, με κυριότερο «ποιο είναι εκείνο το τρίτο πτηνό».
Σε άλλα είδη πουλιών, τα πιο μεγάλα παιδιά συχνά μένουν πίσω βοηθώντας τους γονείς τους με τα μικρότερα αδέρφια τους, λέει ο Μπάρβε.
Ωστόσο, ο δρ. Σουντάρ θεωρεί απίθανο οι γερανοί να εντάσσουν στο τρίο τους τα μεγαλωμένα παιδιά τους, βάσει της δικής του έρευνας.
ΠΗΓΉ
