Από το 2003 είναι γνωστό ότι η μαύρη τρύπα στο κέντρο του σμήνους των γαλαξιών του Περσέα, σε απόσταση 300 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, τραγουδάει την ίδια νότα εδώ και 2,5 εκατομμύρια χρόνια. Οι αστρονόμοι εξηγούν το φαινόμενο θεωρώντας ότι τα κύματα πίεσης που εκπέμπονται από τη μαύρη τρύπα, προκαλούν διαταραχές στο θερμό αέριο τού σμήνους, ισοδύναμες με ηχητικά κύματα. Οι συχνότητες αυτών των κυμάτων μετασχηματίζονται σε ακουστές συχνότητες, αν γίνουν 144-288 τετράκις εκατομμύρια φορές φορές υψηλότερες από την αρχική τους συχνότητα. Η NASA στο πλαίσιο της «Εβδομάδας Μαύρης Τρύπας» που διανύουμε (2-6 Μαΐου) μετέφρασε τα αστρονομικά δεδομένα τής εν λόγω μαύρης τρύπας σε ήχο και παρουσίασε το παρακάτω αποτέλεσμα:

Κατά κάποιο τρόπο, αυτή η ηχοποίηση δεν μοιάζει με καμία από τις προηγούμενες διότι επανεξετάζει τα πραγματικά ηχητικά κύματα που ανακαλύφθηκαν σε δεδομένα τού Παρατηρητηρίου ακτίνων Χ Chandra της NASA.

Η δημοφιλής λανθασμένη αντίληψη ότι δεν υπάρχει ήχος στο διάστημα οφείλεται στο γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του διαστήματος στην ουσία είναι κενό, οπότε δεν υπάρχει μέσο για τη διάδοση των ηχητικών κυμάτων. Όμως, ένα σμήνος γαλαξιών διαθέτει αρκετές ποσότητες αερίου που περιβάλλουν τις εκατοντάδες ή και χιλιάδες γαλαξίες του, προσφέροντας έτσι ένα μέσο για τη διάδοση των ηχητικών κυμάτων. Η σάρωση της εικόνας στο παραπάνω βίντεο που μοιάζει με ραντάρ, μας επιτρέπει να ακούμε τα κύματα που εκπέμπονται προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Στην οπτική εικόνα, το χρώματα μπλε και το μοβ, δείχνουν δεδομένα ακτίνων Χ που καταγράφηκαν από το Chandra.


Η μελοποίηση της θηριώδους μαύρης τρύπας Μ87

Εκτός από τη μελωδία της μαύρης τρύπας στο σμήνος γαλαξιών του Περσέα, κυκλοφορεί και η μελωδία μιας άλλης διάσημης μαύρης τρύπας, της μαύρης τρύπας στο κέντρο του γαλαξία M87. Έγινε διάσημη από το Event Horizon Telescope (EHT) το 2019. Στην περίπτωσή της χρησιμοποιήθηκαν αστρονομικά δεδομένα άλλων τηλεσκοπίων, όπως το Chandra, το Hubble της NASA και το Atacama Large Millimeter Array.

Η πιο φωτεινή περιοχή στα αριστερά της εικόνας είναι η θέση της μαύρης τρύπας και η δομή επάνω δεξιά είναι ένας πίδακας που παράγεται εξαιτίας της ύλης που πέφτει στη μαύρη τρύπα. Ο πίδακας παράγεται από υλικό που πέφτει στη μαύρη τρύπα.

Εδώ η ηχοποίηση δεν προκύπτει από τα κύματα πίεσης όπως προηγουμένως, αλλά από την αντιστοίχιση κάθε μήκους κύματος της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας σε διαφορετικό εύρος ακουστικών τόνων. Τα ραδιοκύματα αντιστοιχίζονται στους χαμηλότερους τόνους, τα οπτικά δεδομένα στους μεσαίους και οι ακτίνες Χ που ανιχνεύονται από τον Chandra στους υψηλότερους τόνους. Το φωτεινότερο μέρος της εικόνας αντιστοιχεί στο πιο δυνατό τμήμα της ηχοποίησης, εκεί όπου οι αστρονόμοι εντοπίζουν την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα 6,5 δισεκατομμυρίων ηλιακών μαζών που απεικόνισε το EHT.


ΠΗΓΗ