Κεντρική Φωτογραφία: Pexels / Karolina Grabowska


Η Ισπανία θέλει να γίνει η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα, στην οποία οι γυναίκες, που υποφέρουν από έντονους πόνους περιόδου, θα μπορούν να παίρνουν άδεια από την εργασία τους μέχρι και τρεις μέρες κάθε μήνα βάσει μεταρρυθμίσεων που αναμένεται να εγκριθούν από την ισπανική κυβέρνηση την επόμενη εβδομάδα. Σε κάποιες ασιατικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας και της Ινδονησίας, καθώς και στη Ζάμπια, χορηγείται ήδη άδεια εμμήνου ρύσεως.

Σήμερα, στη CΙΤΥ ανέβηκε ένα άρθρο με τίτλο «Η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που θέλει να καταστήσει εφικτή την τριήμερη άδεια περιόδου», το οποίο συνοδευόταν από μια φωτογραφία, που είναι ακριβώς η ίδια που συνοδεύει και αυτό το άρθρο.

Μια γυναίκα κρατά μια σερβιέτα, πάνω στην οποία υπάρχει αίμα περιόδου – δεν ξέρω αν είναι αληθινό ή fake χάριν της φωτογράφησης. Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτή είναι μια εικόνα που όλες μας έχουμε συνηθίσει να αντικρίζουμε από τα εφηβικά μας χρόνια και πιθανότατα μάς ξένισε μόνο την πρώτη φορά που είδαμε λίγο αίμα πάνω στο εσώρουχό μας. Όλες τις επόμενες φορές, απλώς περιμένουμε και υποδεχόμαστε κάθε μήνα την περίοδό μας. Και ασχέτως πώς την βιώνουμε, φοράμε τις τεράστιες σερβιέτες μας και από πάνω το φρεσκοσιδερωμένο παντελόνι μας και τρέχουμε σε εξαντλητικά meetings, πάμε στο γραφείο μας, στο σχολείο μας ή στο πανεπιστήμιό μας. Και μετά αλλάζουμε τις ματωμένες σερβιέτες μας, βάζουμε από πάνω φαρδιές φόρμες και κάνουμε τις δουλειές του σπιτιού μας, μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, μαγειρεύουμε και βγάζουμε τα σκυλιά μας για βόλτα.

Η αλήθεια είναι ότι συνήθως αποφεύγω να διαβάζω σχόλια κάτω από τα διάφορα άρθρα, αλλά είχα υποψιαστεί τι θα ακολουθούσε οπότε μπήκα στον «πειρασμό». Και πράγματι οι αρχικές μου υποψίες επαληθεύτηκαν.

Μια μικρή -ευτυχώς- μειοψηφία στα σχόλια -μεταξύ των οποίων και σχόλια προερχόμενα από γυναίκες- βρήκαν τη φωτογραφία αποκρουστική, σοκαριστική και αηδιαστική. Για να είμαι ειλικρινής, τα πλείστα τέτοια σχόλια ήταν γραμμένα από γυναίκες. Η αλήθεια είναι ότι τόσα χρόνια με τόσες διαφημίσεις να «ωραιοποιούν» την περίοδό μας, φτάσαμε στο σημείο να νομίζουμε ότι το αίμα πάνω στη σερβιέτα μας είναι μίασμα. Νομίζαμε πως ακόμα και το να μιλάμε για την περίοδό μας είναι κακό, οπότε κάθε φορά που αναφερόμασταν σε αυτήν, οι κουβέντες μας ήταν χαμηλόφωνες, εν είδει ψιθύρων. Νομίζαμε πως έπρεπε να υπομένουμε το ίδιο χαμηλόφωνα και στωικά τους έντονους πόνους, τις κράμπες, τους έμετους και τους πονοκεφάλους που σχεδόν ευλαβικά την συνόδευαν. Νομίζαμε πως ο κόλπος μας που δεν μύριζε γαρδένιες και τριαντάφυλλα εκείνες τις «δύσκολες» μέρες, ήταν ελαττωματικός ή βρόμικος.

Προφανώς νομίζαμε λάθος και αυτά τα βήματα που γίνονται σε άλλες χώρες, είναι μια πολύ καλή πρώτη αρχή συνειδητοποίησης των βασικών. Από την άλλη, αυτές οι απόψεις που ακόμα επικρατούν σε μια μερίδα της (κυπριακής) κοινωνίας, είναι απλώς η απόδειξη ότι η περίοδος που δεν θα χρειάζεται να μιλάμε για πράγματα τόσο αυτονόητα, όπως η περίοδός μας, ίσως αργεί ακόμα.

Στο μεταξύ, η φωτογραφία απεικονίζει απλώς μια σερβιέτα, με λίγο αίμα πάνω, χωρίς καθόλου λουλούδια και μπλε υγρά που παραπέμπουν σε κόλπους που «αποβάλλουν» χρυσόσκονη και ευωδιάζουν δροσιά, φρεσκάδα και λευκά άνθη. Είναι καιρός άλλωστε, να δούμε τα πράγματα όπως πραγματικά είναι, να τα πούμε με το πραγματικό τους όνομα και να μάθουμε να μη «φοβόμαστε» ούτε να «αηδιάζουμε», αντικρίζοντάς τα κατάματα. Οι γυναίκες βλέπουν περίοδο, το αίμα στη σερβιέτα είναι πάντα κόκκινο, ενίοτε και μαύρο, και ο κόλπος τους εκείνες τις μέρες του μήνα αποβάλλει το τοίχωμα της μήτρας, το ενδομήτριο, και μυρίζει πηχτό αίμα. Και δεν υπάρχει τίποτα σοκαριστικό ούτε αηδιαστικό σε αυτό. Υπάρχει μόνο αλήθεια. Πολλή αλήθεια.